اختصاصی/یک منبع آگاه در وزارت خارجه در واکنش به اظهارات"فابیوس"
اراده ایران در مذاکرات غالب نمی‌شد فرانسه از نظرات حداکثری خود دست برنمی‌داشت
یک منبع آگاه در وزارت امور خارجه پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه به هیچ وجه مورد قبول ایران نبوده و نیست و تنها زمانی گشایش در مذاکرات ایجاد شد که فرانسه به خاطر پافشاری ایران بر خواسته‌اش و تاکید بر عدم پذیرش نظریات زیاده‌خواهانه که اعمال فشار شرکای فرانسه در ۱+۵ به این کشور را نیز در پی داشت، نظرات خود را تعدیل نموده و از نظرات حداکثری خود دست برداشت.
یک منبع مطلع در وزارت امور خارجه در گفتگو با خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران در رد سخنان وزیر خارجه فرانسه در مورد مذاکرات ژنو، در مصاحبه اخیر با روزنامه واشنگتن پست بر نکات زیر تاکید کرد:
اول، اینکه کشورهای غربی بعد از هر مذاکرات تلاش می‌نمایند تا تصویری ارائه کنند که مواضع آنها در مذاکرات پیش رفته و به نوعی به افکار عمومی القاء نمایند که مذاکرات دستاوردی برای آنها داشته است و این تصویرسازی رایج آنها از هرگونه مذاکرات با طرف‌های مقابل‌شان است.
این منبع آگاه افزود: فرانسه نیز از این رویه مستثنی نبوده اما ژست پیروزی نباید به قیمت وارونه جلوه دادن حقایق و غیر واقعی انعکاس دادن تحولات باشد، سخنان وزیر خارجه فرانسه نمونه بارز قلب حقایق است.
وی تاکید کرد: همه مطبوعات و افکار عمومی جهان آگاه هستند که برخی زیاده‌طلبی‌ها در یک مقطع از مذاکرات ژنو، سبب شد که مذاکرات به بن‌بست برسد و علی‌رغم این که وزرای خارجه کشورهای مذاکره کننده برنامه‌های خود را برای مذاکره تنظیم و به ژنو آمده بودند مذاکرات نتیجه‌ای نداشت.
این منبع آگاه ادامه داد: دوم، فرانسه برای فرار از بار تبلیغاتی و فشار افکار عمومی برای این اقدام غیر دیپلماتیک خود بارها تلاش کرده که سناریوهایی را ترسیم نماید که در آن مسئولیت شکست آن دوره از مذاکرات به عهده این کشور نباشد؛ صحبت‌های اخیر وزیر خارجه فرانسه هم در همین راستا قابل ارزیابی است، کاملا روشن است که اگر پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه برای ایران قابل پذیرش بود، در همان مرحله این پذیرش اعلام و مذاکرات به نتیجه می‌رسید.
وی افزود: سوم، شایان توجه است که پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه به هیچ وجه مورد قبول ایران نبوده و نیست و تنها زمانی گشایش در مذاکرات ایجاد شد که فرانسه هفته بعد به خاطر پافشاری ایران بر خواسته‌اش و تاکید بر عدم پذیرش نظریات زیاده‌خواهانه که اعمال فشار شرکای فرانسه در ۱+۵ به این کشور را نیز در پی داشت، نظرات خود را تعدیل نموده و از نظرات حداکثری خود دست برداشت.
این منبع آگاه تصریح کرد: چهارم، سند نهایی توافق ژنو و تطویل مذاکرات تا پاسی از شب در دور پایانی منجر به توافق ژنو گویای این است که جمهوری اسلامی ایران به چانه‌زنی‌های خود تا آخرین لحظه ادامه داده است و طرف‌های مذاکره وقتی دریافتند که تیم ایرانی محتمل است تصمیم دور قبلی را مجددا تکرار کند، نهایتا فرانسه و سایر کشورهای طرف مذاکره ایران مجبور به تعدیل مواضع خود در مذاکرات شدند.
وی ادامه داد: پنجم، اگر اراده جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات غالب نمی‌شد، رژیم صهیونیستی که محرک اصلی و خواهان ایجاد مشکل و اخلال در مذاکرات بود تا این حد آشفته و عصبانی نمی شد که نتیجه مذاکرات ژنو را بزرگترین اشتباه تاریخی غرب بداند.
شایان ذکر است؛ خبرنگار روزنامه واشنگتن‌پست طی مصاحبه‌ای از لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه، پرسیده بود: "شما در خلال مذاکرات موضع سختی در برابر برنامه هسته‌ای ایران داشتند در دور اول مذاکرات درباره توافق موقت از مذاکرات خارج شدید، الان اوضاع را چطور می‌بینید؟"
وزیر خارجه فرانسه چنین پاسخ داده بود: "امیدواریم بتوانیم راه حلی پیدا کنیم. هر کسی از وضعیتی که در آن تهدید هسته‌ای وجود ندارد خوشحال می‌شود. اما موضع ما ساده است؛ انرژی هسته‌ای غیرنظامی بله، بمب اتمی نه. این خیلی روشن است. در آن مذاکرات، موضع من این بود که ما توافق هسته‌ای می‌خواهیم، اما این توافق باید قرص و محکم باشد. در مرحله اول، این توافق چندان محکم نبود. بنابراین ما (یعنی ۱+۵) بحث کردیم و به موضعی مشترک رسیدیم. ایرانی‌ها اول مخالفت کردند، اما ده روز بعد برگشتند و گفتند موردی ندارد."
