به گزارش گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران ، رکن الدین جوادی معاون وزیر نفت در خصوص وضعیت فعلی تولید نفت و گاز در کشور گفت:ظرفیت فعلی تولید نفت، سه میلیون و ٨٥٠ هزار بشکه در روز و متوسط تولید کنونی، کمتر از سه میلیون بشکه در روز، حدود ٢ میلیون و ٨٥٠ هزار بشکه است. در بخش گاز هم، تولید در زمستان سال گذشته تا حدود ٦٤٠ میلیون مترمکعب نیز رسید که البته با توجه به افزایش مصرف روزانه تا ٧٥٠ میلیون مترمکعب، در روزهای اوج مصرف با ١٦٠ میلیون مترمکعب کمبود گاز در کشور مواجه شدیم و بخشی از این کمبود را با اعمال محدودیت گازرسانی به بعضی از صنایع جبران کردیم. می دانید که در حال حاضر حدود نیمی از گاز تولیدی کشور در شرکت نفت و گاز پارس و نیمی دیگر در شرکت نفت مناطق مرکزی به تولید می رسد؛ بخشی از تولید گاز کشور نیز از محل گازهای همراه مناطق عملیاتی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و شرکت نفت فلات قاره تامین می شود.
 
امسال هم با همین میزان کسری گاز مواجه می شویم؟
 
نه به این شدت. امیدواریم امسال با افزایش تولید گاز از محل فازهای اولویت دار پارس جنوبی، ٨٠ تا ١٠٠ میلیون مترمکعب از کسری گاز سال گذشته جبران و نیمی از نیاز گازی کشور از محل تولید داخلی تامین شود.
 
البته این درصورتی است که مصرف داخلی، همگام با افزایش تولید گاز روند صعودی طی نکند.    
 
بله درست است. برای پاسخگویی تولید گاز به میزان مصرف فعلی، باید مصرف را کنترل کرد. البته خوشبختانه مصرف داخلی تقریبا رو به اشباع است.
 
یعنی ممکن است واردات گاز از ترکمنستان متوقف شود؟
 
امکان دارد. ضمن اینکه به هرحال تجربه کار با ترکمنستان، تجربه خوبی نبوده است.
 
آقای مهندس در زمستان امسال که ١٦٠ میلیون مترمکعب کمبود گاز داشتیم، به عنوان یک ایده هیچگاه به فکر واردات گاز  از قطر نیفتادید؟
 
نه. خط لوله‌اش را نداریم. البته این ایده می‌تواند به عنوان یک گزینه مطرح باشد اما نیاز به بررسی کارشناسی دارد.
 
برای صادرات گاز چه برنامه ای دارید؟ صادرات گاز به پاکستان سرانجامی دارد؟
 
صادرات گاز از ضرورت های توسعه اقتصادی ایران است و باید با جدیت پیگیری شود. توافقاتی با عراق داشته ایم و فکر می کنیم با اجرایی شدن بخشی از این توافقات، صادرات گاز به عراق از سال جاری آغاز شود. اما در حال حاضر به غیر از ارمنستان و ترکیه، باقی تعهدات در زمینه صادرات گاز غیرفعال است. صادرات به پاکستان هم سرنوشت روشنی ندارد و در کوتاه مدت قابل ارزیابی نیست.
 
LNG چطور؟ هنوز مثل زمانی که در شرکت ملی صادرات گاز بودید، به آینده LNG در ایران امیدوارید؟

تولید و صادرات گاز طبیعی مایع شده (LNG) به عنوان جزئی از سبد درآمدی کشور برای ما دارای اولویت است اما تحقق آن به زنجیره ای از عوامل بستگی دارد. پروژه ایران ال ان جی در حال حاضر، متوقف شده است. بیش از ٢,٥ میلیارد دلار برای پروژه ایران ال ان جی هزینه شده و هم اکنون بر اساس برآوردهای مختلف پیش بینی می شود به ثمر رساندن این پروژه به ٢.٥ تا ٦ میلیارد دلار دیگر هزینه نیاز دارد! در حقیقت با وجود صرف ٢.٥ میلیارد دلار، این پروژه را باید از صفر آغاز کرد. در این شرایط تصمیم گرفته ایم کار بررسی، ارزیابی و امکان سنجی پروژه و برآورد میزان دقیق هزینه های مورد نیاز را به یک گروه بین المللی حرفه ای بسپاریم تا متناسب با نتایج حاصل از بررسی های گروه اقدام کنیم. دیگر نباید در این زمینه، نسنجیده عمل شود.
 
