در صحن علني مجلس/
شعرخواني عاشورايي مسعود پزشکيان به زبان آذري + فيلم
حقوق بشر؛ ابزاری در دست غرب برای پیشبرد اهداف نامشروع
گروه تحقیق و تفسیر خبر- قطعنامه نقض حقوق بشر در حالی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد علیه ایران تصویب شد که دست کشورهای غربی به خون هزاران انسان بی گناه آلوده است و خود آشکارا حقوق بشر را نقض می کنند.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، روز چهارشنبه بیست و هفتم آذرماه، قطعنامه ای در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید که بر پایه آن ایران به نقض گسترده حقوق بشر متهم شده است. متن پیش نویس این قطعنامه بیست و هشتم آبان ماه گذشته در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیده بود.
در پیش نویس این قطعنامه آمده است: از ادامه نقض خطرناک حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی می شود اما از تعهدات رییس جمهور جدید ایران حسن روحانی درباره برخی مسائل حقوق بشر مانند از میان برداشتن تبعیض علیه زنان و اقلیت های نژادی و حمایت از آزادی اظهار نظر ابراز خرسندی می شود.
در پاسخ به این اقدام، «مرضیه افخم» سخنگوی وزارت خارجه ایران، این قطعنامه را محکوم و از استفاده ابزاری و سیاسی از حقوق بشر علیه کشورهای مستقل انتقاد کرد. وی در رد این قطعنامه بر این نکته تاکید کرد که این قطعنامه منبع و ماخذی جز سایت ها و رسانه های مرتبط با بانیان غربی آن و گروه های تروریستی بدنام و وابسته ندارد.
با تصویب این قطعنامه علیه ایران، بار دیگر داستان نخ نمای استفاده از ابزارهای حقوقی بین المللی برای فشار به کشورهای غیر همسو تکرار شد و این بار این ابزار حقوق بشر است که به شلاقی در دستان غرب برای کوبیدن بر گرده کشورهای «مستقل از ساختار غرب» تبدیل شده است. البته سال هاست که کشورهای غربی به دنبال پیشبرد منافعشان، از چنین ابزارهایی به شکلی دوگانه و منفعت طلبانه استفاده می کنند.
در حالی آمریکا و دیگر کشورهای غربی دم از حقوق بشر می زنند و کشورهای دیگر را به نقض آن محکوم می کنند که دست آن ها به کشتار انسان های بسیاری در گوشه گوشه دنیا آلوده است.
برای روشن تر شدن استاندارد دوگانه غرب در تعریف «حقوق بشر» و نقض مکرر آن کافی است نگاهی به سیاست ها و اقدامات آمریکا و هم پیمانان غربی اش در خاورمیانه داشته باشیم.
راهبرد «جنگ پیش گیرانه» جرج بوش، به دو جنگ خانمان سوز در خاورمیانه منجر شد. حمله به افغانستان و عراق، با هدف ظاهری مبارزه با تروریسم و ایجاد دموکراسی در این کشورها، وضعیتی در این دو کشور ایجاد کرده که کشته و زخمی شدن و همچنین آواره شدن هزاران نفر در این دو کشور از کمترین تبعات آن بوده است.
بمب گذاری و حملات انتحاری علیه اهداف انسانی این روزها در عراق به امری معمول تبدیل شده و روزانه ده ها نفر را به کام مرگ می فرستد و تعداد بیشتری را تا آخر عمر معلول می کند.
در افغانستان نیز وضعیت به همین گونه است. حملات هواپیماهای بدون سرنشین تاکنون به کشته و زخمی شدن صدها غیر نظامی انجامیده است. ایجاد بی ثباتی در این کشور و ناامنی گسترده زندگی را بر مردم افغان رنج آور کرده و بسیاری را به ترک خانه و وطنشان مجبور کرده است.
سوریه اما وضعیتی به مراتب اسفناک تر دارد. آمریکا و هم پیمانان غربی اش در حالی از حقوق بشر صحبت می کنند که تروریست ها در سوریه روزانه ده ها نفر از مردم بی گناه را می کشند و بر کسی پوشیده نیست که غرب از حامیان اصلی گروه های تروریستی در سوریه است. آواره شدن بیش از 6 میلیون سوری از خانه و کاشانه شان و پناهنده شدن بیش از دو میلیون نفر از آن ها به کشورهای همسایه از تبعات فعالیت گروه های تروریستی در سوریه است.
این روزها گروه موسوم به «دولت اسلامی شام و عراق» (داعش) اقدامات وحشیانه ای را در مناطق زیر اشغال خود در سوریه و عراق انجام می دهد و نیازی به گفتن ندارد که این گروه با حمایت کشورهای پیرو آمریکا در سوریه شکل گرفته است.
