محمد عاملي، در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: طبق بررسي آسيب شناسان و روانشناسان پيش بيني شده است كه هرگاه جدايي والدين از اوايل كودكي روي دهد و مادر در حدود دو يا سه سالگي پسرش ازدواج نمايد، احتمال بزهكار شدن پسر بسيار بالا مي رود، اگرچه بسياري از روانشناسان از اين فرضيه جانبداري كرده اند كه سال هاي اوليه تولد تا شش سالگي مهمترين دوران شكل گيري شخصيت است كه اين نظر بسيار مورد تأكيد دانشمندان روانشناس و جامعه شناس است كه كودك در پنج تا شش سالگي نسخه كوچك جواني است كه در آينده خواهد شد.
وي در ادامه افزود: خانواده هاي گسيخته نه تنها بزهكار پرورتر هستند بلكه به موازات آن كه گسيختگي خانواد و در اوايل كودكي رخ مي دهد، احتمال بزهكار پروري آن افزايش مي يابد، عموم پژوهش ها حكايت از آن دارند كه هر قدر شمار افراد خانواده كمتر باشد، احتمال ايجاد كودكان بزهكار در آن كمتر است.
وي در ادامه با اشاره به اين كه تأثير جدايي به تعداد زيادي وابسته به سني است كه نوزاد از والدينش جدا مي شود، تصريح كرد: از يك نظر جدايي از مادر يا والدين به طور كلي، قبل از شش ماهگي تأثيرات مخرب بعدي را ندارد، كودكان از والدينشان بعد از شش ماهگي جدا مي شوند، معمولاً تا درجاتي وابستگي قوي به والدين پيدا كرده اند و اين حالت آسيب زاتر خواهد بود.
وي در پايان با اشاره به اين كه اگر بخواهيم از دوره حساس رشد مطالبي را بيان كنيم بايد به سن نوزاد در هنگام جدايي توجه كنيم، تصريح كرد: هر قدر سن جدايي نوزاد از خا نواده كمتر باشد، آسيب بيشتر است.
دوران نوزادي يك دوره حساس در رشد است و اگر نوزاد در طي اين دوره تجارب غني و تحريكات متنوعي نداشته باشد، دچار كمبود پايداري در برخي مسائل رشدي مي شود و بايد توجه كرد كه دوره حساس رشد يك زمان مناسب براي ايجاد موقعيت و تقويت توانايي هاي خاص در نوزاد است كه مرز آن تا حدود دو سالگي است به عنوان مثال در مكالمه اي كه در لبنان و در پرورشگاه هاي آن انجام شد بعد از يكسال كودكان در سيستم حركتي و تكلم دچار عقب ماندگي مي شدند و خيلي از آن ها تا يك سالگي نمي توانستند، بنشينند./