به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات
باشگاه خبرنگاران، بازگشت شکوهمند جشنواره "شهید غنی پور" به خانه پدری در صورتی رخ داد که پدر این جشنواره که همانا "امیرحسین فردی" نویسنده "گرگ سالی"های دشوار بود، از میان ما رفت و برای همیشه در خاطره تاریخ خشت خشت مسجد جوادالائمه (ع) زنده ماند.
بنابراین گزارش، کوچه پس کوچه های محله های قدیمی تهران هنوز نام امیرحسین فردی را فراموش نکرده بودند که کودک همیشه جاودانش، جشنواره شهید غنی پور برای همیشه به مسجد جوادالائمه (ع) برگشت.
محمد ناصری دبیر جشنواره شهید غنی پور درباره بازگشت همیشگی جشنواره شهید غنی پور به مسجد جوادالائمه (ع) می گوید: بازگشت این جشنواره به خانه پدری مدیون همت مادر شهید غنی پور بوده است.
و اما در این میان "محمدعلی قربانی" داور جشنواره ادبی شهید غنی پور می گوید: آثار ارسالی به جشنواره را زیر سقف مسجد داوری کردیم.
از همه اینها که بگذریم سیزدهمین جشنواره شهید غنی پور با وجود تنگی کوچه های خاک گرفته منتهی به مسجد چنان باشور و اشتیاق اهالی قلم مواجه شد که به زعم دبیر این جشنواره، اعتماد جامعه ادبی به جشنواره شهید غنی پور نتیجه انکارناپذیر گسترش سایه مسجد بر سر این جشنواره است.
بنابر گفته های ناصری، کوچه پس کوچههای جنوب شهر تهران شب دوشنبه مصادف با 12 بهمن 1392 با حضور اهالی ادب حقیقتا گلباران فرهنگی شده بود.
لازم به ذکر است که ادبیات ما بار دیگر جشنواره ای با سابقه 13 ساله را چنان تجربه کرد که گویا همه چیز در ادبیات از این نقطه شروع می شود.
گفتنی است که رعایت آنچه وفاق ملی و دینی ما است، از تفاوت های قابل توجه جشنواره شهید غنی پور به حساب می آید تا که شاید بتوان همبستگی جامعه را در ادبیات بیش از پیش تجلی داد.
البته پروانه نشسته بر شانه قدرتمند جایزه شهید غنی پور تکنیک را در دل خود نگهداشت تا که لباسی ناجور برتن خود ندوزد و گویای سلیقه های عمومی کتابخانه های عمومی کشور باشد، اما در این میان به گفته "محمدعلی قربانی" داور جشنواره شهید غنی پور، همه سلیقه ها از نظر مسجدی داوری شده اند.
در نتیجه باید گفت که آنچه نتیجه تجربه 30 ساله کودکان پرورش یافته در جلسات داستان نویسی مسجد جوادالائمه بوده، به تولد 13 سالگی خود رسید تا پایه های ادب کشوری را چنان تقویت کند که نتوان نادیده اش گرفت.
لازم به ذکر است که خوراک مقوی ادبیات کشور ما در این روزها چیزی جز جشنواره های ادبی سراسر رشد و شکوفایی نیست.
جشنواره هایی از جنس نور که دل کودکان ادب را به جمال هنر روشن کرده و باورهای خرافاتی را به دل خاک می سپارند.
در این میان باید گفت؛ خاک به هنر کیمیا شده ایران تشنه جشنواره های برخاسته از دل مذهب و مسجد است تا که شاید بیش از پیش بارور شود.
لازم به ذکر است که سیزدهمین دوره
برگزاری جشنواره شهید غنی پور روز گذشته در میان استقبال چشمگیر اهالی قلم ومردم
با اهدای جوایزی به رضا امیرخانی «قیدار»،
بهنام ناصح«پروانهای روی شانه»، شهریار عباسی«سایههای بلند»، مرجان کشاورزی
آزاد« قصههای نماز»، فرهاد حسنزاده «پیتیکوپیتیکو»، عبدالصالح پاک
«آن سوی پرچین خیال» و ابراهیم حسنبیگی «امیر حسین و چراغ جادو» درمسجد جواد
الائمه (ع) به کار خود پایان داد. گزارش: نسرین خدایاری/ دبیر جشنواره شهید غنیپور در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
دبیر
سیزدهمین جشنواره شهید غنیپور گفت: جشنواره شهید غنیپور پس از گذشت شش
سال از خروج خود از مسجد بار دیگر به همت مادر شهید برای همیشه به خانه خود
برگشت.
داور جشنواره "شهید غنی پور" در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
"ابراهیم
زاهدی مطلق" گفت: سلیقه عمومی کتابخانه های کشور با توجه به آثار برگزیده
و قابل تقدیر منتخب در سیزدهمین جشنواره شهید غنی پور، در این جشنواره در
نظر گرفته شد.
داور جشنواره ادبی شهید غنیپور در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
محمد
علی قربانی گفت: آثار ارسالی به جشنواره شهید غنیپور در تمامی دورههای
برگزاری این جشنواره زیر سقف مسجد جوادالائمه و با توجه به اصول ادبیات
متعهد داوری شدند.
برگزیده جشنواره ادبی "شهید غنیپور" در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
"ابراهیم
حسنبیگی" گفت: جشنواره شهید غنی پور به عنوان متفاوت ترین جشنواره ادبی
دهه اخیر کشورمان همچنان متکی بر مردم و استوار بر ستونهای مسجد
جوادالائمه بوده است.
انتهای پیام/ اس