به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران؛  دیدن صحنه‌هایی از این قبیل که یک کودک در خیابان به آدم بچسبد و با گریه و زاری فراوان از ما خواهش کند که یک آدامس، فال و... از او بخریم برای ما ساکنین شهرهای بزرگ به پدیده ای عادی تبدیل شده است.
 
 در کشور ما هم مثل کشورهای دیگر کودکان فراوانی در خیابان‌ها مشغول به کار هستند، در ایران با گسترش جمعیت شهری، افزایش بی‌رویه مهاجران،  ما شاهد وجود کودکان خیابانی در سطح شهرها هستیم.
 
کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند.
 
محمد مقدم جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار ما گفت: فقر، خشونت، بیماری روحی والدین، نبود محیط مطلوب برای زندگی، بیکاری والدین از جمله عواملی هستند که باعث می‌شود کودکان به انجام کارهایی که مناسب سن آن‌ها نیست روی بیاورند.
 
کودکان کار با مشکلات فراوانی در خیابان‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند که از جمله مهمترین آن‌ها تغذیه نامناسب، نبود بهداشت فردی و ضعف در تعلیم و تربیت می‌باشد.
 
وی در ادامه بیان داشت: از آن جایی که کودکان کار فرصتی برای آموختن مهارت‌های زندگی و اجتماعی ندارند و در معرض آسیب‌های فراوان قرار می‌گیرد و این زمینه  قربانی شدن آنها را فراهم می‌کند بزرگترین آسیبی که کودکان کار را تهدید می‌کند پیوستن آنها به باندهای کار است.
 
وی در ادامه افزود: حضور کودکان کار در خیابان‌ها باعث به وجود آمدن آسیب‌های فردی و اجتماعی فراوانی می‌شود حضور این کودکان قبل از رسیدن به سن قانونی کار پیامهای ناهنجار بسیاری برای جامعه‌دار است که از جمله این پیامدها می‌توان به آموزش و به کارگیری کودکان برای تکدی‌گری، حمل و توزیع مواد مخدر و سایر کارهای غیر قانونی، فروختن و یا اجاره کودکان، به کارگیری کودکان در مشاغل پست مثل دست‌فروشی و معرکه گیری اشاره کرد.
 
وی در پایان خاطر نشان کرد: خیابانی بودن کودکان به خودی خود جرم محسوب نمی‌شود ولی می‌‌تواند منجر به جرم‌های فراوانی همچون بزهکاری می‌شود.
 
برای سرو سامان دادن به این معضلات اجتماعی مسئولان باید از تجربه های موفق دیگر کشورها در امور بازپروری کودکان خیابانی استفاده کنند هر عضوی از این جامعه در هر جایگاهی که باشد نسبت به آینده این کودکان مسئول است و با یک تلاش همگانی می‌توان در جهت کاهش این گونه آسیب‌ها قدم برداشت.
 
انتهای پیام/