فکر می کنید چه قدر زمان لازم است تا ظرفیت تولید نفت به ظرفیت تولید در سال ٨٤ برسد؟
 
برای بازگشت به ظرفیت تولید نفت در سال ٨٤، پرداختن به الزاماتی مانند جبران افت مخازن و بازسازی تاسیسات مستهلک ضروری است؛ امیدواریم ظرفیت تولید نفت تا پایان امسال به چهار میلیون بشکه برسد.   
 
وضع صادرات را چطور ارزیابی می کنید؟ آیا در این مدت، بازار از دست رفته ای احیا شده است؟
 
صادرات نفت خام نسبت به ماه های مرداد و شهریور، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است؛ عمده تغییری که ایجاد کرده ایم، کوتاه کردن دست دلال ها از نفت خام کشورمان بوده است. الان نفت تنها به مصرف کنندگان واقعی و دارندگان بازار مطمئن فروخته می شود.
 
پس از توافقات ژنو، رفت و آمد هیئت های اقتصادی خارجی به کشورمان بیشتر شده؛ آیا این توافقات، تاثیری بر روند صادرات نفت خام ایران گذاشته است؟
 
در صورتی که در آینده، محدودیت های فروش نفت کاهش یابد، بازارهای خوبی در انتظار نفت ایران است. باز شدن فضای سیاسی و توافقات بعمل آمده، زمینه مساعدی را برای مذاکرات و تعاملات فیمابین ایران و دیگر کشورها فراهم کرده است. کشورهای خارجی به سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران تمایل دارند و سفر این هیئت ها به کشورمان، آنهم بلافاصله پس از توافقات، موید این مطلب است. آنها می خواهند مذاکرات قراردادی را آغاز کنند و در صورت رفع تحریم ها، بسیاری از این مذاکرات عملیاتی می شود؛ اما هنوز همه چیز در حد مذاکره است.
 
صحبت از قراردادها شد؛ نظرتان در خصوص بازنگری قراردادهای نفتی و تدوین قراردادهای جدید چیست؟
 
من در همایش بازنگری قراردادهای جدید صنعت نفت هم گفتم که باید بپذیریم امکانات داخلی به تنهایی جوابگوی توسعه منابع و مخازن نفت و گاز کشور نیست و ما دیگر نمی توانیم با همان زبان گذشته صحبت کنیم. در دنیای امروز، صاحبان پول، دانش فنی و مدیریت انتظاراتی دارند و منافع باید به صورت برد- برد برای طرفین باشد. شرایط جهانی، متفاوت و بازارهای نوینی تعریف شده است. عربستان و امارات، برنامه های جدیدی برای افزایش تولید را در دستور کار قرار داده اند؛ لیبی در تلاش برای بازسازی صنعت خود است و مکزیک قراردادهای سنگینی را در بخش دریا منعقد می کند. در دنیای غرب، شیل های نفتی و گازی دریچه های تازه ای را رو به منابع هیدروکربوری باز کرده اند و در نهایت، کشورها عزم خود را برای برداشتن گام های بزرگ در مسیر توسعه جزم کرده اند. در چنین شرایطی ما هم باید برای دستیابی به استانداردها و تعامل با جهانیان، قراردادهای صنعت نفت را روزآمد کنیم. ظرفیت توسعه پذیری صنعت نفت ایران بسیار بالاست و بهبود قراردادها می تواند در بالفعل کردن این ظرفیت‌های بالقوه موثر باشد. در مجموع این‌طور بگویم که هم اکنون برای افزایش ظرفیت تولید نفت به چهار میلیون بشکه با استفاده از همین قراردادهای فعلی برنامه‌ریزی شده و با بهره‌مندی از قراردادهای جدید صنعت نفت، امکان افزایش یک میلیون بشکه دیگر به ظرفیت تولید نفت وجود دارد.
 
