به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پس از آن که طرح تاکتیک مخفی نظامی با شکست مواجه شد، رایزنی‌های اخیر در آستانه ژنو2، نشان از طرح دومی برای تغییر نظام سوریه دارد. این امر موفقیت محسوب نمی‌شود چرا كه بیش از یک سوم از کل جمعیت سوریه –حدود نه میلیون نفر- از خانه و كاشانه خود آواره شده‌اند و بیش از صد هزار نفر نیز جان خود را از دست داده‌اند. تاكنون طرف‌های حاضر در اجلاس، دخالت غیرقانونی بیش از حدی را در امور داخلی کشور مستقل سوریه داشته‌اند، كه این طرح دوم هم با تحركات سیاسی كنونی به نوعی محكوم به مرگ خواهد بود. البته، واشنگتن و متحدان آن هرگز تمایلی به شكست طرح دوم ندارند. 

حدود 30 کشور برای شرکت در کنفرانس ژنو دعوت شده‌اند، از جمله پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، به علاوه آلمان، ایتالیا، عربستان سعودی، ترکیه، قطر و حتی برزیل و آفریقای جنوبی. در فهرست ارائه شده متحد منطقه‌ای اصلی سوریه، ایران، گنجانده نشده است. این امر به دلیل اصرار ایالات متحده روی داده است. چنین نگرش بی‌منطق و پر سر و صدا از سوی آمریکا ،یک هدف ایدئولوژیک پنهان و دروغ پردازی در خصوص علاقه غرب برای پیدا كردن یك راه حل جامع و صلح آمیز سیاسی -با حضور تمامی طرفین- می‌باشد.

مسئله حضور ایران از سوی غرب بویژه آمریكا زمانی تائید می‌شد كه تهران این موضوع را بپذیرد که "دولت سوریه و شخص بشار اسد از قدرت كنار گذاشته شود". ایران از پذیرش هر گونه پیش شرطی برای شرکت در این اجلاس تاكنون خودداری كرده است و همیشه بر این امر تاكید داشته است كه تنها مردم سوریه باید در مورد آینده كشورشان و نتایج حاصل از این مذاكرات تصمیم بگیرند. این خواسته درونی غرب نشان دهنده موقعیت ریاکارانه قدرت‌های غربی ، متحدان عرب و ترک منطقه‌ای آنها برای پیدا کردن راه حل سیاسی مدنظر برای پایان دادن به مناقشه سوریه است. 

دولت بشار اسد نیز از تمایل خود برای شرکت در کنفرانس سوئیس اعلام آمادگی كرده است. اطلاعیه صریح ژنو یك می‌گوید که هر گونه توافق سیاسی باید با حضور و توافق احزاب سوریه (همچنین اعضای دولت سوریه از جمله بشار اسد) حاصل شود. 

 قدرت‌های غربی و نیروهای پروکسی آنها در منطقه خاورمیانه در تلاش برای تفسیر اطلاعیه ژنو بر "کنار گذاشتن اسد از قدرت سوریه" برآمده‌اند. 

پسرفت ایالات متحده در مسئله سوریه بلافاصله پس از برگزاری اولین کنفرانس ژنو و پس از سخنرانی هیلاری كیلینتون در افشای دستوركار واقعی وزارت خارجی آمریكا، بر همگان مشهود گردید. هیلاری در گفتگو با رسانه ها اظهار داشت که تداوم قدرت اسد «هرگز مورد قبول دو طرف» نخواهد بود و همین اطلاعیه وزارت خارجه آمریكا اهداف و تمایلات واقعی واشنگتن -برآمده از مذاكرات ژنو 1- را بخوبی نشان می‌داد.

مسائل بسیاری در دوره مداخله بیش از یک سال و نیم - در جبهه سوریه- تغییر کرده است. برای شروع، مرگ و میر حاصل از تشدید خشونت‌ها در سوریه تا 130 هزار نفر افزایش یافته است. ایالات متحده و متحدان، مسئولیت این خونریزی و ویرانی‌ها را به خاطر حمایت از شبه نظامیان مختلف ضد دولت سوریه و به تاخیر انداختن طولانی مدت برگزاری کنفرانس ژنو 2 بر گردن دارند. تغییر عمده دیگر این است که نیروهای دولت سوریه موفق به كنترل، باز پس‌گیری و وارد آوردن ضربات سنگین بر پیكره گروه‌های شورشی مخالف سوریه به دست آورده‌اند. ارتش سوریه با بازپس گیری مناطق حساس، شورشیان را به سمت اراضی مناطق شمال شرقی رانده است. شبه نظامیان هنوز هم كنترل شهر الرقه در شمال شرقی و شهر حلب را در شمال در اختیار دارند، اما پیشرفت‌های اخیر نظامی ارتش سوریه مناطق تحت كنترل شورشیان را محدود و محدودتر ساخته است.

