به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 18 فروردین 1393 خورشیدی برابر با 7 جمادی الثانی 1435 هجری و 7 آوریل 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است: آزادی "امام خمینی(ره)" پس از ده ماه بازداشت و تحت نظر بودن (1343 ش)
پس از دستگیری حضرت امام خمینی(ره) و سرکوب قیام 15 خرداد 42، اوضاع در ظاهر رو به آرامش نهاد، اما خشم عمومی مردم مسلمان از دستگیری حضرت امام، به صورت‌های گوناگون جلوه‌گر شد. تشکیل گروه‌های زیرزمینی اسلامی در قم، تهران و شهرستان‌ها، تحریم انتخابات فرمایشی مجلس بیست و یکم در مرداد 1342 و نیز اعلامیه تاریخی حوزه علمیه قم با پانصد امضا از استادان و فضلا در حمایت از رهبر نهضت اسلامی ایران و محکوم کردن بازداشت غیرقانونی ایشان، از جمله واکنش‌های مردم و روحانیت در قبال عمل رژیم بود.
شهادت "سید ابوالحسن آل رسول" به دست گروه منافق مهدی هاشمی در اصفهان (1355 ش)
آیت‌اللَّه سیدابوالحسن آل رسول معروف به شمس آبادی در سال 1286 ش در اصفهان دیده به جهان گشود. وی پس از فراگیری تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی در زادگاه خود، در 25 سالگی عازم نجف اشرف گردید و از محضر درس خارج بزرگانی همچون سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاء الدین عراقی، سیدجمال الدین گلپایگانی، سید عبدالهادی شیرازی و سیدمحسن حکیم کسب فیض نمود. سیدابوالحسن پس از دوازده سال اقامت در نجف و اخذ مدارج عالی علمی، راهی اصفهان شد و به تدریس و ارشاد مردم همت گماشت. آیت‌اللَّه شمس آبادی از روحانیونی بود که در سال 1342، وفاداری خود را به نهضت حضرت امام اعلام کرد. ایشان در تأسیس و گسترش انجمن مددکاری ویژه ایتام، سازمان ابابصیر ویژه نابینایان و حسینیه اصفهانی‌ها در مشهد و کربلا نقش بسزایی داشت. همچنین شرح صحیفه سجادیه، اشعار در مراثی و مناقب اهل بیت (ع) و موعظه ابراهیم از آثار علمی این عالم ربانی می‌باشند. آیت‌اللَّه شمس آبادی سرانجام یک روز پس از بازگشت از سفر حج در سپیده دم هجدهم فروردین 1355 ش درراهِ رفتن به مسجد جهت اقامه نماز جماعت، توسط باند جنایتکار مهدی هاشمی ربوده شد و به طرز فجیعی به قتل رسید و جسدش را در اطراف اصفهان رها ساختند. جسد ایشان پس از کشف شدن، با تشییع باشکوه مردم، در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
اخراج هزاران ایرانی مقیم عراق توسط رژیم بعث این کشور (1359 ش)
صدام، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بغض و کینه خود را نسبت به ایران اسلامی آشکار می‌ساخت و به طور آشکار و پنهان، در صدد تعرّض به انقلاب اسلامی برآمد. وی ابتدا ستون پنجم خود را برای اقدامات تخریبی به شهرهای مختلف ایران به ویژه نقاط مرزی مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام کرد. همچنین از اوایل سال 1358، هزاران ایرانی تبعه عراق را از جوار اماکن متبرکه نجف، سامرا، کربلا و کاظمین به طرز رقّت انگیزی اخراج و اموالشان را مصادره نمود. در همین راستا، در چنین روزی، رژیم بعثی عراق که خود را برای حمله وسیع و سراسری به ایران آماده می‌کرد عده بی‌شماری از ایرانیان مقیم این کشور را به وسیله کامیون تا مرز آورده و آنها را به همان وضع رها نمود. در این حال، مقامات محلی ایران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوری اسلامی استقبال کردند و امکانات رفاهی برای آنان فراهم نمودند. اخراج ایرانیان و شیعیان در روزهای بعد نیز ادامه یافت و صدها هزار نفر در این جریان بی‌خانمان و آواره شدند. در همین حال، وزیر امور خارجه عراق طی نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد با استناد به روحیه توسعه‌طلبی دولت ایران، خواستار خروج ایران از سه جزیره عربی ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ شد. در روزها و ماه‌های بعد، تعرضات رژیم بعث با حمایت بیگانگان رو به افزایش نهاد تا اینکه در 31 شهریور 1359، جنگ هشت سالهای را به ایران اسلامی تحمیل نمود.
