هم‌اکنون کار به جایی رسیده است که سرعت‌های بالاتر به عقبگرد و افزایش شدید حرارت منجر می‌شود. این طور شد که هسته‌های پردازشی اضافی پا به میدان نبرد گذاشته و با استاندارد چهار هسته‌ای‌ها (کوادکور) به اوج خود رسیدند (البته این استاندارد در سرورها هشت هسته‌ای یا اکتاکور است).

در مورد تلفن‌های همراه هوشمند نیز چنین موضوعی صدق می‌کند. پردازنده‌های تک هسته‌ای راه را برای گجت‌هایی چون ال جی آپتیموس 2X در سال 2010 که برای اولین بار پردازنده دو هسته‌ای تگرا 2 داشت، هموار ساختند. این قضیه به همین ترتیب ادامه یافت تا نوبت به گلکسی اس چهار سامسونگ با یک جفت واحد پردازشی چهار هسته‌ای 6‌/‌1 و 2‌/‌1 گیگاهرتزی رسید که آن را به اولین تلفن همراه هوشمند اکتاکور بدل ساخته است (متاسفانه در بسیاری از نقاط جهان تا آخر امسال تنها نگارش 9‌/‌1 گیگاهرتزی چهار هسته‌ای آن قابل دسترس است).

به این ترتیب این روزها تلفن‌های همراه هوشمند به جایگاهی دست یافته‌اند که از نظر پردازش به سطح رایانه‌های دسکتاپ رسیده‌اند. اکنون استاندارد پردازنده تلفن‌های همراه هوشمند سطح متوسط دارای قیمت مناسب، دو هسته‌ای است که کارایی باتری‌های سنتی را بالا می‌برد. حالا تنها گوشی‌های هوشمند سطح پایین هستند که از پردازنده‌های تک‌هسته‌ای و باتری‌های ظرفیت پایین استفاده می‌کنند. هنوز هم پردازنده‌های چهار هسته‌ای مختص تلفن‌های هوشمند گرانقیمتی چون اچ‌تی‌سی وان و سونی اکسپریا زد هستند.

هسته عامل تعیین‌کننده

این که مردم فکر می‌کنند با دو برابر کردن تعداد هسته‌های پردازنده موبایل قدرت و کارایی آنها نیز دو برابر می‌شود، در واقع اشتباه متداولی است. در بیشتر مواقع چنین چیزی صحت ندارد. اگر چه پردازنده، یکی از اصلی‌ترین قطعات پازل تلفن‌های همراه هوشمند اندرویدی به حساب می‌آید، اما فقط یکی از اجزای آن است. قطعات دیگری مانند کنترل‌کننده‌ها، رابط‌های کاربری، حافظه، گرافیک و فضای ذخیره در کنار پردازنده قرار گرفته و مجموع آنهاست که کارایی یک گجت را شکل می‌دهد.

یک هسته پردازشی روی نخ‌های پردازشی (ترید) منحصر به‌فردی کار می‌کند. بنابراین نرم افزاری که با پردازنده چند هسته‌ای کار می‌کند، باید طوری نوشته شود که با پردازش چند نخی (مولتی ترید) سازگار بوده و نخ‌های پردازشی را برای پردازش به هسته‌های پردازشی اختصاص دهد. باید برنامک‌هایی (apps) نوشته شود تا از هسته‌های پردازشی به بهترین وجه سود بجویند، در غیر این‌صورت یک پردازنده چهار هسته‌ای (کوادکور) از نظر سرعت هیچ فرقی با یک پردازنده دو هسته‌ای (دوال کور) ندارد. یکسری از پردازنده‌های دو هسته‌ای که سرعت سیکل ساعتشان بالاتر است قادرند حتی جدیدترین پردازنده‌های چهار هسته‌ای بازار با سیکل ساعت پایین‌تر را شکست دهند. البته این موضوع همیشه صادق نیست و باید در انتخاب پردازنده‌های چند هسته‌ای، تفاوت ساختار آنها را نیز مورد توجه قرار داد. در اینجا قصد داریم به معرفی و مقایسه تعدادی از قدرتمندترین نمونه‌های پردازنده‌هایی که نیروبخش تلفن‌های همراه امروزی هستند، بپردازیم.