پس از روی کار آمدن قراردادهای جدید، آیا تمام پروژه های توسعه ای در قالب این قراردادها پیگیری می شود؟
 
خیر. تنها طرح های جدید توسعه میدان هایی که قرار است به صورت یکپارچه از اکتشاف تا توسعه واگذار شوند و یا طرح هایی که در آنها از روش های EOR یا IOR با سرمایه گذاری عمده استفاده می شود، برای توسعه در قالب قراردادهای جدید نفتی معرفی می شوند.  
 
همواره بر صیانت از ذخایر و تعامل با کشورهای همسایه به منظور برداشت صیانتی از ذخایر مشترک تاکید شده است. شرکت ملی نفت ایران چنین تعاملاتی را دنبال می کند؟
 
این بحث همیشه مطرح بوده است و در گذشته نیز کمیته های مشترکی به این منظور برای میدان گازی پارس جنوبی تشکیل شد اما هیچگاه به نتیجه نرسید. همیشه طرف مقابل ما به دلیل برخورداری از سرمایه، امکانات و پیمانکاران خارجی خبره، توسعه میدان و برداشت از ذخایر را با سرعت پیش برده و مذاکرات ما منجر به نتیجه نشده است. طبیعی است اگر کشور همسایه و مشترک با ایران در مخازن هیدروکربوری، این قدر عاقل باشد ما به شدت استقبال می کنیم. البته در تلاشیم با تجدید ساختار کمیته های مشترک رایزنی بین ایران و عراق، این بحث را به طور جدی در خصوص میدان های مشترک با عراق پیگیری کنیم.   
 
در حال حاضر با توجه به اولویت توسعه میدان های مشترک، توسعه میدان های مستقل از دستور کار خارج شده؟
 
از دستور کار خارج نشده؛ فقط در اولویت نیست. به این معنا که سرمایه گذاری ها و امکانات، ابتدا باید به سمت میدان های مشترک سوق داده شود. اگر خیال ما از بابت میادین مشترک آسوده شود، آنگاه می‌توانیم بیشتر بر توسعه میدان‌های مستقل متمرکز شویم. به طور نمونه در میدان گازی کیش، سرمایه گذاری جدیدی نخواهد شد و توسعه این میدان با همان میزان حفاری که تاکنون انجام شده است، دنبال می شود.
 
رکن الدین جوادی/مدیرعامل شرکت ملی نفت 1
 
با وجود این تاکید، عملکرد پیمانکاران در بسیاری از این میادین مثل آزادگان جنوبی، عقب تر از برنامه است. اولتیماتومی که به CNPCI هم داده اید، رو به اتمام است. شرکت ملی نفت به طور مشخص برای رفع این معضل، چه راهکاری دارد؟
 
برنامه ریزی شده است تولید نفت میدان های مشترک غرب کارون تا پایان سال ٩٦ به ٧٠٠ هزار بشکه در روز افزایش یابد. در مورد آزادگان جنوبی هم، پس از اولتیماتوم شرکت ملی نفت ایران به پیمانکار چینی این طرح، پیمانکار برای پیشبرد پروژه قول مساعد داده است. در عین حال، اولتیماتوم شرکت نفت به قوت خود باقیست و اگر پیمانکار حرکت مطلوبی را آغاز نکند، طبق قرارداد عمل خواهیم کرد. نه تنها در آزادگان جنوبی، بلکه در دیگر میادین نیز با پیمانکاران کم کار برخورد می‌شود. اما در مجموع حتی الامکان به دنبال تضعیف و کنار گذاشتن پیمانکاران نیستیم؛ هدف کمک به پیمانکار و پیش بردن کار است؛ البته اگر پیمانکار عزمی برای انجام به موقع تعهدات قراردادی به خصوص در میادین مشترک داشته باشد. باید پذیرفت قراردادهایی که یک شبه منعقد می شود، یک شبه هم بر باد می‌رود.
 
یعنی ٥٠ میلیون دلار جریمه ای که در قرارداد پیمانکاران فازهای ٣٥ ماهه پارس جنوبی تعهد شده عملا منتفی است؟
 
 
پس امسال هم فازهای ٣٥ ماهه به بهره برداری نمی رسد؟
 
نه. امیدواریم این فازها به تدریج در سال های ٩٤ تا ٩٦ وارد مدار تولید شوند.
 