بمباران شدید شیمیایی مواضع ایران توسط دشمن بعثی (1366 ش)
همزمان با آغاز عملیات کربلای 8 توسط رزمندگان جان برکف اسلام، دشمن به گونه‌ای بی‌سابقه علیه رزمندگان مستقر در خرمشهر، به بمباران و گلوله‌باران شیمیایی با گلوله‌های توپ، خمپاره و حتی موشک‌های کاتیوشا اقدام نمود که به شهادت و مصدوم شدن شماری از خداجویان سپاه توحید منجر گشت. این بمباران وحشیانه با اعتراض شدید و شکایت جمهوری اسلامی ایران به سازمان ملل متحد مواجه گردید و ایران خواهان اعزام گروه کارشناسی سازمان ملل متحد شد. به دلیل پایداری و تاثیر بیشتر عوامل به کار گرفته شده در سلاح‌های شیمیایی، تیم کارشناس اعزامی از سازمان ملل، که ده روز پس از حمله، وارد منطقه شد، موفق گردید نوع عوامل به کار گرفته شده را تشخیص دهد. با این حال همانند گذشته بی‌اعتنا از کنار این حادثه و حوادث بعد از آن گذشتند؛ تا این که ابعاد گسترده و پیچیده‌تر عواقب شوم کاربرد سلاح‌های شیمیایی، دامنگیر مردم مسلمان و بی‌گناه حلبچه، روستاهای اطراف آن و مردم کردستان عراق شد.
ژنرال ارل ویلر رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ایالات متحده در رأس یک هیئت نمایندگی نظامی برای شرکت در اجلاسیه کمیته نظامی سازمان پیمان مرکزی به تهران آمدند(1349ش)
ترور سرلشگر فرسیو رئیس دادرسی ارتش (1350ش)
بامداد امروز سرلشگر فرسیو رئیس دادرسی ارتش هنگام خروج از منزل خود واقع در خیابان دولت قلهک به ضرب سه گلوله از پای درآمد. فرزند 16 ساله او نیز که پدر را همراهی می کرد به شدت مجروح شد
اصلاحیه قانون استخدام به تصویب نهایی رسید و از این پس کارمندان دولت می توانند با بیست سال سابقه خدمت بازنشسته شوند(1352ش)
هئیت وزیران تصویب کرد که به هر یک از اعضاء خانواده کارکنان دولت ماهیانه معادل 200 ریال خواروبار داده خواهد شد.(1353ش)
دولت اعلام کرد کلیه پیاز و سیب زمینی کشاورزان را خریداری می کند(1355ش)
درگذشت محسن پودنکی عضو سابق تیم ملی کشتی فرنگی و قهرمان اسبق کشتی ایران(1392ش)
محسن پودنکی متولد سال 1356 تا هفت سال قبل، عضو تیم ملی کشتی فرنگی ایران در وزن 74 کیلوگرم بود و در جام جهانی 2005 به همراه تیم ملی ایران عنوان سوم را به دست آورد. وی هم‌دوره حسن رنگرز و علی اشکانی از سال‌ها قبل با توموری که در گوش خود داشت، در جدال بود و سرانجام شب 18 فروردین 92 با شدت گرفتن عفونت در گذشت. او در دورانی که عضو تیم ملی بود، با چهره‌های شاخص جهان نبرد تنگاتنگی داشت. او با وارترس سامورگاشف قهرمان المپیک سیدنی و دارنده دو مدال طلای جهان در سالهای 1999 و 2005 سابقه رقابت داشت. وی در سال 2003 هم به عضویت تیم ملی درآمد و در آسیایی هند چهارم شد. او همچنین دارای قهرمانی های متعددی در تورنمنت های داخلی و مسابقات کشوری نیز بوده است.
