"جرقه" نشان‌دهنده شعر نو "شيباني" است
"جرقه" نخستين مجموعه شعر " منوچهر شيباني" نشان‌دهنده گونه‌اي از شعر نو در اشعار وي است.
گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران - "منوچهر شيباني" شاعر در سال 1303 در كاشان متولد شد او از خانواده " فتح الله شيباني"، شاعر دوره بازگشت ادبي در عصر قاجار و دوست "ميرزاده عشقي " بود. شيباني در سن 7 سالگي پدر را از دست داد.
پدريزرگ و مادربزرگ اشرافي شيباني مادر جوانش را وادار به ازدواج مجدد كردند، نوه خردسال و برادر كوچكش را نزد خود آوردند شيباني مدرسه ژاندارك و هنرستان صنعتي را در تهران گذراند وي در سن 12 سالگي براي ادامه تحصيل به هنرستان شبانه روزي نساجي مازندران در قائم شهر رفت.
آشنايي شيباني با رنگ و تركيب رنگ‌ها و طراحي پارچه موجب ايجاد طرح‌هاي جديد و بديعي در هنر وي شد كه شباهت زيادي به "سبك كوبيسم" و "نقاشي‌هاي پيكاسو" داشت البته او تا پيش ازآن، هيچ آشنايي با " پيكاسو" نداشت.
آشنايي شيباني باسبك پيكاسو سبب نگرش وي به نقاشي و شعر شد بعدها وي در هنرستان هنرپيشگي، طراحي لباس، دكور و آرايش صحنه را آموخت سپس از محضر "استاد رفيع حالتي" و "استاد حيدريان" از شاگردان " كمال الملك" بهره گرفت.
شيباني از سال 1324 در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران، به تحصيل در رشته نقاشي مي‌پردازد.
از آنجا با مدارك ليسانس نقاشي فارغ التحصيل مي‌شود آشنايي و مراوده شيباني با بزرگاني چون "صادق هدايت"، "نيما يوشيج"، " هوشنگ ايراني"، " جلال آل احمد"، "سيمين دانشور" سبب گشوده شدن افق هاي جديد در زندگي وي مي‌شود.
شيباني همچنين دوست صميمي "سهراب سپهري" بود و "سهراب" در نقاشي و شعر از او مطالب بسياري آموخت. اين دو هنرمند همواره با "صادق هدایت" اشاعه هنر مدرن و ديدگاه‌هاي نو در بين دانشجويان نقش اساسي داشتند.
پس از اتمام دانشگاه شيباني در رشته صحنه تئاتر در دانشكده هنرهاي زيباي رم به تحصيل پرداخت سپس از دانشكده سينمايي فرانسه ليسانس و فوق ليسانس گرفت پس از بازگشت به ايران در سال 1354 به عنوان استاد دانشگاه هنرهاي دراماتيك به تدريس مشغول مي‌شود.
شيباني نخستين مجموعه شعرش را تحت عنوان "جرقه" در سال 1324 منتشر كرد و نشان داد در راه‌گونه‌اي از شعر نو گام نهاده است در دومين مجموع‌اش با نام " آتشكده خاموش" كه ثمره حدود 20سال كار شاعري وي بود در سال 1343 منتشر ساخت.
شعر شيباني از نظر زبان و محتوا از تغزل دور و به حماسه نزديك است شعر اجتماعي وي، بازآفريني اسطوره‌هاي ايراني است شيباني شاعر باطن نيست زيبايي هاي ظاهري به ويژه توصيف و تصويرسازي او را چنان محصور مي‌كند كه از توجه به درونمايه تمثيلي چشم مي‌پوشد.
منوچهر شيباني در آبان 1370 در سن 67 سالگي پس از تحمل چندين ماه بيماري سخت و لاعلاج سرطان در گذشت. از منوچهر شيباني، سه كتاب به نامهاي "جرقه"، "آتشكده خاموش" و "سراب‌هاي كويري" به جاي مانده است.
شيباني همچنين نويسنده چندين اپرا و نمايش نامه و كارگردان 14 فيلم بوده است در عمر نسباتاً كوتاهش 52 نمايشگاه نقاشي در داخل و خارج از ايران برپا كرده وي برنده جوايز داخلي و خارجي از جمله هنرهاي زيبا در تهران شده است.
