به گزارش خبرنگار حوزه سینما باشگاه خبرنگاران، "شهاب حسینی" بازیگر سینمای ایران ابتدا با حرفه گویندگی پا به عرصه هنر گذاشت و پس از اجرای برنامه‌های تلویزیونی و بازی در مجموعه "پس از باران" توانست در سال 79 در فیلم سینمایی "رخساره" به عنوان اولین فیلم بلندش موفق ظاهر شود.

حسینی با یک دهه حضور در سینما و تلویزیون حرکتی رو به رشد داشت، او این روزها یکی از بهترین بازیگران سینمای ایران با کارنامه‌ای قابل اعتنا است. اواخر دهه 70 زمانی که با پخش برنامه ترکیبی "نیم رخ" و محبوبیت آن تولید برنامه‌های ترکیبی در تلویزیون رواج پیدا کرده بود در شبکه دو برنامه‌ای روی آنتن رفت با نام "اکسیژن" که نوجوان‌ها را با مسائل مختلف اجتماعی و خانوادگی آشنا می کرد.
 
مجری جوان آن برنامه "شهاب حسینی" بود که چهره‌ای شرقی و دوست‌داشتنی داشت. "اکسیژن" به اندازه "نیم‌ رخ" موفق نبود اما سکوی پرتاب برای بازیگر جوانی بود که زمانی سودای فوتبالیست شدن داشت و آن روزها نمی‌دانست به بازیگری شناخته شده در سینمای ایران تبدیل می‌شود.
 

پخش مجموعه "پلیس جوان" به کارگردانی سیروس مقدم و بازی در نقش اصلی این مجموعه راه را برای حضور "شهاب حسینی" در سینما باز کرد.
 
اولین فیلم سینمایی "حسینی"، "رخساره" بود که مجدد با میترا حجاز همبازی بود. بازیگری که در آن مقطع شهرت بیشتری از "حسینی" داشت.
 
"رخساره" که با توجه به فضای آن دوران داستانی ویژه را روایتمی‌کرد در اکران عمومی موفق نبود و دیده نشد.
 
"آدمک‌ها" دیگر فیلم "حسینی" که در آن نقش جوان اول را بازی می‌کرد سرنوشتنی بهتر از "رخساره" نداشت و دیده نشد.
 
این فیلم‌ها باعث می‌شد حسینی هم یکی از ده‌ها بازیگر جوانی به شمار بیاید که اواخر دهه‌ 70 و اوایل دهه 80 به سینما آمدند و به دلیل آنکه برای بازیگری سینما مناسب نبودند از گردونه بازیگری خارج شدند.

 
حضور در فیلم سینمایی "واکنش پنجم" در نقشی کوتاه فرصتی بود تا جوان احساساتی "پلیس جوان" خود را به مخاطبان سینما معرفی کند. "حسینی" در فیلم زنانه "تهمینه میلانی" نقشی کوتاه بازی می‌کرد اما خوش اقبال بود که در فضای ضد مرد فیلم! او به اندازه بازیگرانی که نقش‌های اصلی را بازی می‌کردند دیده شد. پس از آن او در فیلم سینمایی "زهر عسل" در کنار مهناز افشار و محمدرضا گلزار بازی کرد.
 
"زهر عسل" جدی گرفته نشد اما بازی حسینی در نقش جوانی بیمار و با اختلال‌های روانی از امتیازهای این فیلم است.

 
"این زن حرف نمی‌زند" درامی اجتماعی با موضوعی ملتهب بود که "حسینی" در آن نقشی متفاوت بازی می‌کرد او در این مقطع داشت آهسته آهسته از زیر سایه نقش‌های مثبت تک بعدی خارج می‌شد، او نشان می‌داد که می‌تواند میان انبوهی از بازیگران بیشتر دیده می‌شود و مورد توجه قرار بگیرد.


در "شمعی در باد" حسینی در کنار "بهرام رادان" قرار گرفت ستاره‌ای که آن روزها شهرت و محبوبیت فراوان داشت اما بازی روان حسینی در این فیلم دیده شد و زیر سایه درخشش رادان قرار نگرفت "حسینی" سهم خود را در فیلم داشت سهمی که با بازیگر نقش اول این درام جوان پسند برابری می‌کرد.
 
از اوایل دهه 80 حسینی به بازیگری پرکار تبدیل شد، بازیگری با چهره و صدای مطلوب که اگر در فضای درست قرار می‌گرفت می‌توانست نقش آفرینی خوبی داشته باشد.
 
در مسیری که اومی‌پیمود البته فراز و فرودهایی وجود داشت، حرفه‌ای شدن باعث می‌شد حسینی از فیلم‌هایی مثل "الهه زیگورات"، "پیشنهاد 50 میلیونی" یا  "پرچم‌های قلعه کاوه" سر در بیاورد اما این تجربه‌ها به او توانایی داد که در فیلم‌های متوسط و ضعیف هم حضوری قابل قبول داشته باشد و گاهی به امتیاز فیلم‌هایی تبدیل شود که ارزش دیدن نداشتند.