انتهای پیام/
اول، اینکه کشورهای غربی بعد از هر مذاکرات تلاش می‌نمایند تا تصویری ارائه کنند که مواضع آنها در مذاکرات پیش رفته و به نوعی به افکار عمومی القاء نمایند که مذاکرات دستاوردی برای آنها داشته است و این تصویرسازی رایج آنها از هرگونه مذاکرات با طرف‌های مقابل‌شان است.
این منبع آگاه افزود: فرانسه نیز از این رویه مستثنی نبوده اما ژست پیروزی نباید به قیمت وارونه جلوه دادن حقایق و غیر واقعی انعکاس دادن تحولات باشد، سخنان وزیر خارجه فرانسه نمونه بارز قلب حقایق است.
وی تاکید کرد: همه مطبوعات و افکار عمومی جهان آگاه هستند که برخی زیاده‌طلبی‌ها در یک مقطع از مذاکرات ژنو، سبب شد که مذاکرات به بن‌بست برسد و علی‌رغم این که وزرای خارجه کشورهای مذاکره کننده برنامه‌های خود را برای مذاکره تنظیم و به ژنو آمده بودند مذاکرات نتیجه‌ای نداشت.
این منبع آگاه ادامه داد: دوم، فرانسه برای فرار از بار تبلیغاتی و فشار افکار عمومی برای این اقدام غیر دیپلماتیک خود بارها تلاش کرده که سناریوهایی را ترسیم نماید که در آن مسئولیت شکست آن دوره از مذاکرات به عهده این کشور نباشد؛ صحبت‌های اخیر وزیر خارجه فرانسه هم در همین راستا قابل ارزیابی است، کاملا روشن است که اگر پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه برای ایران قابل پذیرش بود، در همان مرحله این پذیرش اعلام و مذاکرات به نتیجه می‌رسید.
وی افزود: سوم، شایان توجه است که پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه به هیچ وجه مورد قبول ایران نبوده و نیست و تنها زمانی گشایش در مذاکرات ایجاد شد که فرانسه هفته بعد به خاطر پافشاری ایران بر خواسته‌اش و تاکید بر عدم پذیرش نظریات زیاده‌خواهانه که اعمال فشار شرکای فرانسه در ۱+۵ به این کشور را نیز در پی داشت، نظرات خود را تعدیل نموده و از نظرات حداکثری خود دست برداشت.
این منبع آگاه تصریح کرد: چهارم، سند نهایی توافق ژنو و تطویل مذاکرات تا پاسی از شب در دور پایانی منجر به توافق ژنو گویای این است که جمهوری اسلامی ایران به چانه‌زنی‌های خود تا آخرین لحظه ادامه داده است و طرف‌های مذاکره وقتی دریافتند که تیم ایرانی محتمل است تصمیم دور قبلی را مجددا تکرار کند، نهایتا فرانسه و سایر کشورهای طرف مذاکره ایران مجبور به تعدیل مواضع خود در مذاکرات شدند.
وی ادامه داد: پنجم، اگر اراده جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات غالب نمی‌شد، رژیم صهیونیستی که محرک اصلی و خواهان ایجاد مشکل و اخلال در مذاکرات بود تا این حد آشفته و عصبانی نمی شد که نتیجه مذاکرات ژنو را بزرگترین اشتباه تاریخی غرب بداند.
شایان ذکر است؛ خبرنگار روزنامه واشنگتن‌پست طی مصاحبه‌ای از لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه، پرسیده بود: "شما در خلال مذاکرات موضع سختی در برابر برنامه هسته‌ای ایران داشتند در دور اول مذاکرات درباره توافق موقت از مذاکرات خارج شدید، الان اوضاع را چطور می‌بینید؟"
وزیر خارجه فرانسه چنین پاسخ داده بود: "امیدواریم بتوانیم راه حلی پیدا کنیم. هر کسی از وضعیتی که در آن تهدید هسته‌ای وجود ندارد خوشحال می‌شود. اما موضع ما ساده است؛ انرژی هسته‌ای غیرنظامی بله، بمب اتمی نه. این خیلی روشن است. در آن مذاکرات، موضع من این بود که ما توافق هسته‌ای می‌خواهیم، اما این توافق باید قرص و محکم باشد. در مرحله اول، این توافق چندان محکم نبود. بنابراین ما (یعنی ۱+۵) بحث کردیم و به موضعی مشترک رسیدیم. ایرانی‌ها اول مخالفت کردند، اما ده روز بعد برگشتند و گفتند موردی ندارد."
انتهای پیام/