اولين عودهاي هنر "كانپچوال"، " اينساليشن" در ايران با كارهاي او در دهه 40 و با نور و صداي تخت جمشيد ظاهر شد.
انتهای پیام/ص
پدريزرگ و مادربزرگ اشرافي شيباني مادر جوانش را وادار به ازدواج مجدد كردند، نوه خردسال و برادر كوچكش را نزد خود آوردند شيباني مدرسه ژاندارك و هنرستان صنعتي را در تهران گذراند وي در سن 12 سالگي براي ادامه تحصيل به هنرستان شبانه روزي نساجي مازندران در قائم شهر رفت.
آشنايي شيباني با رنگ و تركيب رنگ‌ها و طراحي پارچه موجب ايجاد طرح‌هاي جديد و بديعي در هنر وي شد كه شباهت زيادي به "سبك كوبيسم" و "نقاشي‌هاي پيكاسو" داشت البته او تا پيش ازآن، هيچ آشنايي با " پيكاسو" نداشت.
آشنايي شيباني باسبك پيكاسو سبب نگرش وي به نقاشي و شعر شد بعدها وي در هنرستان هنرپيشگي، طراحي لباس، دكور و آرايش صحنه را آموخت سپس از محضر "استاد رفيع حالتي" و "استاد حيدريان" از شاگردان " كمال الملك" بهره گرفت.
شيباني از سال 1324 در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران، به تحصيل در رشته نقاشي مي‌پردازد.
از آنجا با مدارك ليسانس نقاشي فارغ التحصيل مي‌شود آشنايي و مراوده شيباني با بزرگاني چون "صادق هدايت"، "نيما يوشيج"، " هوشنگ ايراني"، " جلال آل احمد"، "سيمين دانشور" سبب گشوده شدن افق هاي جديد در زندگي وي مي‌شود.
شيباني همچنين دوست صميمي "سهراب سپهري" بود و "سهراب" در نقاشي و شعر از او مطالب بسياري آموخت. اين دو هنرمند همواره با "صادق هدایت" اشاعه هنر مدرن و ديدگاه‌هاي نو در بين دانشجويان نقش اساسي داشتند.
پس از اتمام دانشگاه شيباني در رشته صحنه تئاتر در دانشكده هنرهاي زيباي رم به تحصيل پرداخت سپس از دانشكده سينمايي فرانسه ليسانس و فوق ليسانس گرفت پس از بازگشت به ايران در سال 1354 به عنوان استاد دانشگاه هنرهاي دراماتيك به تدريس مشغول مي‌شود.
شيباني نخستين مجموعه شعرش را تحت عنوان "جرقه" در سال 1324 منتشر كرد و نشان داد در راه‌گونه‌اي از شعر نو گام نهاده است در دومين مجموع‌اش با نام " آتشكده خاموش" كه ثمره حدود 20سال كار شاعري وي بود در سال 1343 منتشر ساخت.
شعر شيباني از نظر زبان و محتوا از تغزل دور و به حماسه نزديك است شعر اجتماعي وي، بازآفريني اسطوره‌هاي ايراني است شيباني شاعر باطن نيست زيبايي هاي ظاهري به ويژه توصيف و تصويرسازي او را چنان محصور مي‌كند كه از توجه به درونمايه تمثيلي چشم مي‌پوشد.
منوچهر شيباني در آبان 1370 در سن 67 سالگي پس از تحمل چندين ماه بيماري سخت و لاعلاج سرطان در گذشت. از منوچهر شيباني، سه كتاب به نامهاي "جرقه"، "آتشكده خاموش" و "سراب‌هاي كويري" به جاي مانده است.
شيباني همچنين نويسنده چندين اپرا و نمايش نامه و كارگردان 14 فيلم بوده است در عمر نسباتاً كوتاهش 52 نمايشگاه نقاشي در داخل و خارج از ايران برپا كرده وي برنده جوايز داخلي و خارجي از جمله هنرهاي زيبا در تهران شده است.
اولين عودهاي هنر "كانپچوال"، " اينساليشن" در ايران با كارهاي او در دهه 40 و با نور و صداي تخت جمشيد ظاهر شد.
انتهای پیام/ص