آیا در ماه های اخیر اکتشاف جدیدی داشته ایم؟
 
خبرهای خوبی داریم که انشالله به طور رسمی از سوی وزیر نفت اعلام می شود.
 
برای تحقق اهداف شرکت ملی نفت در حوزه ازدیاد برداشت چه برنامه ای دارید؟ پژوهشکده ازدیاد برداشت قرار بود در این زمینه، اولین قرارداد را با شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به امضا برساند؟
 
در حال حاضر دبی نفت هر یک از چاه های مناطق نفتخیز جنوب به طور متوسط از ٢٠ هزار بشکه به ٢ هزار بشکه کاهش یافته است و به این منظور، استفاده از تکنولوژی های نوین برای پیاده سازی پروژه های ازدیاد برداشت در این چاه ها ضروری است.  در این راستا پژوهشکده ازدیاد برداشت با همکاری ٦ دانشگاه معتبر کشور فعالیت می کند و در حال امضای اولین قرارداد با شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است.     
 
تکلیف میدانهای نفت سنگین مثل کوه موند، زاغه و فردوسی چه می شود؟
 
این میدانها جزو میادین مستقل هستند و اولویت توسعه ندارند.  
 
فکر می کنید سرمایه گذاری برای برداشت از ذخایر نامتعارف نفت و گاز در کشورمان اولویت دارد؟
 
فعلا خیر.
 
در دنیا برای استفاده از ذخایر نامتعارف مثل شیلهای نفتی و گازی سرمایه گذاری هنگفتی می کنند که برخی معتقدند مقرون به صرفه نیست.   
 
نه. اینها بیشتر شایعاتی است که در کشورهای نفتخیز مطرح می شود. این طرح ها با قیمت بالای فعلی نفت، مقرون به صرفه است و آمریکایی ها و برخی دیگر از کشورها هم روی آن حساب ویژه ای باز کرده اند.
 
آقای مهندس! توسعه برخی میدانهای نفتی به سرمایه گذاری بالایی نیاز دارد؛ به عنوان مثال برای توسعه میدان سردار جنگل در دریای خزر چه برنامه ریزی ای شده است؟ گفته می شود این میدان بیش از ٢ میلیارد بشکه ذخیره دارد.
 
توسعه این میدان به تکنولوژی ها و دانش های فنی روزآمدتری نیاز دارد که آنها را به طور کامل در اختیار نداریم. برای توسعه، دانش فنی و توان مهندسی خوبی داریم؛ اما اگر خود را با دانش های نوین و تکنولوژی های روز دنیا بسنجیم، نیازمند روزآمدی هستیم. در مورد اعلام کشف این میدان نیز کمی عجله شد. از نظر فنی، برای اعلام خبر اکتشاف یک میدان احتمال های مختلفی مطرح است؛ گاهی ١٠ درصد؛ گاهی ٥٠ درصد و گاهی ٩٠ درصد. تا زمانی که این احتمالات قطعیت نیافته باشد، نمی توان روی آن مانور داد. بنابراین باید منتظر ماند تا ذخایر قطعی این میدان پس از حفاری چاه دوم و لرزه نگاری های تکمیلی با احتمالات قوی تر اعلام شود. ممکن است چیزی که به عنوان کشف میدان اعلام شده است، در حد یک رگه محدود بوده باشد.
 
از میدان سلمان چه خبر؟ خط لوله سلمان- سیری تعمیر شد؟
 
بله؛ تعمیر خط لوله پایان یافته است.
 
یعنی الان از میدان سلمان، گاز برداشت می شود؟
 
فعلا به صورت محدود.
 
خط لوله سیری- عسلویه چطور، آماده است؟
 
خیر. تا جایی که خبر دارم باید ارزیابی کیفی و کارهای تعمیراتی و تکمیلی روی خط لوله انجام شود و هنوز آماده نیست.
 
