علی‌محمدی جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: مشکلات زندگی آپارتمانی از زمانی آغاز شد که خانواده‌ها همچنان پیرو زندگی سنتی خود در خانه‌های حیاط‌‌‌دار بودند؛ به گونه‌ای که صحبت کردن با صدای بلند، رفت‌وآمد در هر زمان از شبانه‌روز، بلندی صدای تلویزیون، رادیو و ضبط صوت تا آن میزان که تمایل دارند و بسیاری از نمونه‌های دیگر، با این تفکر که چهاردیواری اختیاری است همچنان بر آن شیوه زندگی سنتی پافشاری می‌کردند، بدون آنکه توجه به حقوق همسایه دیوار به دیوار یا همسایه طبقه پایین یا بالایی خود داشته باشند.
 
وی ادامه داد: فرهنگ، جزء لاینفک هر زندگی آپارتمان‌نشینی بوده و نادیده گرفتن این بخش مهم در زندگی آپارتمانی به وجودآورنده بخش بزرگی از مشکلات اجتماعی و معضلات روانی در این محدوده است؛ رسیدن به یک فرهنگ واحد در هر مجموعه آپارتمانی در حالی است که هر خانواده ساکن در هر واحد مسکونی فرهنگ آپارتمانی خاص خودش را دارد و همسو و همراه کردن همه فرهنگ‌ها با یکدیگر در یک فرهنگ در عرصه عمل کاری غیرممکن به حساب می‌آید؛ با این حال وارد شدن و زندگی کردن در مجتمع‌های آپارتمانی دو اصل بدیهی است: با توجه به محدودیت‌های زندگی آپارتمان‌نشینی نخست باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده شود و دیگر آن که همواره درانتظار رعایت حقوق و قوانین از جانب دیگران نباشید.
 
این جامعه‌شناس همچنین درادامه اذعان داشت: به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اجتماعی، مشکلات آپارتمان نشینی و اختلاف میان همسایگان در نتیجه نادیده گرفتن رعایت حقوق دیگران بوجود می‌آید، به گونه‌ای که آنها در یک جمع‌بندی ساده معتقدند توافق نداشتن ساکنان درنحوه استفاده از مشاع‌ها، وجود سلیقه‌های گوناگون، فرهنگ‌ها و اختلاف محسوس اجتماعی میان ساکنان، نبودن ضوابط و مقررات مدرن برای طراحی، ساخت و بهره‌برداری از مجتمع‌ها، بی‌توجهی ساکنان به حقوق همسایگان و الزام نداشتن آنها به جبران خسارت‌های احتمالی تنها بخشی از این مشکلات بوده یا باعث ایجاد مشکلات است.
 
وی تصریح کرد: فرهنگ آپارتمان‌نشینی به معنای توجه به آداب، قواعد و الزام‌های زندگی در محیط جمعی یعنی آپارتمان‌نشینی معنا و مفهوم پیدا می‌کند و دوری از آن باعث بالا رفتن مشکلات اجتماعی می‌شود، به طوری که این مشکلات خود را در اعتراض‌ها و شکایت‌های گوناگون در کلانتری‌ها و دادسراها نشان می‌دهد.
 
این جامعه‌شناس درباره راهکارهای موثر در جهت حل مشکلات آپارتمان‌نشینی اظهار داشت: اولین مرحله نخست برای حل مسئله فرهنگ‌سازی آپارتمان‌نشینی این است که هر آپارتمانی یک مدیریت ساختمان مدبر داشته باشد چرا که داشتن یک مدیر ساختمان هم حفظ و اداره ساختمان و تعیین نمودن قوانین و مقررات صحیح و حساب شده برای هر یک از مالکان آپارتمان مشخص و هم باعث می‌شود تا فرهنگ آپارتمان‌نشینی بیشتر اهمیت پیدا کند؛ همچنین به اعتقاد بسیاری از کارشناسان،‌ تأثیرگذاری محیط‌های پاکیزه و تمیز و با مقررات بر رشد شخصیتی کودکان و نوجوانان بسیار حایز اهمیت است، چرا که در محیط‌های نازیبا و پرتنش کودکان و نوجوانان علاوه بر بدبین شدن نسبت به جامعه، یاد می‌گیرند چگونه از مسوولیت‌ها فرار کنند و لذا شخصیت آنها به گونه‌ای تربیت می‌شود که هیچ‌گاه در زندگی و محیط‌های شغلی به موفقیت قابل توجه دست نمی‌یابند و در کارهای گروهی شکست می‌خورند. پس چه بسا بهتر است از دوران کودکی به آنها این فرهنگ را بیاموزیم.
 
محمدی در آخر خاطرنشان کرد: یکی از مزایای فرهنگ آپارتمان‌نشینی، ارتباط ودوستی با همسایه ایجاد امنیت وآرامش برای مسلمانان در یک شهر توسط خود م ردم است در روایات داریم که 40 خانه پهلویی، 40خانه عقبی و 40خانه جلویی به عنوان همسایه محسوب می‌شوند. چنانچه از حضرت رسول (ص) روایت داریم که فرمودند اگر ستم نبود می‌گفتم همسایه از همسایه ارث می‌برد؛ ارتباط با همسایه و حقوقی که همسایه بر همسایه دارد را می‌توان در چارچوب مسایل اخلاقی حل و فصل و نیز فضای فرهنگ صحیح و سالم را در هر آپارتمانی حاکم کرد.
 
انتهای پیام/