ارتقا گردشگري و صنعت توریسم که از اهداف مهم توسعه پايدار یک کشور به شمار مي رود .در اين ميان حمل ونقل هوایی را برای پیشبردهای اهداف خود در نظر می گیرد چرا که صنعت هوایی جايگاه ويژه و حساسي را در بيان شاخصهاي توسعه گردشگري دارا است.
توسعه و گسترش صنعت توريسم منوط به توسعه امكانات حمل و نقل مي باشد و حمل و نقل هوايي با ايجاد امكانات دسترسي آسان و راحت ، سريع و ايمن به نقاط مختلف و با فواصل زياد سهم زيادي از جا به جايي گردشگران را به خود اختصاص داده است.
سودآوری شرکتهای هواپیمایی به رشد صنعت گردشگری، اقتصادی و تجارت گره خورده است. بنابراین معرفی تورهای جمعی،ارائه نرخهای خاص بلیط برای گردانندگان تورهای مسافرتی و روشهای قیمت گذاری متغیر از جمله، ایجاد نرخهای بلیط برای خریدهای رفت و برگشت از قبل و نیز نرخ مخصوص بلیط برای مسافران در لیست انتظار موجب تشویق برنامهریزان سفری و استفادهی کاملتر و بهینهتر از ظرفیت هواپیماها می شود.
تحقیقات زیادی درباره پیشرفت صنعت هوایی و تاثیر آن بر صنعت توریسم صورت گرفته به طوریکه برخی از کارشناسان بر این باورند آزاد سازی نرخ بلیت راهی مطمئن برای مدیریت این بخش است و آزادسازی نرخ تا 60 درصد مشکلات موجود را برطرف می کند .
ضعف گردشگری هوایی شاید در مدیریت آن باشد بنابراین شناسایی ریشه ای این مسآله راهی مطمئن برای حل آن است
هرچند در مجامع علمی و مدیریتی ایران بحث های فراوانی بر سر این مسئله شده است اما اغلب صاحب نظران گناه این نقیصه را مثل همیشه به گردن مسئولین جامعه می اندازند.اما باید دانست این دو مفهوم فوق العاده وسیع،مبهم،انتزاعی وبدون اشاره به وجود عینی وقابل مشاهده ی مشخص نه تنها از بار مشکلات کم نمیکنند، بلکه بر پیچیدگی موضوع بیشتر از پیش می افزایند.
فراموش نکنیم حمل ونقل حلقه مفقوده صنعت توریسم است ودر میان تمام عناصر حمل ونقل توجه ویژه به حمل ونقل هوایی از اهمیت بالایی برخوردار است.
مهمترین نوع حمل و نقل موثر، خصوصا در جهانگردی بینالمللی، حمل ونقل هوایی است. به همین جهت عدم توسعه و پیشرفت در حمل و نقل هوایی یكی از مشكلات اساسی كشورهای در حال توسعه در زمینه جهانگردی بینالمللی به شمار می رود.
برخی دیگر از کارشناسان بر این باورند که سوانح هوایی می تواند بر صنعت گردشگری ایران در عرصه ی جهانی تآثیر گذار باشد بدین صورت که به رغم پیشرفتهای فنّاوری در صنعت هواپیمایی همواره به علت خطاهای انسانی، شرایط بد اقلیمی و نقص فنی احتمال بروز سانحه ی هوایی وجود دارد. اما می توان با تدابیر ویژه نظیر به کارگیری مدیران اجرایی متخصص و مجرّب، آموزش پیوسته ی نیروی انسانی، رفع موانع موجود و بازاریابی بین المللی در حوزه ی گردشگری ضمن اجرای برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت به تدریج ناوگان هوایی را ترمیم و بازسازی کرد و با کاهش حوادث هوایی، در برنامه ای میان مدت، راه را برای ورود گردشگران بین المللی هموار ساخت و رونق ازدست رفته ی این صنعت را بازگرداند.
ترديدي نيست كه رشد سيستم گردشگري مديون توسعه سيستم حمل و نقل میباشد.بنابراین حمل و نقل به مثابه بال هاي پرنده وجهانگردي خود پرنده است كه در صورت ضعف يا نبود بال ها هيچ پرنده اي قادر به پرواز نخواهد بود.
انتهای پیام/