آقای جوادی؛ پروژه مشترکی که ایران با شرکت بی پی در دریای شمال دارد به کجا رسید؟
 
این پروژه در میدان رهوم است، این یک میدان گازی و نفتی مشترک است که خبرهای اخیر مربوط به توقف تولید در بخش گازی بود. ٥٠ درصد منافع این میدان، متعلق به شرکت ملی نفت ایران است و ٥٠ درصد منافع به BP تعلق دارد. تولید گاز از رهوم به بهانه تحریم ها متوقف شده بود که با انجام مذاکرات حقوقی، تولید گاز از این میدان، از حدود سه ماه پیش مجدد آغاز شد. هم اکنون روزانه حدود ٢٠٠ میلیون فوت مکعب از این میدان تولید می شود.
 
پس رقم زیادی نیست؟
 
٢٠٠ میلیون فوت مکعب برای ما رقم زیادی نیست؛ اما در اروپا قابل توجه است. ما به پسر حاجی بودن عادت کرده ایم. هم اکنون در شاه دنیز آذربایجان نیز فعال هستیم و در فاز دوم توسعه این میدان حضور داریم. در عین حال از بولیوی خارج شده ایم؛ دفتر بولیوی تعطیل شده است و بسیاری از دفاتر دیگر آمریکای لاتین  به دلیل غیراقتصادی بودن به تدریج تعطیل می شوند.
 
یعنی سرمایه گذاری نفتی در آمریکای لاتین، توجیهی نداشت؟
 
واقعا توجیه اقتصادی نداشت و بیشتر به پشتوانه اهداف سیاسی دنبال می شد. شرکت ملی نفت ایران را باید اقتصادی اداره کرد نه سیاسی.
 
با درآمدهای فعلی، می توانید شرکت نفت را اقتصادی اداره کنید؟
 
در گذشته، هزینه‌های توسعه از محل درآمدهای فروش نفت تامین و باقیمانده درآمدها به خزانه واریز می شد. در مقطع زمانی بعدی، سهم ویژه ای برای شرکت نفت تعریف و مقرر شد هزینه های توسعه، از محل توسعه تامین شود. در سال های اخیر، محدودیت ها بیشتر شده و تنها درصدی از درآمدهای نفتی به این شرکت تعلق می گیرد. در حقیقت، در شرایطی که تحریم ها و بعضی محدودیت ها، صادرات را کاهش داده و درآمدهای نفتی کاهش یافته است، سهم ١٤,٥ درصدی شرکت ملی نفت ایران نیز در نتیجه آن کمتر شده. این در حالیست که در مقطع فعلی، تسریع در توسعه میدان های مشترک و استفاده از تکنولوژی ها و دانش های روز برای توسعه این میادین بیش از هر زمان دیگری ضرورت پیدا کرده است. از سوی دیگر شرکت ملی نفت طی سه سال گذشته، تعهداتی را مانند اوراق مشارکت، صندوق انرژی و ... ایجاد کرده و هزینه های بیشتری را متحمل شده، بدون اینکه درآمد بیشتری داشته باشد. در حال حاضر منابع داخلی شرکت نفت در بهترین حالت، تنها می تواند پاسخگوی هزینه های پرسنلی، تعمیرات و نگهداشت تولید باشد.
 
پیشنهاد شما برای بهبود این شرایط چیست؟
 
 ما معتقدیم هزینه های توسعه، باید از محل توسعه میدان ها تامین شود. دولت در این زمینه، نظر مساعدی دارد و امیدواریم با همکاری نمایندگان محترم مجلس و دیگر نهادهای متولی، این درخواست عملیاتی شود.
 
همانطور که می دانید انتشار اوراق صکوک نفتی در سال های قبل، بی نتیجه ماند. در آینده این اوراق منتشر می شود؟  
 
انتشار اوراق صکوک در مصوبات قانونی مورد تاکید قرار گرفته است و به منظور اجرایی کردن این مصوبات، کارگروهی در شرکت ملی نفت ایران تشکیل شده و مشغول فعالیت است؛ بنابراین انتشار این اوراق را در برنامه امسال قرار داده ایم.
 
یعنی اوراق صکوک نفتی به طور قطع در سال ٩٣ منتشر می شود؟
 
امیدواریم به صورت آزمایشی منتشر شود.
 
