"مخملبافی" اوج هنر نساجی است
"مخمل "به عنوان نوعی پارچه ابریشمی پرزدار از نظر ظرافت در طرح، نقش و لطافت در بافت اوج هنر نساجی محسوب می‌شود.
به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، مخمل نوعی پارچه
ابریشمی پرزدار است که در بافت آن از دو نوع تار، یکی به عنوان تاربوم و دیگری به
عنوان تار پرز و یک نوع نخ پود استفاده می‌شود که از نظر ظرافت در طرح و نقش و
لطافت در بافت، اوج هنر نساجی محسوب می‌شود و دارای انواع گوناگونی بوده است که
زیباترین آنها مخمل نقش برجسته بوده که در آن طرح و نقشه "که از تارهای پرز شکل
می‌گیرد" از سطح بوم در زمینه پارچه برجسته بوده و خودنمایی می‌کند.
بنابراین گزارش؛ از انواع دیگر مخمل می‌توان به مخمل ساده، مخمل گلدار، مخمل موجدار و مخمل دوخوابه اشاره کرد که هر یک از جذابیت و زیبایی خاص و بی‌نظیر برخوردارند.
سابقه تاریخی مخملبافی در ایران به طور قطع مشخص نیست و آنچه مشخص بوده بافت انواع پارچه‌های ابریشمی از دوره هخامنشیان در مناطق مختلف ایران رواج داشته و پس از آن در سلسله ساسانی این رونق به اوج رسیده است.
در دوره اسلامی نیز بافندگی انواع پارچه‌های ابریشمی ادامه یافت و در عصر سلجوقیان و سپس در دوره حکومت صفویان "عصر طلایی صنایع ایران" به اوج تکامل و پیشرفت رسید و بنا به افکار بسیاری از صاحب‌نظران و کارشناسان، مخمل در این دوره ابداع شده است "البته برخی از آنها نیز بر این باورند که ابداع مخمل مربوط به قرون ششم و هفتم هجری یعنی همزمان با قرون وسطایی اروپا است"
از مخمل جهت دوخت البسه اعیان و اشراف، دوخت پرده و رویه مبلمان و صندلی کاخ‌ها و همچنین به منظور تجلید کتاب آسمانی قرآن و دوخت سجاده و جانماز نیز استفاده می‌شده است.
بنابر این گزارش، مراکز عمده مخملبافی در شهرهای یزد و کاشان بوده که مخمل کاشان از نظر تنوع رنگ و طرح و ظرافت در بافت و به جهت وجود هنرمندان خوش‌ذوق نقاشی "استاد رضا عباسی" و نساجان چیره‌دست و خلاق همواره دارای شهرت جهانی بوده است.
انتهای پیام/
