براساس اطلاعیه دفتر مطبوعاتی ریاست جمهوری افغانستان، سفارت آمریکا طی یک تماس خواستار ملاقات کرزی با اوباما در پایگاه هوایی بگرام شد؛ ملاقاتی که تحقق آن از سوی کرزی به حضور اوباما در کاخ ریاست جمهوری افغانستان مشروط گردید.

سرخوردگی و ناراحتی اوباما آنجا بیشتر عیان و نمایان شد که وی به محض رسیدن به آمریکا با یک اقدام احساسی – از طریق تماس تلفنی با کرزی- از امضای پیمان امنیتی با رئیس جمهور آینده افغانستان سخن گفت؛ انتظاری که اکنون بیشتر بو و رنگ رویایی دارد و از شمیم واقع‎بینی نصیبی نبرده است.

هرچند هدف اعلامی سفر سرزده اوباما به افغانستان را دیدار با نظامیان باقی‎مانده این کشور در فرودگاه بگرام تشکیل می‎داد؛ اما برخی کارشناسان افغان به این باورند که آنچه اعلام شده، بخشی از مقاصدی بوده که رئیس جمهور آمریکا توقع تحقق آن را از سفر به این کشور داشته است.

ممکن است، ملاقات با 2 کاندیدای پیشتاز انتخابات افغانستان بر سر امضای پیمان امنیتی نیز بخشی از انتظارات اوباما از سفر به افغانستان بوده است.

اما از آنجا که این سفر با انتشار خبر حساسیت‎برانگیز شنود مکالمات تلفنی شهروندان افغانستان توسط سازمان اطلاعات آمریکا همزمان شد، احتمال آن وجود دارد که اوباما مجال محقق شدن این انتظار را برباد رفته یافته باشد و از طرح توقع یادشده خودداری کرده باشد.

امضای پیمان امنیتی توسط رئیس جمهور آینده افغانستان؛ انتظاری از سوی آمریکا و دشواری‎های دستیابی به آن

بدون شک کرزی هیچگاه نگفت که پیمان امنیتی با آمریکا را تحت هیچ شرایطی امضا نمی‎کند؛ بلکه او از موضع یک رئیس جمهور امضای این پیمان را به تحقق پیش شر‎ط‎هایی مشروط و مربوط دانست که آمریکا مایل و مشتاق به پذیرش آن‎ها نگردید.

افزایش حساسیت‎ها علیه آمریکا در افغانستان، مانع مهم فراروی امضای پیمان امنیتی

انتظار امضای پیمان امنیتی با رئیس جمهور آینده افغانستان زمانی از سوی آمریکا مطرح می‎گردد که عدم تحقق تعهدات آمریکا در قبال افغانستان بستری برای بی‎اعتمادی فزاینده نسبت به این کشور(آمریکا) به وجود آورده است.

اظهارات غیر مسئولانه مقامات آمریکایی در قبال افغانستان و پیش‎بینی‎های واهی و آمیخته به اغراض و اهداف سیاسی از سوی آنان در مورد افغانستان پس از خروج نظامیان خارجی باعث شده که اظهارات مقامات آمریکایی از سوی سیاست‎مداران و شهروندان عادی افغانستان جدی گرفته نشود و هیچ فرد و یا گروهی به آن توجهی نکنند.

انتظار اصلی و اساسی از امضای پیمان استراتژیک واشنگتن-کابل، تأمین امنیت در افغانستان بود؛ اما این انتظار محقق نشد.

بارها دولت افغانستان از آمریکا خواستار اعمال فشار بر کشوری شد که مطابق مدارک موجود نزد اداره اطلاعات افغانستان در آن کشور، پناه‎گاه‎ها و پرورشگاه‎های تروریست‌ها وجود دارد؛ اما از سوی آمریکا به این مسئله به عنوان یکی از پیش‎ شرط‌های خروج مسئولانه از افغانستان توجه نشد.

با این وجود، هر کسی که با حمایت قاطع و قانونی مردم افغانستان بر اریکه قدرت تکیه زند نمی‎تواند در امضای پیمان امنیتی با آمریکا دیدگاه‎ها و بدبینی‎های به وجود آمده در افغانستان را از نظر دور نگه دارد.

کاندیدایی که با آرا و اراده مردم به ارگ ریاست جمهوری افغانستان راه یابد، این اجازه و امکان را نخواهد داشت که مطابق با میل و مصالح شخصی خویش در مورد امضای پیمان یادشده تصمیماتی اتخاذ نماید.

شنود مکالمات تلفنی توسط تأسیسات شنود آمریکا و اوج اعتماد سوزی نسبت به آن کشور

با افشا شدن شنود مکالمات تلفنی شهروندان افغانستان توسط تأسیسات شنودی که به‌ بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر از سوی نیروهای بریتانیایی و آمریکایی در افغانستان نصب شده‌اند، اینک افغانستان شاهد اوج اعتمادسوزی در بین شهروندان خود نسبت به نقش آمریکا در افغانستان است.

شنود مکالمات تلفنی توسط تأسیساتی که به بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر در افغانستان تعبیه شده است، نشان داد که فاصله «اهداف اعلامی» با «اهداف اعمالی» از سوی آمریکا در حدی نیست که بتوان نسبت به آن چشم پوشی کرد و بی‎اعتنا بود.

زمانی که از پسِ نیات اعلام‎شده از تعبیه تأسیسات یادشده چنین بهره‎برداری‎های بیگانه با تعهدات آمریکا سر برمی‎آورد و از دستگاه‎های مبارزه با قاچاق مواد مخدر استفاده اطلاعاتی می‎شود، امکان خوش‎بینی نسبت به عملی‎شدن مندرجات پیمان امنیتی با واشنگتن به سمت صفر و نقطه نابودی نزدیک می‎شود.

حساسیت‎های منطقه‎ای علیه ادامه حضور نظامی آمریکا، چالش دیگری فرا روی امضای پیمان امنیتی

طبیعی است فردی که سکان سیاست افغانستان در 5 سال آینده را در اختیار می‎گیرد، نمی‎تواند نسبت به الزامات محیط منطقه‎ای غافل باشد.

حساسیت‎های منطقه‎ای علیه تداوم حضور نظامی آمریکا در افغانستان، امری است که رئیس جمهور آینده نمی‎تواند از کنار آن به راحتی عبور کند.

درک بدبینی‎های موجود در افغانستان نسبت به نقش و تعهد آمریکا و نیز حساسیت‎های منطقه‎ای که نسبت به ادامه حضور نظامی آن کشور به گونه گسترده رخ می‎نماید، مسائلی است که انگیزه احتیاط و تامل بیشتر را در وجود پیروز دور دوم انتخابات افغانستان- در قبال امضای پیمان امنیتی با آمریکا را برخواهد انگیخت.

بنابراین به نظر می‎رسد که پذیرش پیش‎شرط‎هایی که از سوی رئیس جمهور آینده افغانستان برای امضای پیمان یادشده پیش کشیده خواهد شد، یک بار دیگر آمریکا را با تنگنا‎های تعاملی با افغانستان مواجه خواهد ساخت.