در ماه ژوئن 2012 آینده سیاسی اسد به نظر می‌رسید در مسیر تعادل قرار گرفته است، در حال حاضر دولت سوریه - با پیشرفت‌های نظامی اخیر- بیشتر از پیش مطمئن است كه قادر به غلبه بر شورشیان مسلح است. مشروعیت و حاکمیت آن نیز تقویت شده است. این شورش همواره یک مبارزه پنهان غربی برای تغییر نظام سوریه لحاظ می‌گردد. غرب با تامین مخفی اسلحه، پول به مبارزان به اصطلاح جهادگر به سوریه با تائید آمریکا، انگلیس و فرانسه و با مشاركت عربستان سعودی، قطر، ترکیه، اردن و اسرائیل ،این كمپین ضد بشار اسد و محور مقاومت را به راه انداخته است.  

مسکو به خوبی از این دستور کار پنهان آمریكا اطلاع داشته است ، از این رو مسكو - هر چند غرب و رسانه‌های جمعی طرفدار منافع غرب همیشه در تلاش برای لکه دار کردن مشارکت اصولی روسیه به عنوان « یاری رساننده به حکومت بشار» اهتمام داشته اند - به حمایت از متحد دیرینه خود سوریه تاكید و اصرار داشته است. 

به نظر می‌رسد سعودی‌ها تنها عضو اتحاد سناریوی جنگ سوریه به رهبری ایالات متحده است که هنوز هم به ادامه دستور کار مخفی نظامی برای تغییر نظام سوریه خود را متعهد می‌بیند. واشنگتن و متحدان دیگرش بخوبی می‌دانند كه تغییر نظام در سوریه از طریق میدان جنگ فعلی و اقدامات تروریستی در جریان، یك سیاست واقعگرانه نیست و عملی نخواهد شد.

به همین دلیل جانشین کلینتون، جان کری، در دیدار با گروه به اصطلاح دوستان سوریه در پاریس -آخر هفته گذشته- اظهار داشت: «هیچ راه حل نظامی برای برون رفت از بحران سوریه وجود ندارد، تنها راه حل سیاسی مطرح می‌باشد». استدلال کری یک نصیحت اخلاقی نیست ،بلكه بیشتر به اذعان آمریكا به واقعیت‌های كنونی سوریه و رد طرح‌های قبلی است.

افسانه رسانه‌های غربی در خصوص جنگ «شورشیان اعتدالی» برای احقاق دموکراسی همراستا با «افراط گرایان» ضد دولتی تا حد چشمگیری كمرنگ شده است تنها یادگار این گروه ها اعمال شنیع غیر اخلاقی و انسانی در برخورد با غیر نظامیان و دشمنی پوچ بین گروه‌های افراطی مختلف (از شاخه های القاعده) بوده است. 

در آخرین جنگ بین افراط گرایان در شمال شرقی سوریه، دولت اسلامی عراق و سوریه (ISIS) صدها نفر از شورشیان النصره و احرالشام كشته شده‌اند. همه این گروه‌ها- که سابقا در برابر نیروهای اسد صف آرایی می‌كردند اكنون به روی یكدیگر اسلحه می‌كشند- تحت حمایت ایدئولوژی وهابی های متعصب عربستان سعودی و مادی ریاض قرار داشته‌اند. به گزارش رسانه‌های غربی همچون نیویورک تایمز، دیلی تلگراف و لوموند، ایالات متحده با تبانی عربستان سعودی به این گروه‌های شورشی وابسته به القاعده سلاح و مهمات می‌داده است.

از نظر غرب، دستور کار مخفی نظامی در سوریه از یک تاکتیک تغییر رژیم هوشمند به یک تاكتیك غیر قابل پیش بینی و خطرناک تبدیل شده است. پیامدهای خشونت آمیز به بی ثباتی عراق، لبنان و منطقه، حتی تا روسیه در بمب گذاری ولگوگراد گسترش یافته است.