دو سال و نیم جنگ گروه های تروریستی علیه دولت سوریه و فعالیت این گروه ها در این کشور، زندگی روزمره را بر مردم طاقت فرسا کرده است. در این شرایط بعد از دو سال و نیم جنگ و ویرانی، دولت اوباما اعلام کرده از نشست ژنو2 برای پایان دادن به ناآرامی ها در سوریه استقبال می کند، اما همزمان، از گروه تروریستی «جبهه اسلامی» و «ارتش آزاد سوریه» نیز حمایت می کند و به نظر می رسد هدف این کشور تداوم ناآرامی ها در سوریه است؛ امری که به کشته شدن شمار بیشتری از مردم بی گناه می انجامد.
سرزمین های اشغالی فلسطین که خود حکایتی دیگر است از رنج مردمی بی گناه و نقض آشکار حقوق بشر توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی. سال هاست ساکنان اصلی این سرزمین از حقوق اولیه خود محروم شده اند.
رژیم صهیونیستی هر روز فشار بر فلسطینی ها را افزایش می دهد و این در حالی است که این رژیم از حمایت کامل ایالات متحده برخوردار است. حمایت های بی دریغ آمریکا از رژیم صهیونیستی باعث شده این کشور تمام تلاش های بین المللی برای احقاق حقوق ساکنان مناطق اشغالی فلسطین را در شورای امنیت سازمان ملل وتو کند.
حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی نیز در پاکستان و یمن به کشته و زخمی شدن روزانه ده ها نفر منجر می شود. ایالات متحده مدعی است که از این هواپیماها برای سرکوب گروه های تروریستی استفاده می کند در حالی که این مردم بی گناه هستند که هر روز زیر آتش بمب های این هواپیماها کشته و زخمی می شوند.
در کنار همه این موارد، ایالات متحده حامی اصلی کشورهای محافظه کار عرب منطقه است؛ کشورهایی که مردمانشان را از ابتدایی ترین حقوق انسانی محروم کرده اند و زندان های آن ها پر است از کسانی که خواستار حقوق اولیه شهروندی شان هستند.
طنز ماجرا اینجاست که عربستان سعودی که زنان را از حق رانندگی محروم کرده و ابتدایی ترین حقوق مردمش را نادیده می گیرد به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل درآمده، در عوض علیه ایران -کشوری که یکی از فصل های قانون اساسی آن در تایید و تاکید بر «حقوق ملت» تدوین شده است- قطعنامه نقض حقوق بشر تصویب می شود.
با چنین پرونده سیاهی در نقض حقوق بشر توسط کشورهای غربی، حال آن ها به دنبال سیاه نمایی و استفاده ابزاری از سازمان ملل، ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کنند. این اتهام در حالی به جمهوری اسلامی ایران وارد می شود که حضور پرشور مردم در انتخابات ریاست جمهوری در خردادماه گذشته نشان از مشروعیت و مقبولیت نظام جمهوری اسلامی ایران نزد مردمش دارد. بنابراین می توان گفت که تصویب چنین قطعنامه هایی علیه ایران در سازمان ملل اجحافی است در حق مردم ایران.
در پیش نویس این قطعنامه آمده است: از ادامه نقض خطرناک حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی می شود اما از تعهدات رییس جمهور جدید ایران حسن روحانی درباره برخی مسائل حقوق بشر مانند از میان برداشتن تبعیض علیه زنان و اقلیت های نژادی و حمایت از آزادی اظهار نظر ابراز خرسندی می شود.
در پاسخ به این اقدام، «مرضیه افخم» سخنگوی وزارت خارجه ایران، این قطعنامه را محکوم و از استفاده ابزاری و سیاسی از حقوق بشر علیه کشورهای مستقل انتقاد کرد. وی در رد این قطعنامه بر این نکته تاکید کرد که این قطعنامه منبع و ماخذی جز سایت ها و رسانه های مرتبط با بانیان غربی آن و گروه های تروریستی بدنام و وابسته ندارد.
با تصویب این قطعنامه علیه ایران، بار دیگر داستان نخ نمای استفاده از ابزارهای حقوقی بین المللی برای فشار به کشورهای غیر همسو تکرار شد و این بار این ابزار حقوق بشر است که به شلاقی در دستان غرب برای کوبیدن بر گرده کشورهای «مستقل از ساختار غرب» تبدیل شده است. البته سال هاست که کشورهای غربی به دنبال پیشبرد منافعشان، از چنین ابزارهایی به شکلی دوگانه و منفعت طلبانه استفاده می کنند.
در حالی آمریکا و دیگر کشورهای غربی دم از حقوق بشر می زنند و کشورهای دیگر را به نقض آن محکوم می کنند که دست آن ها به کشتار انسان های بسیاری در گوشه گوشه دنیا آلوده است.
برای روشن تر شدن استاندارد دوگانه غرب در تعریف «حقوق بشر» و نقض مکرر آن کافی است نگاهی به سیاست ها و اقدامات آمریکا و هم پیمانان غربی اش در خاورمیانه داشته باشیم.
