به گزارش خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، عظمت و شخصیت حضرت امام(ره) به سان کوهی بود بسیار بزرگ که قله رفیعش در ورای ابرهای طبیعت سر به آسمان معنویت و عبودیت حق ساییده و با پیوند سرچشمه لایزال هستی،‌ وجودش از زلال معرفت سیراب گردیده بود و از گستره پیرامونش،‌ چشمه سارهای حکمت، جاری شده بود و تشنه کامان آب حیات را سرمست شوق وصال می‌نمود.


عظمت شخصیت امام(ره) و عمق و گستردگی آن حتی برای نزدیک ترین افراد و برجسته ترین شاگردان ایشان قابل دسترسی و شناخت دقیق نبود و کسی را هم یارای چنین ادعایی نیست، با این همه هر کس متناسب با درک و ظرفیت خویش و از بعد ظاهری و اثباتی،‌ قطره ای از دریای حکمت و فرزانگی امام(ره) را چشیده است و با جمع آوری این قطره‌هاست که جویبارهایی از آن دریای فضیلت برای تشنه کامان تاریخ و نسل‌های آینده، جاری می‌شود.
 
"محمد حسین رحیمیان" نویسنده کتاب "یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی قدس سره" می‌نویسد: این بنده ناچیز بیش از نیمی از عمرم را به سان خاری،‌ در کنار گل بی خار وجودش سر کردم، ولی به دلیل قابلیت، کمتر از طراوت و زیبایی ملکوتیش بهره مند شدم و بی گمان آنچه از او نصیبم شد، قطره ای بود از دریا و در عین حال آنچه از درک احساسم با قلم شکسته در قالب الفاظ ناقص می‌آید باز هم قطره ای است از دریا!

آنچه در زیر می‌آید هرگز نمی‌تواند معرف شخصیت والای حضرت امام(ره) باشد، بلکه فقط گوشه‌ای است از داستان آشنایی "محمد حسن رحیمیان" و خاطراتی چند از آنچه مستقیما شاهد و مرتبط با آن بوده است و البته در چند موردی که نقل صدها خاطره‌ای است که از دیگران شنیده است.

علاقه مندان به خواندن خاطرات می‌توانند هر روز راس ساعت 6 صبح با مراجعه به سایت باشگاه خبرنگاران، ‌چند مورد از این خاطرات را مطالعه کنند و البته روند نقل این خاطرات در رسانه مذکور تا زمان رحلت جانگداز بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ادامه خواهد داشت.

چرا بسم‌الله ندارد؟

صبح یکشنبه 11/2/64 مجموعه گزارش‌ها و بولتن‌ها خدمت حضرت امام(ره) تقدیم شد. حضرت امام(ره) طبق معمول، در حالی که ما مشغول کارمان بودیم، به بررسی و مطالعه آنها پرداختند. در این ضمن، در حالی که بولتنی مربوط به یکی از ارگان‌های تبلیغی را در دست داشتند، فرمودند:

بگویید چیزی که از ... است، چرا بسم الله ندارد؟

این، نمونه‌ای از تیزبینی و دقت همه جانبه حضرت امام(ره) بود که ظریف‌ترین نکته‌ها را نیز مدنظر داشتند و به رعایت آداب اسلامی تا این اندازه تاکید داشتند.

تعجب شهید فتحی شقاقی

«دکتر فتحی شقاقی» دبیر کل جهاد اسلامی فلسطین، در یکی از سفرهایش به ایران قبل از ملاقات با امام(ره)، با «آقای منتظری» به عنوان قائم مقام رهبری در قم ملاقات کرده بود و سپس به جماران آمد و به ملاقات با امام(ره) تشرف یافت. بعد از این دو ملاقات در حالی که بسیار شگفت‌زده بود، از نگاه متفاوت و حتی متضاد مقام و قائم مقام صحبت کرد. او می‌گفت:«در ملاقات با قائم مقام توصیه بر این بود که درگیریها باید محدود به نیروهای نظامی، امنیتی و امثال اینها در رژیم صهیونیستی باشد ولی مردم عادی یهود...»

اما در ملاقات با امام(ره) در حالی که حضرت امام(ره) حسب ظاهر هیچ گونه اطلاعی از صحبت‌های آقای منتظری نداشت و از ناحیه دکتر فتحی شقاقی هم سوالی در این زمینه مطرح نشده بود.

حضرت امام(ره) در ضمن صحبتهایشان با قاطعیت تمام فرمودند(نقل به مضمون):

یهود مهاجر به فلسطین با یهود در سایر کشورها فرق دارد. یهود در فلسطین با هر خصوصیتی اعم از مسلح و غیر مسلح و دولتی و غیر دولتی همگی غاصب و دشمن محسوب می‌شوند.

طبیعی است که با قید توصیه اول تقریبا زمینه هر نوع عملیات جهادی منتفی می‌شد، در حالی که دشمن غاصب و اشغالگر که از ارتکاب هر گونه جنایت و کشتاری نسبت به صاحبان خانه دریغ نداشته و ندارد.اما در نگاه روشن و الهی امام(ره) که اسرائیل «غده سرطانی» می‌داند و با قاطعیت بر نابودی این غده باید نابود شوند. یهودی که بر اساس عقیده باطل خود یا فریب صهیونیست‌ها به سرزمین غصبی فلسطینیها مهاجرت کرده به هر حال عامل شکل گیری دولت غاصبی شده که بدون این یهودیان امکان شکل گیری نداشته و ندارد و بنابراین هر عنصری که موجب قوام و دوام چنین دولت مجعول و غاصبی در داخل فلسطین وجود داشته باشد نباید از امنیت برخوردار باشد.

در مورد بهاییها

از کمیته امداد سوال کرده بودند که در یکی از مناطق بسیار محروم جنوب که در سالهای اول انقلاب در اوج فقر بودند، در برخی از روستاها خانواده‌هایی بهایی هستند که به نان شب محتاجند آیا می‌توانیم از محل بودجه کمیته امداد و صدقات به خانواده‌های بهایی کمک کنیم؟ حضرت امام(ره) با قاطعیت جواب منفی دادند. این در حالی که بود که حضرت امام(ره) در مورد اقلیت‌های مذهبی کمال عنایت را درچهارچوب اصول اخلاقی و فقهی می‌شمردند و از جهت حقوق شهروندی و سیاسی، نظام اسلامی را به گونه‌ای سامان دادند که یک یهودی یا مسیحی یا زردشتی از همان حق رای برخوردار است که رهبری انقلاب و نظام. اما در مورد بهاییت بر مبنای فقهی نسبت به مرتدین از دین نه فقط کمک به آنها را جایز نمی‌دانست که حتی خرید هر چیز از آنها و فروش هر چیز به آنها و هر نوع تعامل با آنها را حرام می‌دانست.


انتهای پیام/