ابهری در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: انسان به عنوان یک موجود اجتماعی از همان بدو تولد گرایشات اجتماعی از خود نشان می‌دهد، نیاز به کسب حمایت و امنیت اولین نشانه‌های نیازمندی فرد به عوامل بیرونی است.

وی ادامه داد: لبخند اجتماعی را که در حدود ماه‌های اول زندگی در نوزاد دیده می‌شود، به عنوان اولین ارتباطات او با محیط اجتماعی خویش می‌دانند.

ابهری تاکید کرد: ظهور و بروز رفتار اجتماعی شاید به همان ماه‌های اولیه زندگی نوزاد بر‌می‌گردد زمانی که نوزاد لبخند اجتماعی‌اش را ظاهر می‌سازد و به این طریق هرچند به شیوه‌ای ساده رابطه خود را با افراد برقرار می‌کند.

وی تصریح کرد: در آغاز افرادی را که به عنوان اجتماع برای نوزاد شناخته می‌شوند خیلی محدود بوده و اغلب شامل پدر و مادر و نزدیکان او می‌شود اما به تدریج این روابط گسترده‌تر شده و به افراد بیشتری عمومیت پیدا می‌کند.

ابهری ادامه داد: هرچند اکثر رفتارهای اجتماعی در تمامی جوامع و فرهنگها معنی‌دار هستند و به آنها به عنوان رفتارهای جامعه پسند یا جامعه ستیز توجه خاصی می‌شود اما برخی رفتارهای اجتماعی در برخی فرهنگها اهمیت قابل توجهی پیدا می‌کنند.

وی افزود: انواعی از رفتارهایی مثل ازدواج، دوستی عضویت در گروه‌ها و رفتار اجتماعی با همسایگان در جوامع متفاوت درجات متفاوتی از توجه را شامل خود می‌سازند در جوامع روستایی رفتار اجتماعی با همسایگان به عنوان یک رفتار اجتماعی اهمیت خاصی می‌یابد در حالی که درشهرهای بزرگ و صنعتی چنین روابطی چندان مورد توجه نیست.

ابهری تاکید کرد: در سنین نوجوانی گرایش فرد به گروه‌های اجتماعی بیشتر و بیشتر می‌شود به طوری که این دوران با این ویژگی مشخص می‌شود که فرد علاقه‌ شدیدی به برقراری روابط اجتماعی از خود نشان می‌دهد و به عضویت گروه‌های مختلف درمی‌آید و در تعامل با این گروهها رفتار اجتماعی خود را شکل می‌دهند.

وی خاطرنشان کرد: در سنین بعدی رفتار اجتماعی پخته‌تر شده و فرد با انتخاب شغل، ادامه تحصیل و انتخاب همسر رفتارهای گسترده‌تر اجتماعی پیدا می‌کند و نقش اجتماعی در این دوران مشخص شده‌اند و فرد رفتارهای خود را در اجتماع و هویتی که به دست آورده تنظیم می‌کند.
انتهای پیام/