به گزارش خبرنگار معارف  باشگاه خبرنگاران نخستین ماه سال قمری، محرم سال 61 هجری قمری، ایام ماتم، اندوه و وداع امام حسین (ع) و یارانشان است.

در روز نهم محرم سال 61 هجری قمری و شب عاشورا فضای عجیبی در سرزمین نینوا و کربلا با سخنان امام حسین (ع) و آماده سازی یارانشان برای مقابله با سپاه دشمن به وجود آمده بود.

امام (ع) رو به یارانشان کردند و فرمودند: فردا همه ی شما کشته خواهید شد.

حضرت قاسم (ع) نزد عمویش آمد و گفت: "عمو جان من هم فردا کشته خواهم شد؟"  امام او را به سینه اش چسباند و فرمود: "مرگ در نظر تو چگونه است؟ "قاسم (ع) جواب داد:" از عسل شیرین تر است."

امام به او فرمود:" تو بعد از بلایی عظیم کشته می شوی " .

روز عاشورا حضرت قاسم (ع) خود را آماده جنگ کرد و به حضور امام حسین (ع) آمد تا از او اجازه ی جهاد بگیرد، امام او را در آغوش گرفت و مدتی با هم گریستند.

سپس قاسم (ع) اجازه طلبید و امام به او اجازه نمی داد. هرچه آن حضرت در اجازه جهاد مبالغه می کرد. حضرت مضایقه می فرمود.
تا آنکه حضرت قاسم (ع) بر پای عموی خود افتاد و چنان بر آن بوسه زد و گریست تا از امام اجازه گرفت.

امام حسین (ع) هنگام روانه کردن حضرت قاسم (ع) به میدان عمامه اش را دو نصف کرد نیمی از ان را مانند کفن بر تن قاسم (ع) و نیمی دیگر را بر سر آن حضرت بست.

این رفتار امام (ع) بیانگر و تعبیر آن این است که حضرت قاسم (ع) همانند نیمه قرص ماه است.

در حقیقت حضرت قاسم (ع) نماد و قمر روز عاشورا است.

در این بخش از گزارش به مشخصات و نسب حضرت قاسم (ع) اشاره می کنیم. 

حضرت قاسم (ع) فرزند امام حسین (ع) و حضرت رمله معروف به ام ابی بکر است.

ایشان در اوایل سال 48 هجری قمری متولد و در 13 سالگی در روز عاشورای سال 61 هجری قمری در کربلا به شهادت رسیدند.

قاتل حضرت قاسم (ع) عمر و بن سعد (نفیل) ازدی و محل دفن ایشان کربلای معلی است.

حضرت قاسم (ع) در‌قیام عاشورا پس از نبردی طولانی و سخت به شهادت رسیدند در این هنگام امام حسین (ع) به سرعت بر بالین آن حضرت حاضر شدند تا سپاه دشمن به ایشان آسیبی نرسانند.

روز ششم محرم روز بزرگداشت و گرامیداشت حضرت قاسم(ع) است.

گزارش از زهره کلهر

انتهای پیام/