اوراق مشارکت چطور؟ تمام ٥٠ هزار میلیارد ریالی که در بودجه تصویب شده را منتشر می کنید؟
 
 بله. برنامه ما انتشار تمام ٥٠ هزار میلیارد ریال اوراق مشارکت درنظرگرفته شده در بودجه سال ٩٢ است و برای انجام آن مصمم هستیم. این اوراق مشارکت از سوی شرکت های نفت و گاز پارس، نفت مناطق مرکزی، نفت فلات قاره و مهندسی و توسعه نفت منتشر می شود.
 
فکر می کنید نرخ سود مناسب برای این اوراق چه میزان است؟
 
فعلا که برای انتشار اوراق مشارکت ٦ ماهه بانک مرکزی در نیمه نخست امسال، سود ٢٣ درصد درنظر گرفته شده است. نرخ سود این اوراق، تابع بسیاری از متغیرهای اقتصادی است و باید با آنالیز شرایط تعیین شود. به هر حال قیمت های بازار ارز، سکه، مسکن و حتی وضعیت بورس در تعیین این نرخ تاثیر می گذارد. شرایط عرضه اوراق مشارکت باید از جذابیت کافی برخوردار باشد در غیر اینصورت مردم از آن استقبال نمی کنند.
 
آیا نفت خام در بورس عرضه می شود؟
 
بله. ببینید مزیت های بورس، بیش از معایب آن است؛ کمی زمان می برد تا فرایند عرضه نفت در بورس به بلوغ کافی برسد. هم اکنون دستورالعمل عرضه نفت خام در بورس نیز تصویب شده است و نفت خام در بورس انرژی عرضه شود.  
 
حداقل عرضه به چه میزان است؟
 
سقف عرضه ١٠ هزار بشکه را درنظرگرفته ایم و در ابتدا با عرضه ٢ تا ٣ هزار بشکه نفت خام آغاز می شود.
 
آیا محدودیتی برای تحویل فیزیکی نفت به مشتریان وجود دارد؟
 
محدودیت خاصی وجود ندارد؛ اما روشن است که نفت خام به مصرف کنندگان واقعی تحویل داده می شود.
 
 بدهی های «بابک زنجانی» چه زمانی تسویه می شود؟
 
دستگاه قضایی در حال پیگیری است؛ اما تاکنون چیزی دریافت نشده. همانطور که پیش از این هم اعلام شد، وزارت نفت، اموال این شخص را جای طلب خود قبول ندارد.
 
 به صورت ریال مطالبه می کنید یا دلار؟
 
دریافت پول به همان شکلی است که در قرارداد قید شده. در نهایت دریافت این طلب به شکل ریال یا ارز، به تصمیم بانک مرکزی بستگی دارد.
 
آقای مهندس نظرتان در مورد خصوصی سازی چیست؟ به عنوان مثال برای واگذاری شرکت ملی حفاری چه برنامه ای دارید؟
 
این شرکت هم اکنون حدود ١٦ هزار نفر کارمند و کارگر دارد که بسیاری از آنها طی همین چند سال اخیر به این شرکت اضافه شده اند. همینگونه اقدامات سبب شده است تعداد نیروی انسانی صنعت نفت از ٨٠، ٩٠ هزار نفر به بیش از ٢٠٠ هزار نفر برسد. ببینید واگذاری این شرکت، تصمیم درستی است اما نحوه اجرا و زمانبندی آن باید بر مبنای یک برنامه ریزی اصولی باشد. بهترین شکل واگذاری این است که شرکت را به صورت بخش بخش به شرکت های محدودتری تحت هلدینگ شرکت ملی حفاری، سازماندهی و به تدریج خصوصی کرد و در بخش های مختلف مانند حفاری، خدمات، پشتیبانی و ... واگذاری به صورت تدریجی انجام شود. پیشنهاد مشخص ما این است که واگذاری شرکت ملی حفاری به سه سال دیگر موکول شود.
 
عده ای خصوصی نشدن شرکت ملی حفاری را به مونوپولی این شرکت تعبیر می کنند.  
 
