اکرم صاحبی، کارشناس سلامت روان در گفتگو با خبرنگار  بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: یکی از رایجترین شیوه های تربیتی که امروزه بیشتر مشاهده می گردد روشی است که در آن کنترل والدین بر فرزندانشان کم و محبت آنان نسبت به فرزندانشان نیز کم است به این نوع از والدین، پدر و مادرهای بی توجه ( طردکننده) می گویند.

وی افزود: کودک نمی تواند در خلاء عاطفی رشد یابد، کودکان بطور طبیعی بیشتر هیجانی و احساسی هستند تا عقلانی و منطقی رشد صحیح شخصیت از ترکیب هماهنگ از دو صورت می گیرد هنر این ترکیب تنها در صورتی که والدین بتوانند محبت و کنترل را به نسبت صحیح به فرزندانشان نشان دهند به دست می آید.

صاحبی تصریح کرد: هنگامی‌که والدین رفتار فرزند را کنترل کنند او درک می کند که کنترل کردن برای یک زندگی اجتماعی آرام، کاملا ضرورت دارد هنگامی‌که فرزند احساس خطر می کند آغوش مادر به او اطمینان و آرامش می بخشد تماس بدنی مادر و کودک مطمئنا نخستین شاخص عشق و محبت نزد فرزند است.

وی ادامه داد: همچنان که کودک بزرگتر می شود کلمات اطمینان بخش مادر، جای آغوش او را می گیرد البته شایان ذکر است که هیجانات باید به شیوه قابل قبولی تنظیم و کنترل گردند.

این روانشناس در پایان اظهار داشت: کنترل والدین راهنمایی لازم را برای بیان احساسات و هیجانات در اختیار فرزندان قرار می دهد همچنین ساختار لازم که احساسات در چهارچوب آن بروز داده شوند را در اختیار می گذارد فرزند پروری بدون کنترل و محبت، مطلوب نیست به این دلیل است که روانشناسان این نوع فرزند پروری را  غافل و بی مبالات می نامد.

انتهای پیام/