به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، به نقل از ایران هسته ای- یک محقق شورای روابط خارجی امریکا گفته است اگر از حالت تاسیسات نیمه صنعتی غنی سازی خارج شده و به یک مرکز تحقیق و توسعه بدل شود، امریکا می تواند تداوم کار این تاسیسات را بپذیرد.

جرج پرکویچ از کارشناسان برجسته خلع سلاح در امریکا در نشستی در شورای روابط خارجی امریکا درباره برنامه هسته ای ایران که روز 3 اسفند برگزار شده می گوید که ضرورت ندارد تاسیسات فردو در گام نهایی تعطیل شود.

وی می گوید: «تاکید بر این است که مرکز زیرزمینی فردو بسته شود اما روش های دیگری نیز برای حل این مسئله وجود دارد. به عنوان مثال می توان این مرکز را به یک مرکز تحقیق و توسعه تبدیل کرد. می توان راه حل هایی ارائه کرد که مطلوب باشد اما صحبت از برچیدن در آن نباشد».

پرکویج از تحریکات سنای امریکا برای تحریم ایران هم انتقاد کرده و گفته است: «ما می گوییم که رفتار بد به ایران آسیب می زند اما رهبر ایران معتقد است که رفتار خود نیز به کشورش آسیب می زند.وقتی آنها در ماه نوامبر با معامله موقت موافقت و فعالیت غنی سازی خود را محدود کردند، جنبشی در سنای آمریکا شکل گرفت تا تحریم های جدید علیه ایران وضع کند. این حرکت باعث شد نتیجه گیری رهبران ایران مبنی بر این که رفتار خوب و بد نزد آمریکا یکسان است، تقویت شود.این بخشی از مشکل است که ما ناچاریم آن را حل کنیم. مثال دیگر جنگ افغانستان است. ایران در این جنگ با دولت بوش همکاری کرد اما در پایان برچسب محور شرارت دریافت کرد. ما باید به آنها نشان دهیم که پای معامله می ایستیم».

جان کری وزیر امور خارجه امریکا هفته گذشته اعلام کرد امریکا عقیده دارد ایران نیازی به فردو اراک ندارد.

در ادامه این نشست، الیوت آبرامز کارشناس مسائل خاورمیانه در شورای روابط خارجی آمریکا نیز به موضوع نحوه تعیین «نیاز عملی ایران به غنی سازی» پرداخته و گفته است که ایران می تواند تاکید کند نیاز عملی اش به اندازه ای است که بتواند سوخت راکتور بوشهر را تامین کند.

آبرامز که دیدگاهی رادیکال علیه ایران دارد، درباره تعداد سانتریفیوژهایی که می توان در گام نهایی پذیرفت، می گوید: « درباره تعداد سانتریفیوژها  ملاک باید نیاز عملی ایرانی ها قرار بگیرد. اگر ایرانی ها واقعاً بخواهند خودشان نیروگاه بوشهر را سوخت رسانی کنند به بیش از 100 هزار سانتریفوژ نیاز دارند. به همین علت است که مذاکرات سخت و دشوار است». پروسیه اکنون سوخت نیروگاه بوشهر را تامین می کند ولی ایران معتقد است با توجه به تاثیرپذیری روسیه از تحولات سیاسی، نمی تواند به تامین مستمر سوخت از سوی روس ها مطمئن بود.

توافق ژنو مقرر می کند که برنامه غنی سازی ایران در گام نهایی مطابق با نیازهای عملی ایران محدود شود.

آبرامز در ادامه سخنانش برتری امریکا بر ایران در مذاکرات را تلویحا نفی کرده و می گوید نیاز اوباما به موفقیت در سیاست خارجی چنان است که ممکن است به یک معامله بد رضایت بدهد.

وی گفته است: «بزرگترین نگرانی من این است که گروه 1+5 به یک معامله بد برسد. بزرگترین نگرانی من این است که دولت از فرط استیصال به دنبال موفقیت در سیاست خارجی باشد و از این رو با یک معامله موافقت کند و مدعی شود که این بزرگترین معامله است اما معامله مذکور برنامه ایران را واقعاً محدود و مهار نکند».

سوزان مالونی کارشناس ارشد موسسه بروکینگز سومین کارشناسی است که در این نشست دیدگاه های خود را مطرح کرده است.

مالونی استدلال کرده است که اگر فرصت فعلی برای معامله با ایران از دست برود، گزینه هایی که در آینده روی میز خواهد بود حتما بدتر از گزینه های فعلی است.

مالونی گفته است: «الان دست کم بخشی از فعالیت های ایران را متوقف کرده ایم.حالا در این باره بحث می کنیم که چه نوع یا چه میزان پسرفت در برنامه آنها ایجاد کنیم. این وضعیت خیلی بهتر از وقتی است که ایران به پیشروی خود بدون محدودیت ادامه می دهد. اگر می توانستیم در سال 2003 به معامله برسیم ، اگر بوش حاضر می شد به مذاکرات اتحادیه اروپا در آن زمان ملحق شود، شاید می توانستیم از رسیدن ایران به ظرفیت غنی سازی جلوگیری کنیم. معامله کنونی شاید طبق معیارهای ما ایده آل نباشد اما فکر می کنم اگر چند سال دیگر صبر کنیم، این معامله ناخوشایندتر خواهد شد».