راهبرد «جنگ پیش گیرانه» جرج بوش، به دو جنگ خانمان سوز در خاورمیانه منجر شد. حمله به افغانستان و عراق، با هدف ظاهری مبارزه با تروریسم و ایجاد دموکراسی در این کشورها، وضعیتی در این دو کشور ایجاد کرده که کشته و زخمی شدن و همچنین آواره شدن هزاران نفر در این دو کشور از کمترین تبعات آن بوده است.
بمب گذاری و حملات انتحاری علیه اهداف انسانی این روزها در عراق به امری معمول تبدیل شده و روزانه ده ها نفر را به کام مرگ می فرستد و تعداد بیشتری را تا آخر عمر معلول می کند.
در افغانستان نیز وضعیت به همین گونه است. حملات هواپیماهای بدون سرنشین تاکنون به کشته و زخمی شدن صدها غیر نظامی انجامیده است. ایجاد بی ثباتی در این کشور و ناامنی گسترده زندگی را بر مردم افغان رنج آور کرده و بسیاری را به ترک خانه و وطنشان مجبور کرده است.
سوریه اما وضعیتی به مراتب اسفناک تر دارد. آمریکا و هم پیمانان غربی اش در حالی از حقوق بشر صحبت می کنند که تروریست ها در سوریه روزانه ده ها نفر از مردم بی گناه را می کشند و بر کسی پوشیده نیست که غرب از حامیان اصلی گروه های تروریستی در سوریه است. آواره شدن بیش از 6 میلیون سوری از خانه و کاشانه شان و پناهنده شدن بیش از دو میلیون نفر از آن ها به کشورهای همسایه از تبعات فعالیت گروه های تروریستی در سوریه است.
این روزها گروه موسوم به «دولت اسلامی شام و عراق» (داعش) اقدامات وحشیانه ای را در مناطق زیر اشغال خود در سوریه و عراق انجام می دهد و نیازی به گفتن ندارد که این گروه با حمایت کشورهای پیرو آمریکا در سوریه شکل گرفته است.
دو سال و نیم جنگ گروه های تروریستی علیه دولت سوریه و فعالیت این گروه ها در این کشور، زندگی روزمره را بر مردم طاقت فرسا کرده است. در این شرایط بعد از دو سال و نیم جنگ و ویرانی، دولت اوباما اعلام کرده از نشست ژنو2 برای پایان دادن به ناآرامی ها در سوریه استقبال می کند، اما همزمان، از گروه تروریستی «جبهه اسلامی» و «ارتش آزاد سوریه» نیز حمایت می کند و به نظر می رسد هدف این کشور تداوم ناآرامی ها در سوریه است؛ امری که به کشته شدن شمار بیشتری از مردم بی گناه می انجامد.
سرزمین های اشغالی فلسطین که خود حکایتی دیگر است از رنج مردمی بی گناه و نقض آشکار حقوق بشر توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی. سال هاست ساکنان اصلی این سرزمین از حقوق اولیه خود محروم شده اند.
رژیم صهیونیستی هر روز فشار بر فلسطینی ها را افزایش می دهد و این در حالی است که این رژیم از حمایت کامل ایالات متحده برخوردار است. حمایت های بی دریغ آمریکا از رژیم صهیونیستی باعث شده این کشور تمام تلاش های بین المللی برای احقاق حقوق ساکنان مناطق اشغالی فلسطین را در شورای امنیت سازمان ملل وتو کند.
حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی نیز در پاکستان و یمن به کشته و زخمی شدن روزانه ده ها نفر منجر می شود. ایالات متحده مدعی است که از این هواپیماها برای سرکوب گروه های تروریستی استفاده می کند در حالی که این مردم بی گناه هستند که هر روز زیر آتش بمب های این هواپیماها کشته و زخمی می شوند.
در کنار همه این موارد، ایالات متحده حامی اصلی کشورهای محافظه کار عرب منطقه است؛ کشورهایی که مردمانشان را از ابتدایی ترین حقوق انسانی محروم کرده اند و زندان های آن ها پر است از کسانی که خواستار حقوق اولیه شهروندی شان هستند.
طنز ماجرا اینجاست که عربستان سعودی که زنان را از حق رانندگی محروم کرده و ابتدایی ترین حقوق مردمش را نادیده می گیرد به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل درآمده، در عوض علیه ایران -کشوری که یکی از فصل های قانون اساسی آن در تایید و تاکید بر «حقوق ملت» تدوین شده است- قطعنامه نقض حقوق بشر تصویب می شود.
با چنین پرونده سیاهی در نقض حقوق بشر توسط کشورهای غربی، حال آن ها به دنبال سیاه نمایی و استفاده ابزاری از سازمان ملل، ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کنند. این اتهام در حالی به جمهوری اسلامی ایران وارد می شود که حضور پرشور مردم در انتخابات ریاست جمهوری در خردادماه گذشته نشان از مشروعیت و مقبولیت نظام جمهوری اسلامی ایران نزد مردمش دارد. بنابراین می توان گفت که تصویب چنین قطعنامه هایی علیه ایران در سازمان ملل اجحافی است در حق مردم ایران.
