به گزارش  خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران  جعفر فردی درباره حال و هوای روزهای مانده به مسابقات، اظهار داشت: من در 12 دوره مسابقات سراسری کشور شرکت داشته ام که از این 12 دوره 11 دوره به مرحله فینال راه پیدا کرده‌ام، اولین دوره مسابقات کشوری که در آن شرکت داشتم سال 81 در شیراز بود و آخرین دوره هم که در آن شرکت داشتم و رتبه اول را کسب کردم آن هم در شیراز و در سال 92 بود.

 وی بیان داشت: علاوه بر این مسابقات از سال 82 به بعد در مسابقات بین الملی هندوستان، سوریه، تونس، روسیه، لیبی و مالزی به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران شرکت داشتم که توانستم در هندوستان و روسیه مقام اول را کسب کنم البته در تونس هم اول شدم اما به دلیل این که قاری باید 10 جزء قرآن را حفظ بود و من به دلیل اطلاع نداشتن از این موضوع تنها 5 جزء را حفظ بودم، از مسابقات حذف شدم در مسابقات لیبی نیز توانستم مقام چهارم را کسب کنم.

این قاری بین المللی کشورمان گفت: من امسال نیز به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در مسابقه قرآن حضور دارم و مسلما از لحاظ تلاوت و از لحاظ شرایط حالی استرس وجود دارد اما از آن جهت که تجربه حضور در مسابقات بین المللی را داشته ام، کمک زیادی خواهد کرد اما از طرفی بار این مسابقه بسیار سنگین خواهد بود زیرا باید بسیار محکم و با آمادگی کامل حضور پیدا کنم.
 فردی بیان داشت: من با توسل به ائمه در این مسابقات قدم خواهم گذاشت و موفقیت آخرم را از ائمه می‌خواهم و پس از این نیز دیگر در مسابقات شرکت نخواهم کرد حتی اگر در این مسابقه نتیجه دلخواهم را کسب نکنم بعد از مسابقات مسلما آرامتر خواهم شد و فعالیت‌های قرآنی ام را بیشتر خواهم کرد.

وی ادامه داد: در مسابقات بین المللی جمهوری اسلامی ایران تنها در دو دوره عبدالباسط طومارو، قاری برجسته کشور فیلیپین توانست گوی سبقت را از قاریان ایرانی برباید و مقام اولی را از دستان استاد محمد عباسی و رحیم خاکی بگیرد. ولی به طور قالب تمام دوره های دیگر قاریان ایرانی بسیار بهتر از قاریان دیگر کشورهای جهان ظاهر شده اند.

نماینده جمهوری اسلامی ایران در رشته قرائت مسابقات بین المللی قرآن کریم در پایان خاطرنشان کرد: این مسابقات چه مسابقات بین المللی ایران و چه دیگر کشورها همبستگی بین قرآنیان را بیشتر خواهد کرد اما مسابقات ایران یک تفاوت اساسی با مسابقات کشورهای دیگر دارد و آن هم این است که واقعا سیاسی برخورد نمی‌کنند و در آن حق به حق دار می رسد هرچند برای کشورهای دیگر مانند مالزی و اندونزی و لیبی و تونس باعث نارضایتی است زیرا آن ها فکر می کنند حتی اگر ایران هم حقش باشد که رتبه برتر را کسب کند اما نباید هرسال اول شود، در حالی که مسابقه مانند محافل نیست و باید بهترین برگزیده شود هر چند این کسب رتبه هر سال برای یک کشور باشد.

انتهای‌پیام/