به دار آویختن دانشمند و مؤلف بزرگ "عَینُ‌القضاتِ همدانی" از مشایخ صوفیه(525 ق)
عبداللَّه‌بن محمدبن علی میانجی همدانی ملقب به عَینُ القضات از بزرگان مشایخ صوفیه، فقیه، ادیب، فاضل و شاعر اوایل قرن ششم هجری در سال 492 ق در همدان متولد شد. عین القضات شاگرد احمد غزالی و شیخ برکه‌ی همدانی و پیرو مذهب شافعی بود. عینُ القضات هیچ گاه در بیان عقاید خویش، هراسی به خود راه نمی‌داد و سرانجام با سعایت و بدگویی مخالفان، متهم به کُفر و دعویِ اُلُوهیت شد و سپس در شب 7 جمادی الاخر سال 525 به دار کشیده شد. از آثار اوست: یزدان شناخت در مسائل حکمت الهی و علوم طبیعی؛ تمهیدات، در تمهید ده اصل تصوُّف؛ زُبدةُالحَقایق، رساله‌ای مختصر راجع به علم ذات و صفات خداوندی و مکاتبی که شامل نامه‌های اوست. نوشته‌های فارسی عَین القُضات مشحون از تعبیرات نَغزِ صوفیانه است. کلام او پرسوز و گداز است و تصنُّع و تکلُّف در آثار وی مشاهده نمی‌شود. وی رباعیّاتی عرفانی نیز به زبان فارسی سروده است.
رحلت عالم بزرگوار آیت اللَّه "سید عبدالکریم کشمیری" (1378 ش)
آیت‌اللَّه
سیدعبدالکریم کشمیری در سال 1305 ش (1345ق) در نجف اشرف به دنیا آمد.
آیت‌اللَّه کشمیری به دلیل هوش سرشار خویش توانست در کوتاه‌ترین زمان، درجه
اجتهاد را از آیت‌اللَّه خویی دریافت دارد و آن گاه به تدریس سطوح عالی
فلسفه در حوزه بپردازد. پشتکار آیت‌اللَّه کشمیری در تدریس به گونه‌ای بود
که روزانه 11 کرسی درس اعم از فقه، اصول، فلسفه و ادبیات عرب برای ایشان
برپا می‌شد. افزون بر تدریس، پژوهش و نگارش. در سیر معنوی و تهذیب نفس نیز
به مراتب عالی دست یافت و صاحب کرامت‌هایی گردید.
درگذشت "بهاءالدین ابوالعباس" معروف به "قاضی اشرف" عالم بزرگ مصری(643 ق)
بهاءالدین ابوالعباس همچون پدرش قاضی فاضل به کار قضاوت در قاهره مشغول بود. وی از هوش سرشاری بهره داشت و در نوشته‌هایش از سبک پدر خود پیروی می‌کرد. قاضی اشرف به استماع حدیث از بزرگان آن دوره و همچنین گردآوری احادیث معتبر علاقه‌ی خاصی داشت. از میان آثار قاضی اشرف، تنها مجموعه‌ای از احادیث جمع‌آوری شده توسط او به صورت نسخه‌ی خطی باقی مانده است.
رحلت عالم مدرس حاج میرزا "ابوعبداللَّه زنجانی" (1360 ق)
حاج میرزا ابوعبداللَّه بن میرزا نصراللَّه معروف به شیخ الاسلام زنجانی از علمای قرن چهاردهم هجری قمری است وی پس از تحصیل ادبیات، فلسفه و کلام نزد میرزا ابراهیم ملکی زنجانی به تهران عزیمت نمود و در آن جا به تکمیل مراتب علمی و اسلامی پرداخت و در سال 1330 قمری به نجف اشرف عزیمت نمود. ایشان سفرهایی به فلسطین، قاهره و سوریه نمود و با اساتید و فضلای آن دیار ملاقات‌هایی داشت. در سفر دوم خود به مصر مورد تجلیل ادبا و فضلای دانشگاه الازهر قرار گرفت. شیخ الاسلام زنجانی پس از مراجعت به ایران به تدریس تفسیر و فلسفه اشتغال ورزید و سرانجام در 12 تیر 1320 ش در زنجان دیده از جهان فرو بست. از آثار وی می‌توان به: اصول القرآن الاجتماعیه، الافکار، تاریخ القرآن و زندگانی محمد(ص) اشاره نمود.
