دانشمندان 8000 نمونه سالم از 51 نوع متفاوت سلول‌ها و بافت‌های بدن و 6000 نمونه سرطانی را بررسی کردند تا آزمایش کنند که چطور فرایند افزایش سن بر روی سطوح متیله شدن دی‌.ان‌.ای تاثیر می‌گذارد. در اکثر موارد روش او به درستی سن زیستی بافت را تشخیص می‌داد (سنی که از دی‌.ان‌.ای شخص پیش‌بینی می‌شود) و عدد حاصل از روش او با سن واقعی صاحب آن اندام برابر بود.

اما برخی از بافت‌ها از این قاعده مستثنی بودند، و به نظر می‌رسید که سن آن‌ها بیشتر از بافت‌های دیگر بود و زودتر پیر شده بودند. «بافت‌های سالم پستان در حدود دو تا سه سال پیرتر از بقیه بافت‌های بدن زنان به نظر می‌رسند». رشد سلول‌های سرطانی اما، حتی از این هم سریع‌تر است. تومورها فرایند افزایش سن را تا 36 سال شتاب می‌دهند، و سن سلول‌های سالم پستان در مجاورت تومور هم حدود 12 سال بیشتر از بقیه بافت‌های بدن است. در مقابل، تبدیل سلول‌های افراد بالغ به سلول‌های بنیادین چند کاره، که آنها را دوباره برنامه ریزی می‌کند تا همانند سلول‌‌های بنیادین جنینی عمل کنند، به طور موثری ساعت عمر این سلول‌ها را به صفر برمی‌گرداند.