خیر دیگر این طور نیست. با آمدن شرکت های خصوصی فعال در حوزه حفاری، مونوپولی باقی نمانده است. شرکت ملی حفاری، شرکت توانمندی است و در حوزه های مختلف اعم از پشتیبانی، لجستیک و ... از دیگر شرکت های داخلی فعال در این حوزه توانمندتر است؛ به عنوان نمونه زمان انتظار دکل های شرکت ملی حفاری از سایر شرکتها کمتر است و سازوکارهای بهتری دارد. ملی حفاری، بازوی اصلی ما در حفاری میدان های غرب کارون است و به خصوص اگر اخطارهای ما به پیمانکاران در غرب کارون به نتیجه نرسد و چنانچه بخواهیم برای توسعه بعضی میدان ها خودمان دست به کار شویم، بیش از پیش به توان این شرکت نیاز داریم.
 
در مورد  مخازن بتنی امیدیه و گوره چطور. آیا آنها را واگذار می کنید؟
 
کار ساخت و بهره برداری از این مخازن، مدت هاست متوقف و بی نتیجه مانده است. بله. امکان دارد این مخازن را به در قالب قرارداد BOT یا BOO واگذار کنیم و بعد از اتمام پروژه، شرکت ملی نفت ایران می تواند برای تامین نیاز خود، مخازن را اجاره کند. در حال بررسی موضوع هستیم.
 
آیا برنامه های افزایش تولید نفت، جوابگوی تامین خوراک پالایشگاه های برنامه ریزی شده هست؟
 
در مقطع فعلی، اولویت تامین خوراک با طرح های توسعه پالایشگاه ستاره خلیج فارس و پالایشگاه آبادان است. به عقیده ما بازار داخلی، کششی بیش از این ندارد؛ مگر برای صادرات فراورده اقدام شود که کار خوبی است. اما اگر پالایشگاه های دیگر نیز راه اندازی شود، شرکت ملی نفت طبق مصوبات خوراک آنها را تامین می کند.   
 
همانطور که می دانید، رئیس جمهوری دستوری مبنی بر مبارزه با فساد و ویژه خواری صادر کرده اند، این موضوع در نفت چگونه اجرا می شود.
 
برای اجرای این دستور ستادی زیر نظر مستقیم وزیر نفت تشکیل شده و شرکت ملی نفت ایران نیز در آن نماینده ای دارد.
 
آیا قرار است همه کارهای گذشته و در حال اجرا زیر ذره بین قرار بگیرد؟
 
در جریان جزئیات نحوه فعالیت این ستاد نیستم؛ اما هر گونه اطلاعاتی که این ستاد از زیرمجموعه های شرکت نفت بخواهد، دقیق و سریع در اختیار آنها قرار می دهیم.
 
با توجه مسائل مبتلا به منابع انسانی صنعت نفت که ریزش نیروی انسانی در راس آن است، آیا خبر خوبی برای بهبود شرایط کاری کارکنان شرکت نفت دارید؟
 
من بارها عرض کرده ام که همه خواب هایی که برای توسعه و شکوفایی صنعت نفت دیده ایم و تمام نقشه هایی که برای آینده این صنعت کشیده ایم، منوط به بهره مندی از نیروی انسانی کارآمد است. اگر می خواهیم صنعت نفت، بازوی قوی توسعه اقتصادی کشور باشد، اگر می خواهیم سرمایه و دانش جذب کنیم و در نهایت اگر به فکر توسعه هستیم، باید نیروی انسانی را دریابیم. نیروی انسانی از میدان مشترک، از تولید، از تامین مالی و از هر آن چیز دیگری که در صنعت نفت پیگیری می کنیم، مهم تر است. نیروی انسانی کارآمد، راضی و علاقمند به سازمان، تمام این اهداف را محقق می کند. بحث نیروی انسانی نیز تنها محدود به کارشناسان نیست؛ ما هم اکنون با خلا جدی در بخش مدیران میانی مواجه هستیم. شاید برخی فکر کنند یک پروژه، تنها با قرارداد خوب یا پیمانکار اسم و رسم دار به نتیجه می رسد، درحالیکه اگر به داد نیروی انسانی نرسیم، تحقق اهداف با هزینه های زیاد و تاخیرهای مکرر روبه رو می شود.
 