 
حسینی بازی‌های خوبی در "غیرمنتظره"، "قتل آنلاین"، "بچه‌های ابدی" و "محیا" را از خود به یادگار گذاشت که بیشتر آنها آن طور که باید دیده نشدند، منتقدان معمولا فیلم‌های متوسط را در ارزیابی‌هایشان جدی نمی‌گیرند و بازیگران شان را از خاطر می‌برند. در میان انبوهی بازیگر خوش‌سیما و آنانی که انواع تبلیغات و حمایت‌ها را داشتند، "شهاب حسینی" توانست حرکتی آهسته و پیوسته در سینما و تلویزیون داشته باشد. این میل درونی را می‌توان در بازیگری حسینی هم دید، بازی بدون اغراق و تصنع از ویژگی‌های کارنامه او است.

 در سال 87 در اتفاق مهم در کارنامه حسینی افتاد، بازی در فیلم سینمایی "درباره الی" و "سوپراستار" نقطه عطفی در کارنامه این بازیگر بود، حسینی که برای بازی در "محیا" دیپلم افتخار به دست آورده بود، برای بازی در این دو فیلم سیمرغ بهترین بازیگر مرد را به دست آورد، اما مهم‌تر از این جایزه، نوع بازی او در این دو فیلم بود.
 
حسینی در "درباره الی" منطقی باواقع‌گرایی حاکم بر فیلم حرکت کرده و در میان انبوهی بازیگر حرفه‌لای و بازی‌های درخشان حضور خود را اثبات می‌کرد. در "سوپراستار" جنس بازی او منطبق با شخصیت عبوس و تندخوی ستاره‌ای بود که می‌توانست نماد بسیاری از ستاره‌های بداخلاق سینمای ایران باشد.
 
وی در "سوپراستار" تحول درونی این شخصیت را با عبور از بازی برون گرایانه به بازی درونی نشان می‌داد و این نقش‌آفرینی منجر به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فجر شد.

"حسینی" در "آناهیتا" دوباره در کنار "میترا حجاز" قرار گرفت همکاری سوم آنها مانند تجربه‌های قبلی نبود. هر دو در موقعیت‌هایی فراتر از آنچه در سال 80 داشتند، تلاش کردند در فیلمی که تجربه‌ای متفاوت در سینمای ایران بود نقش خود را به درستی ایفا کنند.
انتظارها از حسینی بعد از "درباره الی" بیشتر شد. او یک سال بعد در "پرسه در مه" فراتر از "درباره الی" رفت و نقش هنرمندی جوان را در آستانه خلق هنری و فروپاشی به خوبی بازی کرد. نقشی که مستحق دریافت سیمرغ بلورین بود که متاسفانه از نگاه هیات داوران و درماند. "حسینی" در این فیلم نقشی دشوار را بازی کرد نقشی که می‌توانست با درک اشتباه او به یک کاریکاتور تبدیل شود اما او آن را طوری بازی کرد که رنج و جنون یک هنرمند را به تصویر کشید.
 
"حسینی" این قدرت را به دست آورده که در برابر بازیگرانی چون "لیلا حاتمی"، "مریلا زارعی" و "ترانه علیدوستی" و ... توانایی‌های خود را به رخ بکشد. مسیر حرکت حسینی در سینما و زندگی از هم جدا نیست او ستاره‌ای متواضع و مردمی است.
 

آنهایی که او را از نزدیک می‌شناسند خوب می‌دانند که محبوبیت مردمی او حاصل از درخشش در "درباره الی" یا فروش "سوپراستار" نیست. این محبوبیت و شهرت محصول برخورد همراه با فروتنی این بازیگر، با مردمی است که ممکن است علاقه‌ای به سینما و بازیگری نداشته باشند.
 
بازیگری که به واسطه فیزیک و خصوصیات چهره‌اش هم می‌تواند در نقش‌های مثبت دیده شود هم قابلیت بازی در نقش‌های منفی، پیچیده و چند وجهی را هم دارد بازیگری که می‌تواند فراتر از آنچه در کارنامه‌اش دیده‌ایم و درستی مسیرش را نشان می‌دهد حرکت کند اگر فرصت همکاری با کارگردان‌های شاخص این سینما را به دست بیاورد. او این روزها و در حالی که نزدیک به یک دهه از فعالیتش در سینما می‌گذرد به گزینه‌ای قابل اعتماد در سینمای ایران تبدیل شده، انتخابی که هم توانایی و استعداد دارد هم محبوبیت و هم کارنامه‌ای قابل توجه.

 
همچنین وی در آثار دیگری چون "خانه پدری" کیانوش عیاری و "جدایی نادر از سیمین" اصغر فرهادی حضور داشت که توانست به خوبی از عهده این نقش‌ها برآید و نگاه مخاطبان را به خود جلب کند اما متاسفانه باز هم سیمرغ بر روی شانه‌های توانمند این بازیگر سینمای ایران نشست.
 
با تمام این موارد این بازیگر 40 ساله‌ای سینمای ایران اکنون قدم در عرصه کارگردانی نهاده و اولین فیلم سینمایی خود را با نام "ساکن طبقه وسط" را آماده می‌کند.
 
انتهای پیام/ص