سلام
به نظر من سینما در ایران از بعد از انقلاب زاده شد .
چیزهایی که قبلا بود یک سری فیلم های سخیف و پر از نشانه برای غربی شدن این مردم بود..
آقای موتمن عزیز به نظر من 35 سال ازانقلاب ما میگذرد اما ما برای این سینما 35 سال زحمت نکشیده ایم
خیلی کمتر زحمت کشیده ایم..
و آن هم دلایل زیادی دارد
مثلا رخ دادن جنگ... یا تحریم ها ... یا هزاران چیز دیگری که دست ما نبود و باعث شد توجه ما مردم و شما سینماگران کمتر شود..
اما همین جنگ و تحریم و هزاران چیز دیگر خودش ایده است برای شکوفایی
مطمئنم هر انسانی این را قبول دارد که برای شکوفا شدن هر هدفی باید سختی هایی که به خود میدهیم را چند برابر کنیم و راحتی ها را کم
فرض کنید اگر بخواهید در کنکور قبول شوید باید خوابتان را نصف کنید و مطالعه یتان را چند برابر
برای همه ی معادلات این چنین است..
ما در سینما کم انسان هایی را نداریم که این گونه برای سینما کار میکنند
اما بسیار انسان هایی را داریم که گوشه گود نشسته اند و ادعایشان گوش عالم را کر میکند..
حرف شما درست است
"نباید امید را به زور وارد سینما کرد"
من با این به شدت موافقم...
اما فبول کنید که سینما گران در این سال هایی که من به یاد دارم آنقدر تلخی به خورد این مردم داده اند
که نمی توانند یک تراژدی زیبا را باور کنند
درست است سینما باید حال اکنون جامعه باشد و اصلا خلاف این اگر باشد غلط است...
اما شما سینمگران عزیز هم نباید به تلخی دامن زنید..
من خیلی کوچک تر از آنم که اظهار نظر کنم
اما میتوان حتی تلخ ترین رویداد ها را طوری بیان کرد که حتی اگر با تلخی تمام شود از آن بوی خیانت به مشام نرسد..
من 10 سال است مشتری سینمای ایرانم و در این 10 سال که بسیار جدی فیلم میبینم ،نقد میخوانم، و مطالعات سینمایی بسیاری دارم
نمیتوانم 10 فیلم برگزیده را نام ببرم که آنقدر در خاطرم خوب حک شده باشد که دلم بخواهد چندین و چند بار فیلم را بنشینم و ببینم از روی علاقه...
اگر همین جنگ در کشور دیگری اتفاق افتاده بود گوش فلک را کر میکردند از هزاران فیلمی که می ساختند
اما ما چکار کردیم؟
حتی حق این جنگ را خوب ادا نکرده ایم
اما غربی ها از تجاوزشان به کشور دیگر فیلم های قهرمانانه می سازند و من ایرانی
با لحظاتش گریه میکنم...
خیلی طولانی شد
اما "امیـــــــــــــــــــد" یک مفهوم نسبی است نمی شود برداشت مطلق از آن داشت
من نمیگویم امید را تزریق کنیم چون نمی شود
اصلا اگر بگوییم می شود یعنی سوادش را نداشته ایم
اما میشود در عین اختلاف سلیقه کنار هم نشست و از روی دلسوزی برای این مردم فیلم ساخت
مگر کل بدنه ی این سینما چند نفرید که اینقدر تکه تکه اید..
مردم در زمان انقلاب و جنگ هزار پاره بودند اما سر آزادی مملکتشان تفرقه هایشان را فراموش کردند.
شما هم از این مردمید.. سیاه نمایی آخرین و بدترین راه اعتراض است
نمی شود امید را تزریق کرد
اما میشود با امیدواری به آینده ی این مملکت نگاه کرد..
ببخشید که خیلی طولانی شد
یا علی...