به گزارش حوزه سياست خارجي باشگاه خبرنگاران، برخی کارشناسان مطلع می‌گویند مکالمه تلفنی رییس جمهور دکتر حسن روحانی با باراک اوباما در برخی محافل داخلی نظام به عنوان اقدامی شتابزده تفسیر شده است.
 
پس از مکالمه تلفنی حجت‌الاسلام‌والمسلمين دکتر روحانی و اوباما این بحث به طور جدی در تهران مطرح شده است که آیا روحانی مجوز لازم برای این کار را داشته است؟
 
اگرچه مقام‌های دولت تاکید دارند که تمامی مجوزهای لازم را در اختیار داشته و هیچ اقدام هماهنگ نشده‌ای انجام نداده‌اند، اما برخی اطلاعات موجود تردیدهایی را در این مورد به وجود آورده است.
 
علاوه براین، اظهارات سوزان رایس، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در این باره که درخواست این مکالمه تلفنی از سوی دکتر روحانی بوده نیز، بر شدت مخالفت‌های داخلی با این اقدام افزوده است.
 
مقام‌های دولت اظهارات رایس را تکذیب کرده‌اند و عباس عراقچی معاون وزیر خارجه از گله ایران به مقام‌های امریکایی در این باره خبر داده است اما مشاور امنیت ملی امریکا اظهارات خود را تصحیح نکرده است.
 
اما باز هم اطلاعات تکمیلی نشان دهنده آن است که در خوش بینانه‌ترین حالت تقاضای مذاکره تلفنی یک تقاضای دو طرفه بوده و امریکایی‌ها متقاضی صرف نبوده‌اند.
 
در حالی که بدون تردید هزینه ایدئولوژیک چنین اقدامی بسیار بالاست، این سوال اکنون به طور جدی مطرح شده است که چه ضرورتی به برقراری این تماس تلفنی وجود داشت؟
 
برخی ناظران عقیده دارند روحانی می‌بایست هرگونه تماس مستقیم با رییس جمهور امریکا را که در نوع خود اولین تماس پس از 33 سال بوده، به برداشته شدن چند گام اعتماد ساز جدی از سوی امریکا موکول می‌کرد.
 
سردار سرلشگر عزیز جعفری فرمانده کل سپاه پایداران روز 8 مهر در این باره گفته است: «بهتر بود همان‌گونه که برای ملاقات حضوری به اوباما وقت داده نشد، از پذیرش مکالمه تلفنی با اوباما نیز خودداری کرده چنین اقداماتی به بعد از نشان دادن اقدامات عملی دولت آمریکا و راستی‌آزمایی و صداقت‌سنجی در رفتار عملی‌‌شان موکول می‌شد».
 
برخی ناظران می‌گویند دیدگاه سردار جعفری یک نمونه از دیدگاه کلی تری است که در تهران درباره مکالمه تلفنی روحانی و اوباما وجود دارد.
 
این دیدگاه معتقد است که روند نزدیکی به مقام‌های امریکایی باید نسبتی مستقیم با آمادگی امریکا برای انجام اقدامات اعتماد ساز جدی در عمل داشته باشد.
 
علاوه بر این، این پرسش به طور جدی مطرح شده است که این مکالمه تلفنی واقعا چه نفعی برای دیپلماسی داشته است؟
 
یک کارشناس مطلع در تهران به «ایران هسته‌ای» گفت: «سوالی که باید دولت به آن جواب بدهد این است که در حالی که مکالمه ظریف-کری انجام شده بود، چه نیازی به مذاکره مستقمیم اوباما و دکتر روحانی وجود داشت».
 
وی ادامه داد: «به نظر می‌رسد یک امیتياز بسیار مهم به دلایلی صرفا سمبلیک و تبلیغاتی به طرف مقابل داده شده است».
 
در عین حال، تحلیلگران در تهران می‌گویند این موضوع اکنون تا حدودی مربوط به گذشته محسوب می‌شود و ضرورتی به تمرکز جدی بر آن نیست.


انتهاي پيام/