به گزارش خبرنگار فناوري نوين باشگاه خبرنگاران ، شرایط جوی مناسب و مواد موجود در آن می تواند یک سیاره را قابل سکونت و غیر قابل سکونت کند به طوریکه اگر در جوی موادی همچون اکسیژن، دی اکسید کربن، نیتروژن و.. وجود داشته باشند آن جو سکونت پذیر خواهد بود.

سیاره خاکی ما در منظومه شمسی تنها سیاره قابل سکونت می باشد که علاوه بر جو مناسب دارای جاذبه ای قابل توجه است به طوری که جاذبه یک ماه ششم زمین، عطارد یک پنجم و زهره کمی از زمین کمتر است.

جاذبه و جو با هم ارتباط مستقیم دارند به گونه ای که اگر جاذبه یاره ای کم باشد جو اطراف آن نیز بسیار ناچیز است زیرا جاذبه گازهای موجود در جو را در اطراف سیاره نگه می دارد و از بخش شدن‌ آنهادر فضا جلوگیری می کند.

جاذبه مریخ به اندازه ای کم است که می توان گفت: تقریبا از یک سوم جاذبه زمین نیز کمتر می باشد و شاید دلیل آن اندازه کوچک مریخ باشد زیرا هر چه جسم بزرگتر باشد دارای نیروی جاذبه بالاتری است مریخ نیز از نظر اندازه ای نصف زمین است و جاذبه آن به اندازه پایین است که حتی قدرت نگهداری یک قمر در اطراف خود را هم ندارد.

جو مریخ دارای 97 درصد دی اکسید کربن 1 درصد نیتروژن 6/1 ارگون و مقدار خیلی کم از اکسیژن و بخار آب است که خاکش را پوشانده و خاک این سیاره سرخ نسبت به خاک زمین بسیار بهتر است به طوریکه اگر مریخ در مدار زمین بود گیاهان برروی آن بهتر و زودتر رشد می کردند.

سیارات دیگر نیز دارای جوی هستند که اطراف آنها را پوشانده است جو تمامی آنها دارای گازهای مشترک متان هلیوم و هیدروژن هستند که علاوه بر آنها گاز دیگر نیز وجود دارد مثلا سیاره مشتری علاوه بر این گازها دارای میزان کمی ارگون است و این سیاره به دلیل اندازه زیادش دارای بیشترین جاذبه ای است.

زحل که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است نیز دارای جاذبه قابل توجهی است و پس از آن اورانوس نپتون در این دسته بندی جای می گیرند./ع2

انتهاي پيام/