هر دنباله دار از یک هسته جامد که توسط ابری به نام گیسو احاطه شده تشکیل می شود و دنباله دارها می توانند دارای یک یا دو دم نیز باشند و به اندازه آنها تقریباً برابر با یک شهر کوچک است.
زمانی که یک دنباله دار به خورشید نزدیک می شوند یخ های موجود در هسته آن تبخیر شده و تبدیل به ابر بزرگی در اطراف دنباله دار می شود که به آن گیسو می گویند و بخشی از این یخ های دنباله دار در زمان حرکت به سمت خورشید ذوب شده و به شکل دم در انتهای آنها پدیدار می شود که ناظران زمینی می توانند آن را ببینند.
دنباله دارها اغلب به اندازه ای کوچک و کم نور هستند که از زمین بدون تلسکوپ و ابزارهای ابتیکی قابل رویت نمی باشند اما با این حال برخی از آنها تا هفته ها در آسمان با چشم غیر مسلح دیده می شوند./ع2
انتهاي پيام/