خیلی‌ها سر و دست می‌شکنند برای این‌که نتایج تصمیم‌های خود در فصل قبلی را اکنون مشاهده کنند، اما متاسفانه قسمت اول این فصل شما را ناامید خواهد کرد.

نتیجه آن همه تصمیم‌ این شده که کلمنتاین حرف‌هایی را که به خاطر سپرده بود حالا بیان می‌کند! مثلا اگر در فصل قبل که در نقش لی اِورت قرار داشتید از او خواسته بودید تا موهایش را کوتاه نگه دارد، حالا در این فصل کلمنتاین را با موهایی کوتاه می‌بینید و وی طی صحبتی که با یکی از انسان‌های تازه ملاقات کرده می‌کند، به‌دلیل این کارش اشاره می‌کند. به نظر می‌رسد در واقع تاثیر تصمیم‌ها روی دیالوگ‌ها و جهان‌بینی شخصیت‌هاست و در واقع به شخصیت‌پردازی آنها منجر می‌شود تا این‌که نتیجه یک کار را به صورت عینی مشاهده کنیم.

شما در این فصل به طور کامل هدایت کلمنتاین را بر عهده خواهید داشت و این موضوع از این دیدگاه که بازیکن، دختری کوچک را در دنیای خشن باید هدایت کند قابل توجه است. می‌دانید وقتی شخصیت شما یک مرد بزرگ باشد، نمایش خشونت به مراتب آسان‌تر است، اما وقتی یک دختر بچه ده ساله بخواهد بکشد، آن وقت اوضاع فرق می‌کند.

حالا دیگر کلمنتاین بدون این‌که ابرو درهم بکشد، سر زامبی‌ها را با چکش خرد می‌کند و حتی دیالوگ‌های بسیار بزرگسالانه و خشن می‌گوید. مثلا سر میز شام و بعد از تعریف ماجرای لی‌اِورت، فردی از او می‌پرسد که در نهایت چه‌بلایی سر او آمد؟ شما می‌توانید انتخاب کنید که کلمنتاین با خونسردی بگوید: «من او را کشتم» و ادامه غذایش را بخورد! حتی تهدید و دروغ هم در بین دیالوگ‌ها وجود دارد که خب از الزامات دنیای بازی به شمار می‌رود زیرا خطرناک‌تر از زامبی‌ها، انسان‌هایی هستند که به هوای آذوقه و تجهیزات به جان یکدیگر افتاده‌اند.

سکانس‌‌های اکشن بازی بیشتر شده و در طراحی آنها از تجربه موفق «گرگی در میان ما» الگوبرداری شده است. چند صحنه وجود دارد که باید به جای کشتن زامبی‌ها یا درگیر شدن با آنها، با زدن به‌موقع جهت‌ها از دست این موجودات جاخالی دهید.

باوجود این، گیم‌پلی بازی بهتر شده و نشانه‌های بیشتری از یک عنوان ماجرایی را می‌توان در آن مشاهده کرد. حالا شما یک اینونتوری دارید که باتوجه به موقعیت می‌توانید از آن استفاده کنید، ولی هنوز تا اینونتوری رایج بازی‌های این سبک فاصله‌ای وجود دارد. محیط‌های بازی بیشتر در فضای باز و جنگل بوده و گرافیک بازی به نسبت گذشته بهتر شده است. البته در مقاطعی از بازی نشانه‌هایی از مخفی‌کاری نیز به چشم می‌خورد که می‌توانست خیلی بهتر باشد؛ زیرا فقط حس مخفی‌کاری را القا می‌کنند و نه عمل کردن به آن را.

چند شخصیت جدید در این قسمت به بازی معرفی می‌شوند که بعضی از آنها را تا حدودی می‌توان با شخصیت‌های فصل قبل مقایسه کرد و به نظر می‌رسد نسخه‌ای تازه از آنها هستند. این شخصیت‌ها اغلب در ابتدا نفرت‌انگیز هستند، اما بعدا که با آنها بیشتر آشنا شوید و به دلایل برخورد اولیه آنها پی ببرید، رفتارشان را درک خواهید کرد. چک‌پوینت‌های بازی بعضا بسیار با فاصله از هم قرار دارند، یعنی اگر سهوا گزینه‌ای را برای دیالوگ انتخاب کردید و خواستید با بارگذاری بازی آن را تغییر دهید، مجبور می‌شوید حتی تا ده دقیقه قبل از آن صحنه را دوباره تجربه کنید، که اصلا چیز خوبی نیست.

اولین قسمت از فصل دوم مردگان متحرک بازی خوبی است، اما با توجه به انتظاری که از آن داشتیم و تجربه‌ای که در فصل قبل به دست آوردیم، می‌توانست خیلی بهتر از چیزی که هست باشد. با این حال تجربه آن را به تمام دوستداران سریال و بازی «مردگان متحرک» توصیه می‌کنم.