عروج پیامبر بزرگ الهی، حضرت عیسی(ع) (33م)
حضرت عیسی بن مریم(ع) پیامبر بزرگ الهی و یکی از پیامبران اولوالعزم است که در 25 دسامبر سال اول میلادی برابر با 622 سال قبل از هجرت نبی مکرم اسلام(ص) در بیت لحم یا ناصره واقع در فلسطین امروزی، به امر خدا از حضرت مریم(س) دختر عمران زاده شد. قبل از تولد آن حضرت، میلاد ایشان پیش‌بینی شده بود و این امر برای حکّام زمان، ناگوار بود. از این رو، چون از جانب هردوس، والی روم مورد تهدید بود، خانواده او، وی را به مصر بردند. ایشان در سی سالگی در شهر جلیله، شروع به تبلیغ دین خود کرد که مورد عداوت روز افزون فریسیان قرار گرفت. موضوع به دار آویخته شدن حضرت عیسی(ع) از نظر مکتب اسلام، چنانکه در قرآن به آن تصریح شده است، امری بی‌اساس است و به تعبیر قرآن، امر به آنها مشتبه شده است. داستان پایان زندگی دنیوی حضرت عیسی(ع) بر اساس تواریخ و تفاسیر و احادیث از این قرار بوده که: جهودان که همواره با حضرت مسیح(ع) سرِ دشمنی داشتند، به قتل او تصمیم گرفتند. در آن حال عیسی(ع) با حواریون در باغی بود. سپاه یهود چون به باغ آمدند همه شاگردان عیسی(ع) پراکنده شده و فرار کردند. یکی از یهودیان به نام یهودا که شبیه عیسی(ع) بود و جای عیسی(ع) را نیز او نشان داده بود به دست آنها افتاد. سپاهیان او را با هلهله و غوغا، کشان کشان بردند و چون مجال تحقیق بیشتری نبود به دارش زدند. اما خداوند عیسی(ع) را در آن حال به آسمان برد. به روایتی دیگر یکی از حواریون جوانی بود که به عیسی(ع) شباهت داشت. وی پس از اجازه از حضرت عیسی(ع)، خود را عیسی(ع) معرفی کرد و او را به دار زدند و امر بر یهودیان مشتبه شد. حضرت عیسی(ع) در هنگام عروج، 33 سال داشت.
تولد "گابریلا میسْتْرالْ" ادیب شهیر امریکای لاتین (1889م)
گابریلا میسترال در سال ۱۹۵۷ میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی (Elqui) شیلی به دنیا آمد و در روستای مونته‌گرانده پرورش یافت. او از سن ۱۵ سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال ۱۹۱۴ با غزل‌های سه‌گانه‌اش به نام غزل‌های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد. مسیترال در سال ۱۹۴۵ به خاطر داستان معروف "دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند"، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل گردید. گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آوَرَد». گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی‌ست» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر گفت‌وگوی تمدن‌ها به انتشار رسیده است.
تهاجم ایتالیا برای تصرف کشور آلبانی در آستانه جنگ جهانی دوم (1939م)
با شعله‌ور شدن آتش جنگ در اروپا، تمام قراردادها و معاهداتی که پس از جنگ اول جهانی امضا شده بود و پیشگیری از جنگ و تأمین صلح را مدنظر قرار داده بود، از اعتبار افتاد. یکی از این جنگ‌ها، حمله ایتالیا به آلبانی بود. در سال 1927م یک پیمان تدافعی میان ایتالیا و آلبانی به امضاء رسید که در واقع باعث شد نفوذ هرچه بیشتر ایتالیا در آلبانی ممکن گردد. با این حال از سال 1935م که موسولینی به فکر کشورگشایی افتاد، حمله به آلبانی نیز مدنظر او قرار گرفت. این نقشه در 7 آوریل 1939م با بمباران سواحل آلبانی و پیاده شدن نیروهای ایتالیایی عملی گردید و با شکست مقاومت آلبانی، این کشور به تصرف ایتالیای فاشیسم درآمد. دو روز قبل از تهاجم ایتالیا برای تصرف آلبانی، در جریان گفتگوهای معروف به "مذاکرات ژنرال‌ها" بین ژنرال کایْتل آلمانی و ژنرال پارْیانی ایتالیایی، تصمیم نهایی برای آغاز این تجاوز نظامی، اتخاذ شده بود. ده هزار سرباز مسلح ایتالیایی با پشتیبانی 400 هواپیما در حمله به آلبانی شرکت داشتند که در نبردی پنج روزه، ارتش آلبانی را شکست داده و این کشور را اشغال کردند. با فرار پادشاه و ملکه این کشور، آلبانی جزئی از ایتالیا شده و دولتی فاشیستی در آلبانی روی کار آمد. با تسلط موسولینی بر آلبانی، اجلاس مشروطیت آلبانی، اتحاد با ایتالیا را تصویب نموده و طی این مصوبه، پادشاه ایتالیا تاج و تخت آن کشور را تصاحب کرد. با این حال، ایتالیا کمتر از دو سال بعد مجبور به خروج از این منطقه شد و راه برای شکست‌های بعدیش باز گردید.