راننده خوب می تواند یک ماشین خراب را به هر شکل ممکن به مقصد برساند اما راننده ناشی، بهترین ماشین را به دره می اندازد. از طرفی، رضایت نیروی انسانی تنها در گرو افزایش حقوق و مزایا نیست. اگر حقوق و مزایا را دو برابر کنیم ولی سازوکارهای نیروی انسانی را اصلاح نکنیم، راه به جایی نمی بریم. مباحث مادی، سقف معینی دارد اما مباحث غیرمادی برای انسان ها حائز اهمیت تر است. نیروی انسانی باید احساس کند در سازمان، جای رشد دارد و باید احساس کند تفاوتی بین دوغ و دوشاب است. وقتی نیروی انسانی کارآمد در بین کارکنان ناکارآمد مشغول کار می شود و یا مجبور است زیردست شخصی کار کند که شایستگی آن جایگاه را ندارد، خود به خود انگیزه اش را از دست می دهد. درست مثل دانش آموزی که در بین شاگردان تنبل کلاس و معلم بی کفایت، بی انگیزه می شود و بعضا کلاس را رها می کند. اما در کلاسی که دیگر دانش آموزان در سطح او باشند و معلم شایسته ای تدریس کند، انگیزه وی برای درس و تلاش دوچندان می شود.
 
به جرات می گویم ٧٠ درصد از ریزش نیروی انسانی شرکت ملی نفت در سالهای اخیر، ناشی از عوامل مادی نبوده است. نیروی کارآمد، تحمل فضای ناکارآمد را ندارد و دست آخر با این توجیه که جای دیگر، چند برابر حقوق می دهد، کار خود را رها می کند. نگهداشت نیروی انسانی به سازوکار مناسب، پرداخت خوب و آموزش مطلوب تواماً نیاز دارد. متاسفانه عزت بسیاری از کارکنان و مدیران شرکت ملی نفت ایران در سال های اخیر نگه داشته نشد. باید شایسته سالاری را دوباره به صنعت بازگردانیم؛ امید به آینده و ترقی را در همکاران احیا کنیم و خدا را حاضر و ناظر به همه تصمیمات و اقدامات بدانیم.  
 
راهکار شما برای بهبود این روند چیست؟
 
شرکت ملی نفت در سطح بین المللی فعالیت می کند و اساسنامه شرکت نفت و بسیاری از سازوکارهای آن، باید احیا شود. صبح نامه ای از طرف یکی از مدیران شرکت ها آمده بود؛ آن شخص در نامه از تصمیم برای بازنگری قراردادها تشکر کرده بود؛ اما به مشکلات دیگری اشاره کرده بود که این مشکلات با بازنگری قرارداد حل نمی شوند. قراردادها در حال بازنگری است؛ اما بهبود قراردادها نیز بدون بکارگیری نیروی انسانی کارآمد، علاقمند و باانگیزه، به نتیجه مطلوب نمی رسد. شرکت انی ایتالیا در دارخوین با سه هزار و ٧٠٠ دلار سرمایه گذاری برای هر بشکه، نفت را تولید کرد و تحویل داد اما در حال حاضر با پیمانکار درجه ٣، به ازای تولید هر بشکه ٣٥ هزار دلار قرارداد می بندیم و در پایان هم کار به درستی انجام نمی شود. از سوی دیگر، زمانی که پروژه چند میلیارد دلاری را به دست مدیر پروژه کم تجربه ای می دهیم که مدارج ترقی را پله پله طی نکرده است، نمی توانیم انتظار زیادی از پروژه داشته باشیم.
 
به یاد دارم ٣١ شهریورماه سال ٥٩ با فاصله چند دقیقه پس از انفجار در پالایشگاه آبادان، خودم را به پالایشگاه رساندم و دیدم یکی از کارکنان در گوشه ای از تاسیسات تخریب شده ایستاده و گریه می کند. فکر کردم شاید به واسطه انفجار، دوست خود را از دست داده باشد. از او علت را پرسیدم، با گریه جواب داد: «مهندس؛ تو جوونی! نمی دونی من برای تعمیر و نگهداری این تاسیسات چه زحمتی کشیدم؛ چه قدر تا صبح بیداری کشیدم!» این عرق و تعصب سازمانی کارکنان بسیار ارزشمند است و باید احیا شود. ما برای موفقیت در برنامه ها به این عرق سازمانی و دیسیپلین جدی نیاز داریم. الان ما در حوزه منابع انسانی، از آنچه باید باشیم، بسیار دور هستیم.

انتهای پیام/