نحوه‌ی بررسی وجود حیات در کرات دیگر + تصاویر
به گفته‌ی کارشناسان نخستین شواهد از وجود حیات بر سطح سیارات دیگر احتمالا در شکل سیگنال‌های منفعلی هستند که اخترشناسان آنها را در جو یک سیاره شناسایی خواهند کرد.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران، سیارات دارای جو، مناسب‌ترین گزینه برای یافتن نشانه‌های حیات هستند؛ حیات به هر شکل نیازمند لایه‌ای از گازها است که آسمان یک سیاره سنگی را در بر گرفته و ضمن تأمین منابع انرژی، بعنوان یک سپر محافظتی در برابر محیط خشن فضا ایجاد می‌کند.
به گفته ی کارشناسان نخستین شواهد از وجود حیات بر سطح سیارات دیگر احتمالا در شکل سیگنال‌های منفعلی هستند که اخترشناسان آنها را در جو یک سیاره شناسایی خواهند کرد.
کارشناسان می گویند به همین دلیل مریخ‌نورد کنجکاوی بدنبال توصیف وضعیت جو سیاره سرخ است و مأموریت مدارگرد ماون (MAVEN) نیز با هدف رمزگشایی از اسرار نازک شدن جو این سیاره آغاز شده است. اما دو رویکرد متفاوت می‌تواند به اخترشناسان برای بررسی جو سیارات بیگانه با جزئیات منحصربفرد و یافتن نشانه‌های احتمالی حیات کمک کند.
نخستین گام در جستجو برای یافتن نشانه‌های حیات فرازمینی، تعیین قابل مطالعه بودن جو یک سیاره بیگانه است.
به گفته "نیکلاس کوان" از محققان دانشگاه نورث وسترن، ضخامتی مشابه شبیه ضخامت جو زمین این امکان را برای محققان فراهم می‌کند تا در گام بعدی اقدام به بررسی ترکیبات جو کنند؛ بررسی شیمی و اندازه‌گیری مولکول‌ها در جو، گزارش نسبتا دقیقی از وضعیت یک سیاره بیگانه ارائه می‌کند.
اخترشناسان با استفاده از برخی قوانین اساسی شیمی به کشفیاتی در خصوص سیارات بیگانه دست پیدا کردند؛ جو زمین مملو از اکسیژن بعنوان یک گاز واکنش‌پذیر است که منجر به شکل‌گیری حیات بر روی این سیاره شده است. در طیف زمین هر دو گاز اکسیژن و متان وجود دارند، چراکه حیات و سوخت و ساز در آن جریان دارد.
برای پیدا کردن اکسیژن، متان و سایر گازها که احتمال میزبانی از حیات را افزایش می‌دهند، اخترشناسان باید زمان گذر سیاره از مقابله ستاره میزبان را رصد کرده یا تصویر مستقیمی از سیاره و ستاره میزبان در اختیار داشته باشند. گذر سیاره فراخورشیدی از مقابل چهره ستاره میزبان باعث تغییر در میزان درخشندگی ستاره می‌شود؛ اگر جو سیاره ضخامت داشته باشد، طیف نوری در برخی طول موج‌ها شفاف و در غیر اینصورت طیف نوری مات دیده می‌شود؛ تغییر وضعیت طیف نوری به تعیین ترکیبات و موادشیمیایی موجود در جو سیاره کمک می‌کند. تاکنون ۵۰ سیاره با این روش مورد بررسی قرار گرفته‌اند؛ اغلب این سیارات ابر مشتری‌های داغ – غول‌های گازی بزرگ در مدار بسیار نزدیک به ستاره میزبان – هستند که قادر به میزبانی از حیات نیستند. مشاهده اکسیژن در یک طیف بسیار دشوار است، اما متان با استفاده از یک تلسکوپ بسیار قوی براحتی قابل مشاهده است.
به گفته ی کارشناسان ناسا بررسی ساختار جو تنها گوشه ای از تحقیقات حیات یک سیاره است و بخش های دیگری نیز دارد که باید محققان درباره ی آن بررسی های تکمیلی را انجام دهند.
به گفته ی کارشناسان نخستین شواهد از وجود حیات بر سطح سیارات دیگر احتمالا در شکل سیگنال‌های منفعلی هستند که اخترشناسان آنها را در جو یک سیاره شناسایی خواهند کرد.
کارشناسان می گویند به همین دلیل مریخ‌نورد کنجکاوی بدنبال توصیف وضعیت جو سیاره سرخ است و مأموریت مدارگرد ماون (MAVEN) نیز با هدف رمزگشایی از اسرار نازک شدن جو این سیاره آغاز شده است. اما دو رویکرد متفاوت می‌تواند به اخترشناسان برای بررسی جو سیارات بیگانه با جزئیات منحصربفرد و یافتن نشانه‌های احتمالی حیات کمک کند.
نخستین گام در جستجو برای یافتن نشانه‌های حیات فرازمینی، تعیین قابل مطالعه بودن جو یک سیاره بیگانه است.
به گفته "نیکلاس کوان" از محققان دانشگاه نورث وسترن، ضخامتی مشابه شبیه ضخامت جو زمین این امکان را برای محققان فراهم می‌کند تا در گام بعدی اقدام به بررسی ترکیبات جو کنند؛ بررسی شیمی و اندازه‌گیری مولکول‌ها در جو، گزارش نسبتا دقیقی از وضعیت یک سیاره بیگانه ارائه می‌کند.
اخترشناسان با استفاده از برخی قوانین اساسی شیمی به کشفیاتی در خصوص سیارات بیگانه دست پیدا کردند؛ جو زمین مملو از اکسیژن بعنوان یک گاز واکنش‌پذیر است که منجر به شکل‌گیری حیات بر روی این سیاره شده است. در طیف زمین هر دو گاز اکسیژن و متان وجود دارند، چراکه حیات و سوخت و ساز در آن جریان دارد.
برای پیدا کردن اکسیژن، متان و سایر گازها که احتمال میزبانی از حیات را افزایش می‌دهند، اخترشناسان باید زمان گذر سیاره از مقابله ستاره میزبان را رصد کرده یا تصویر مستقیمی از سیاره و ستاره میزبان در اختیار داشته باشند. گذر سیاره فراخورشیدی از مقابل چهره ستاره میزبان باعث تغییر در میزان درخشندگی ستاره می‌شود؛ اگر جو سیاره ضخامت داشته باشد، طیف نوری در برخی طول موج‌ها شفاف و در غیر اینصورت طیف نوری مات دیده می‌شود؛ تغییر وضعیت طیف نوری به تعیین ترکیبات و موادشیمیایی موجود در جو سیاره کمک می‌کند. تاکنون ۵۰ سیاره با این روش مورد بررسی قرار گرفته‌اند؛ اغلب این سیارات ابر مشتری‌های داغ – غول‌های گازی بزرگ در مدار بسیار نزدیک به ستاره میزبان – هستند که قادر به میزبانی از حیات نیستند. مشاهده اکسیژن در یک طیف بسیار دشوار است، اما متان با استفاده از یک تلسکوپ بسیار قوی براحتی قابل مشاهده است.
به گفته ی کارشناسان ناسا بررسی ساختار جو تنها گوشه ای از تحقیقات حیات یک سیاره است و بخش های دیگری نیز دارد که باید محققان درباره ی آن بررسی های تکمیلی را انجام دهند.
انتهای پیام/
