بسم رب الحیدر


از عرشیان ز حضرت ذوالاقتدارها

مردی سواره رفته به سوی سوارها

در معرکه مسخر او شد وقارها

سیمای او حلاوت مستی یارها

کارش کشیده دل به فراسوی دارها


او یک تنه به میمنه ی لشکر آمده

گویی دوباره قلعه شکن حیدر آمده

آیینه دار حضرت پیغمبر آمده

آری به معرکه علی اکبر آمده

چشمش شعاع مستی ایل و تبارها


تا موی او اسیر و گرفتار باد شد

ذکر لبان اهل حرم ان یکاد شد

دشمن ز خستگی علی تا که شاد شد

آمار حمله ها به مصافش زیاد شد

صف بسته اند بهر علی نیزه دارها


در کوچه ای دوباره کسی لنگ می شود

این کوچه داغ اصلی این جنگ می شود

وقتی که موج ضربه هماهنگ می شود

از خون اکبر آینه ها رنگ می شود

ای لاله ی شکسته به باغ بهارها


با زخم سر مثال علی رستگار شد

اسبش ندید و معرکه بر او حصار شد

با ضرب تیغ و تیر عدو تار تار شد

بیجاره مادرش که دلش خون و زار شد

تو روضه ی نخوانده ی لیل و نهارها


دارد ز ریش ریش تنت چکه می کند...

خونی ز ریش بر بدنت چکه می کند

آهی عجیب از دهنت چکه می کند

حتی عبا که شد کفنت چکه می کند...

ای خون بها شده به دل بیقرارها


دارد تو را ز کرب و بلا جمع می کند

او در میان هلهله ها جمع می کند

هر تکه را به روی عبا جمع می کند

ماندم چگونه جسم تو را جمع میکند

رفتی گره زدی به تمامی کارها...


مهرشاد واحدی
از شهرستان محمودآباد استان مازندران