غرق کشتی جنگی ژاپنی "یاماتو" توسط امریکا در اواخر جنگ جهانی دوم (1945م)
در جریان آخرین و بزرگ‌ترین نبرد دریایی و زمینی بین امریکا و ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم که برای تصرف جزیره اوکیناوا روی داد، ژاپنی‌ها کشتی جنگی خود را به نام یاماتو برای یک مأموریت انتحاری به این جزیره اعزام کردند. این رزمناو عظیم 72 هزار تنی که در آن تاریخ بزرگ‌ترین کشتی جنگی جهان به شمار می‌آمد پس از وارد آوردن ضرباتی به چند کشتی امریکایی، سرانجام توسط هواپیماهای امریکایی مورد حمله قرار گرفت و در روز هفتم آوریل 1945م غرق شد. تعداد پرسنل کشتی یاماتو، بیش از سه هزار و سی‌صد نفر بود که در جریان این نبرد، متجاوز از سه هزار نفر کشته شدند و تنها سی‌صد نفر جان سالم به در بردند.
درگذشت "هنری فورْدْ" مخترع امریکایی و پدر صنعت اتومبیل (1947م)
هنری فورْد مخترع امریکایی در 30 ژوئیه سال 1863م در خانواده‌ای فقیر در امریکا به دنیا آمد. در سال 1896م اتومبیل خود را برای اولین بار به نمایش گذاشت. وی در سالهای بعد، اختراع خود را تکمیل کرد و علی‌رغم اینکه دیگران نیز اتومبیل‌های مشابهی ساخته بودند، ولی در سال 1895م، رسماً امتیاز اختراع اتومبیل به هنری فورد داده شد. فورد در ابتدا به همراه شرکای خود، شرکت اتومبیل سازی دیترویت را تأسیس کرد و در سال 1903، شرکت موتور فورد را به وجود آورد. او در سال 1907 سهام دیگران را خرید و از آن پس اداره شرکت در خانواده او باقی ماند و ثروتی هنگفت به دست آورد. فورد با اتخاذ تدابیری، اتومبیل ارزان به تعداد بسیار تولید کرد و از این حیث، از تمام رقبای خود پیشی گرفت. هنری فورد که در ابتدا دارای خانواده‌ای فقیر بود، پس از این اختراع، به عنوان پدر صنعت اتومبیل‌سازی شهرت یافت و به هنگام مرگ، یک امپراتوری بزرگ در صنعت اتومبیل به وجود آورده بود. فورد سرانجام در 7 آوریل 1947م در 84 سالگی درگذشت.
تأسیس سازمان بهداشت جهانی و روز جهانی بهداشت (1948م)
به دنبال تشکیل کنفرانس بین‌المللی سانفرانسیسکو در سال 1946م، تصمیم به تشکیل یک همایش جهانی بهداشت گرفته شد که اساسنامه آن در هفتم آوریل 1948م، در نیویورک تنظیم و تصویب شد. در ژوئن همان سال نیز، اولین مجمع عمومی سازمان بهداشت جهانی در ژنو با حضور نمایندگان 61 کشور جهان تشکیل شد. هدف این سازمان، فراهم کردن حداکثر امکانات بهداشتی و سلامتی برای کلیه انسان‌های روی زمین است. به دنبال این هدف، سازمان، برنامه‌های زیادی را به مرحله اجرا گذاشت تا زمینه مساعدت کشورها را برای تقویت بهداشت عمومی خود فراهم کند. یکی از موانع بزرگ در بهبود وضع بهداشت در دنیا، کمبود اشخاص متخصص می‌باشد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید 
