به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی اللؤلؤه ؛ از آغاز انقلاب بحرین در سال 2011 اظهارات شخصیتهای مختلف جهان به گونه ای بود که این انقلاب را در زمره بهار عربی توصیف کردند. اما ناظران سیاسی این انقلاب را با انقلابهای دیگر متفاوت می دانند و دلایلی در این زمینه ارائه می دهند.

لیا الخروبی خبرنگار این شبکه گفت: هفدهم دسامبر سال 2010  محمد البوعزیزی در روستای سیدی بوزید تونس خودسوزی کرد و آتش انقلابهای کشورهای عربی موسوم به بهار عربی را شعله ور ساخت.

انقلابهای مردمی از تونس به مصر و لیبی و یمن و بحرین منتقل شد. انقلابهای مردمی در این کشورهای عربی در یک چارچوب رسانه ای قرار داده شد، زیرا تقریبا در یک زمان شکل گرفت و شرایط داخلی و خارجی مشترکی باعث ایجاد این قیامهای مردمی شد. اما هر قیامی به شرایط جغرافیای سیاسی و عوامل اجتماعی و دستاوردهای تاریخی آن کشور نیز بستگی دارد. انقلاب بحرین ویژگی خاصی دارد که آن را از سایر انقلابها متمایز کرده است. زیرا فعالیتهای مردمی ملت بحرین به تازگی شروع نشده و ناشی از تبهای بهار عربی شکست خورده، نیست بلکه در بحرین درگیریهای تاریخی وجود دارد  که از زمانهای گذشته در این کشور با نظام حاکم وجود داشته و همواره اعتراضاتی در برابر حاکمان این کشور رخ داده است.

خواسته های مردم بحرین نیز با خواسته های دیگر کشورهای عربی فرق دارد. زیرا در قیامهای مردمی تونس ، مصر ، لیبی و یمن شعارهایی همچون «مردم سرنگونی نظام را می خواهند» سر داده شد و هدف مردم سرنگونی نظامهای حاکم بود . این در حالی است که خواسته بحرینی ها، اصلاحات سیاسی، اصلاح قانون اساسی این کشور و مشارکت سیاسی عادلانه و فعال مردم بحرین است. آنها همچنین خواستار انتخابات آزاد و تشکیل مجلس واقعی در این کشور هستند. 

مسالمت آمیز بودن تظاهرات مردم بحرین نیز ویژگی مهم دیگری است که در کشور بحرین فقط دیده شد و کشورهای عربی از این ویژگی برخوردار نبودند. به طوری که تعدادی از آنها به درگیریهای مسلحانه و خشونت روی آوردند، به ویژه در لیبی این خشونتها به خوبی نمایان شد و به اوج خود رسید.

انتهای پیام /