جان کری هفته گذشته با ابراز نگرانی آمریكا در خصوص گسترش ناآرامی ها اظهار داشت: کنفرانس ژنو به همین دلیل از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که ظهور این تروریست ها در منطقه به ویژه در سوریه و گسترش بی ثباتی در بقیه مناطق (!) جای نگرانی دارد. همه کشورهای خلیج فارس، همه بازیگران منطقه‌ای، روسیه، ایالات متحده و بسیاری از بازیگران در نقاط دیگر جهان به عقب راندن تروریست های افراطی که هیچ گونه احترامی به قانون و هدفی جزء گرفتن حكومت و توسل به زور را نمی‌دانند، اتفاق آراء دارند (سناریوی جدید آمریكا برای ورود به مرزهای جدید و رهبری حوادث منطقه).

کلمات به اصطلاح مقدس و اخلاق مدار جان کری، جای بسی تعجب دارد! چرا ایران از این لیست بازیگران منطقه‌ای و صاحب نظر در بحران سوریه كنار گذاشته شده است!؟ از همه مهتر اینكه ، افراط گرایی در منطقه قارچ گونه رشد می‌كند، و همین بی ثباتی نتیجه مستقیم دسیسه های امپریالیستی آمریکا و ظهور شرایط لازم برای فعالیت «تروریست های افراطی که احترامی به قانون ندارند» شده است.  

 

نگرانی واشنگتن پیدا کردن یک راه حل سیاسی برای پایان دادن به درگیری های سوریه معطوف نشده است، بلکه پیدا کردن یک راه جایگزین برای اجرای سناریوی تغییر رژیم است با ابزار و روشی دیگر است. به همین دلیل واشنگتن به شدت در تلاش است این هفته شرایط حضور گروه موسوم به "شورای ملی سوریه"(SNC) برای شرکت در کنفرانس ژنو را فراهم نماید. شورای ملی سوریه از حداقل پایه سیاسی در داخل سوریه برخوردار است. حتی شبه نظامیان ضد دولتی، شورای ملی سوریه را به عنوان یك موجودیت غیر سیاسی رد کرده‌اند.  

با این حال، ایالات متحده در تلاش است این گروه تبعیدی را برای شرکت در کنفرانس ژنو 2 ،به منظور ارائه پیش شرطی برای خروج بشار اسد از قدرت، وارد این اجلاس نماید. اگر حضور شورای ملی سوریه در این اجلاس تائید نشود، تنها دولت اسد و احزاب اصلاح طلب مخالف دولت سوریه، از جمله حزب ملی سوریه و جبهه سوریه برای تغییر و آزادی، باقی خواهند ماند. گروه‌های مخالف باقی مانده بیشتر به یک راه حل سیاسی و گفتمانی برای حل و فصل اختلافات با دولت اسد تمایل نشان داده‌اند و با قاطعیت تمام با اپوزیسیون گری ساختگی در هتل های فانتزی و با كمك پول اعراب و ریختن خون مردم بیگناه سوری، مخالف هستند.

نکته مهم این است كه: ایالات متحده و متحدان غربی آن و نیروهای پروکسی منطقه‌ای آنها، از جمله عربستان سعودی و ترکیه، اجازه نخواهند داد تا یک روند سیاسی واقعی از سوی مردم سوریه در این كشور بحران زده به اجرا درآید. بدون در نظر گرفتن منافع و حق حاکمیت ملی مردم سوریه ، دوستان به اصطلاح سوریه با ارائه پیش شرط در تلاش برای تغییر نظام سوریه، به این مذاكرات چشم طمع دوخته‌اند. در مقابل، روسیه، چین و ایران از متحدان واقعی حقوق مردم سوریه هستند چون این قدرت‌ها بر برون رفت این بحران بر اساس خواست مردم سوریه بدون پیش شرط تأکید کرده‌اند. پیشتر سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه خاطر نشان کرد كه: "رویکرد غرب در مذاكرات ژنو 2 «ایدئولوژیک» است، نه یک تعهد عملی"! 

اگر منافع غرب بر مذاكرات ژنو 2 سایه افکند، این مذاكرات نیز در یافتن راه حل سیاسی با شكست همراه خواهد بود ... جای تعجب هم نیست، چون نویسندگان درگیری های سوریه به رهبری آمریكا ، در حال حاضر در مسند تدوین كنندگان مسیر "صلح" سوریه وارد عمل شده‌اند!