هر شب با قرآن/ خدایا به عزّت، که خوارم مکن
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، از کتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهی قمشه‌ای پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
آیه ۱۰ سوره فاطر
مَن
کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ
یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ
وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ
أُوْلَئِکَ هُوَ یَبُورُ
هرکس عزت و سرافرازی (دو عالم) را جویاست، بداند که تمامی عزت و افتخار از آنِ خداست. هرکلمه پاک (چون انسان پاک و شریف) به سوی او اوج می گیرد و کار نیکوست که آن کلمه را پرواز می دهد و آنان که برای انجام کارهای زشت مکرو حیله می کنند عذابی سخت خواهند دید و مکر ایشان محو و نابود خواهد شد.
هرکس عزت و سرافرازی (دو عالم) را جویاست، بداند که تمامی عزت و افتخار از آنِ خداست. هرکلمه پاک (چون انسان پاک و شریف) به سوی او اوج می گیرد و کار نیکوست که آن کلمه را پرواز می دهد و آنان که برای انجام کارهای زشت مکرو حیله می کنند عذابی سخت خواهند دید و مکر ایشان محو و نابود خواهد شد.
شأن عزت و سربلندی و افتخار نیز تنها از آن
خداست و هرکه خواهد بدان عزت دست یابد باید که کلمات پاک برزبان آورد و آن
کلمات همچون کبوتری است که بالهای آن کارهای نیکوست.
چو نیک بنگریم خداوند از آن عزت الهی همهٔ آدمیان را بخشیده است زیرا او از روح خود در آدمی دمید و آن روح از عزّت و سربلندی آکنده بود.
از این رو اگر آدمی خود را با بندگی و پیروی شیطان خوار و خفیف نکند بلکه شکوه انسانی و عظمت نفس قدسی الهی خویش را پاس دارد عزیز دو عالم خواهد بود و سرّ آنکه بسیاری عارفان در مکتوبات خویش آدمیان را با عبارت «ای عزیز» خطاب کرده‌اند همین عزت ذاتی آدمی است.
چنانکه عزیزالدین نسفی در کتاب الانسان الکامل گوید: شبی پیامبر فرمود: ای عزیز، دیوِ اعوذ خوان را و شیطان لاحول خوان را می‌دانی؟ گفتم: نه یا رسول الله. فرمود که: «فلان، دیو اعوذخوان است و فلان، شیطان لاحول خوان. از ایشان بر حذرباش». هر دو را می‌شناختم و با ایشان صحبت داشتم. ترک صحبت ایشان کردم.
منجمی را بر درختی بلند دار زده بودند. یکی پرسید تو که منجم بودی و عاقبت کارها را پیشگویی می‌کردی، آیا این سرنوشت را برای خود دیده بودی؟ گفت: رفعتی می‌دیدم ولی ندانسته بودم به کدام موضع خواهد بود.
عزیزی که هر کز درش سربتافت به هر درکه شدهیچ عزّت نیافت
عزیزی و خواری تو بخشی و بس عزیز تو خواری نبیند ز کس
خدایا به عزّت، که خوارم مکن به ذلّ گنه شرمسارم مکن
عزیزی و خواری تو بخشی و بس عزیز تو خواری نبیند ز کس
خدایا به عزّت، که خوارم مکن به ذلّ گنه شرمسارم مکن
سعدی
چو نیک بنگریم خداوند از آن عزت الهی همهٔ آدمیان را بخشیده است زیرا او از روح خود در آدمی دمید و آن روح از عزّت و سربلندی آکنده بود.
از این رو اگر آدمی خود را با بندگی و پیروی شیطان خوار و خفیف نکند بلکه شکوه انسانی و عظمت نفس قدسی الهی خویش را پاس دارد عزیز دو عالم خواهد بود و سرّ آنکه بسیاری عارفان در مکتوبات خویش آدمیان را با عبارت «ای عزیز» خطاب کرده‌اند همین عزت ذاتی آدمی است.
منجمی را بر درختی بلند دار زده بودند. یکی پرسید تو که منجم بودی و عاقبت کارها را پیشگویی می‌کردی، آیا این سرنوشت را برای خود دیده بودی؟ گفت: رفعتی می‌دیدم ولی ندانسته بودم به کدام موضع خواهد بود.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