پردازنده اتم Z2460

اینتل این پردازنده‌ها را با معماری ARM برای پلتفورم x86 خود ساخت. اینتل از پردازنده‌های اتم اولین بار در پلتفرم نت‌بوک‌هایش که چندان موفق نبودند، استفاده کرد. اما از آن زمان تاکنون به پلتفرم تلفن‌های همراه هوشمند انتقال یافت و بهینه‌سازی زیادی در مورد آن صورت گرفت. پردازنده تک‌هسته‌ای مدفیلد اینتل از قابلیت فوق‌العاده‌ای در زمینه پخش ویدئو، چند وظیفگی(مالتی تسکینگ) و زمان دوام شارژدهی باتری برخوردار است. پردازنده قابلیت ابر چند نخی(هایپرتریدینگ) را به دنیای دو هسته‌ای کوچک اتم آورده است. اخیرا پردازنده اتم Z2460 اینتل نیروبخش تلفن‌های همراه لنووو K800 و موتورولا RAZR-1 بوده‌اند.

اگزینوس 4

از زمان به بازار آمدن سری محصولات گلکسی اس، سامسونگ شروع به ساخت پردازنده‌هایی با نام Exynos 3 برای تلفن‌های همراه خود کرد. پردازنده‌های تلفن‌های همراه معروف گلکسی اس 3 از نوع چهار هسته‌ای با نام اگزینوس 4 هستند. فبلت گلکسی نوت 2 و تبلت گلکسی نوت 8 اینچی تراشه‌های چهار هسته‌ای با سرعت‌هایی بین 4‌/‌1 تا 6‌/‌1 گیگاهرتز دارند تا از عهده قابلیت چند وظیفه‌ای برآیند. یکی از مزایای این تراشه قابلیتی به نام Pop Up Play است که تماشای لایه‌بندی شده ویدئوی HD را در قالب پنجره‌ای کوچک میسر می‌سازد.

تگرا 3

شرکت انویدیا از قدیم تولیدکننده مادربورد رایانه‌های دسکتاپ و کارت‌های گرافیک بوده است. در ابتدا سروکله اولین پردازنده‌های موبایلش در مدیاپلیرهای زون HD مایکروسافت پیدا شد. پردازنده‌های فعلی این شرکت Tegra 3 یک تراشه چهار هسته‌ای براساس ARM cortex-A9 هستند که یک هسته کم‌مصرف نیز همراه دارد و کار آن این است که در ترکیب با چهار هسته اصلی عملیاتی را که مصرف برقشان پایین است با خاموش کردن چهار هسته اصلی و افزایش زمان دوام شارژدهی باتری تثبیت می‌کند. بتازگی این پردازنده نیرو بخش تبلت نگسوس 7 و گوشی وان‌ایکس اچ‌تی‌سی بوده است.

اسنپ دراگون S4

از حیث قدرت تسخیر بازار، پردازنده‌های Snapdragon در مقام اول بوده و نیروبخش تلفن‌های همراه از همه برندها هستند. همه قلب‌های تپنده گوشی‌های ویندوزفون نوکیا و اچ‌تی‌سی، بلک‌بری Z10 و سونی اکسپریا Z از این نوعند. اسنپ دراگون S4 یا کریت از چهار هسته تشکیل شده که مخصوصا در پردازش ویدئوی HD پیشتاز همه پردازنده‌های چهار هسته‌ای هستند. تراشه‌های اسنپ دراگون شرکت Qualcomn بسیار کم‌مصرف هستند.

های سیلیکون K3V2

پردازنده اختصاصی تلفن‌های همراه هوشمند هووی که نیروبخش گوشی‌های هووی اسند D2 کواد و هووی اسند میت است. پردازنده چهار هسته‌ای HiSilicon K3V2 از معماری کورتکس ـ A9 و گرافیک 16 هسته‌ای مالی 400 بهره می‌برد و با پردازنده تگرا 3 رقابت می‌کند.

نووا تور U8500

پردازنده NovaThor alliance توسط شرکت‌های اریکسون و ST میکروالکترونیک ساخته شده است و دارای معماری دو هسته‌ای ARM کورتکس ـ A9 بوده و به خاطر قیمت نسبتا ارزانش در گوشی‌های با قیمت متوسط نظیر گلکسی اس ادونس سامسونگ استفاده شده است.

TI OMAP 4470

این پردازنده «سیستم روی تراشه»(SoC) توسط شرکت تگزاس اینسترومنتز که از قدیم دست‌اندرکار تولید ریزپردازنده‌هاست تولید شده و اولین چیپ‌ست‌های ساخت آن در رده بالاترین پردازنده‌های گوشی‌های نوکیا نقش‌آفرینی داشته‌اند. نسل اخیر این پردازنده‌ها OMAP 4470 با معماری ARM کورتکس ـ A9 تراشه دو هسته‌ای است که قلب تپنده ایبوک ریدرهای کیندل فایر 9‌‌/‌‌8 اینچی و نوک اچ دی و کوبو آرک است.

منبع: كليك