"زهره
طبیبزاده" در گفتگو با
خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، درباره آسیبهای
موجود میان احزاب و جریانهای سیاسی در کشور و عدم استقبال مردم از این
گروهها اظهار داشت: مردم کشور ما نوعا افراد سیاسی هستند اما بنا به دلایل و وجود محدودیتهایی،
انجام کارهای سیاسی به طور رسمی در کشور باب نشده است.
وی ادامه داد: تنظیم فعالیتهای احزاب سیاسی به عنوان نهادهای مدنی در کشور ما همچون غرب نیست چرا که غربیها نقش اساسی در زندگی مردم به عنوان نهادهای مدنی از خود ایفا
میکنند.
عضو جبهه پایداری اضافه کرد: در کشورهای غربی، مکانیزم شکلگیری آرای
انتخاباتی باعث شده که مردم به سمت احزاب سیاسی سوق پیدا کنند اما متاسفانه
در ایران طی 35 سال اخیر که مردم در برهههای مختلف وارد عرصههای
انتخاباتی شدند از طریق تشکلهای سیاسی نبوده است.
طبیبزاده گفت: در ایران اسلامی کمترین تمایل و گرایش مردم را به سمت گروههای سیاسی شاهدیم و بیشتر گرایشها از سوی طبقه
خاصی همچون روشنفکران و دانشگاهیان بوده که همیشه گوش به فرمان احزاب سیاسی عمل
میکنند.
نماینده مجلس شورای اسلامی به یکی دیگر از مشکلات
احزاب در کشور اشاره و خاطرنشان کرد: امکانات اقتصادی و بودجهای از دیگر
مشکلاتی است که گروههای سیاسی با آن گریبانگیر هستند و در انجام برخی
فعالیتهای خود همچون همایشها، تبلیغات انتخاباتی با کسری بودجه مواجه
میشوند.
طبیبزاده ادامه داد: مشکل احزاب سیاسی ایرانی در درجه
اول فقدان امکانات مالی و بودجهای و دیگری نوع درک طبقه روشنفکر برای
پیوستن به احزاب و جریانهای سیاسی است.
عضو جبهه پایداری دلیل
عدم گرایش مردم برای پیوستن به احزاب را اینگونه عنوان و خاطرنشان کرد:
اگرچه ممکن است برخی نظرات یک حزب سیاسی را به طور کامل قبول داشته باشند
اما پیوستن به جریانهای سیاسی در کشور به یک ضد ارزش تبدیل شده و به گمان آنها در صورت پیوستن به گروهها و احزاب سیاسی سرنوشت کاری و شغلیشان تحت تاثیرات
منفی قرار میگیرد.
وی به نقش دولتها در به کارگیری گروههای
سیاسی در مناصب مختلف اشاره کرد و ابراز داشت: اینکه دولتها با خواست سیاسی
افراد تغییر میکنند و به شکل سازمانیافته برخی افراد را علیرغم تواناییهایشان از پستهای اجرایی حذف میکنند موجب هراس و تردید در میان جامعه شده که
مبادا در صورت پیوستن به گروه و یا حزب خاصی شغل خود را از دست دهند.
طبیبزاده
بیان داشت: تغییرات عمده اداری در سطح وسیع به خاطر تفکر سیاسی طرف مقابل به وجود
میآید و این امر موجب شده که افراد برای حفظ موقعیت خود کمتر به سمت و سوی
کارهای تشکیلاتی تمایل نشان دهند.
وی به نقش مردم و آرای
انتخاباتی در ریاستجمهوری اشاره و افزود: شرایطی که منجر به انتخاب
"حجتالاسلام و المسلمین حسن روحانی" برای ریاستجمهوری دولت یازدهم شد ربطی
به عملکرد سیاسی احزاب نداشت.
طبیبزاده بیان داشت: شرایطی که دو
سال آخر احمدینژاد در رابطه با مسائل اقتصادی کشور و سوءمدیریت، تحریم و
تورم ناشی از اجرای طرح هدفمندی یارانهها به وجود آورد موجب شد تا مردم در انتخابات ریاستجمهوری نه
به دنبال احزاب بلکه به دنبال افراد حرکت کنند.
عضو جبهه
پایداری به نقش احزاب به عنوان نهادهای مدنی در انتخابات مجلس و شوراها
اشاره و خاطرنشان کرد: در انتخاباتی که تعدد کاندیدا و نامزدها وجود دارد
مردم به دلیل عدم شناخت کافی از تمامی کاندیداها به سراغ لیست واحدی که از
سوی گروههای سیاسی معرفی میشود، میروند اما در انتخابات ریاستجمهوری به
دلیل کم بودن تعداد نامزدها و احساس برای تغییر در شرایط زندگی خود به سراغ
دیدگاهها و تفکرات افراد نامزد در انتخابات میروند.
طبیبزاده
با بیان اینکه عموم مردم براساس احزاب در انتخابات رأی نمیدهند، گفت:
برخی افراد به طور خاص در کشور دارای تفکر سیاسی و جهتدار هستند و در انجام امور و فعالیتها براساس رأی و نظر
حزب خود عمل میکنند اما تودههای مردم در انتخابات ریاستجمهوری به دنبال
تغییر در شرایط زندگی خود هستند و نه انتخاب گزینهای خاص از سوی احزاب
سیاسی.
وی اضافه کرد: اتحاد نظر اصولگرایان میتوانست در انتخابات
ریاستجمهوری باعث تجمیع آرای آنها در یک نفر خاص شود اما در نتیجه
انتخابات تاثیر آن چنانی در نتیجه نهایی نداشت.
انتهای پیام/