به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  جام جهانی 2014 را می‌توان جام خانوادگی نامید. جامی که هر روز با تماشای بازی‌هایش به غیر از لذت بردن از کیفیت مسابقات و مسائل تکنولوژیک و البته فوتبال تهاجمی و تماشاگرپسند، پیدا کردن روابط خانوادگی بین بازیکنان و مربیان تیم‌ها تصاویر نابی را پیش رویتان قرار می‌دهد که دیدنی و به یادماندنی خواهد بود.

نیکو و رابرت کوآچ

شب اول بازی‌ها وقتی نیکو کواچ با کت و شلوار شیکش لب خط طولی می‌آمد تا با بازیکنان کرواسی صحبت کند رابرت برادر بزرگتر او را روی نیمکت با لباس ورزشی می‌دیدیم و این پرسش پیش آمد که رابرت اینجا چه کار می‌کند؟ برادران کواچ که نیمی از تیم‌های بوندس لیگا را چرخیدند و فوتبال‌شان تمام شد حالا سرمربی و مربی تیم ملی کشورشان در جام جهانی به حساب می‌آیند.

 جایی که بهترین مربیان دنیا با سن و سال بالاتر و تجربه بیشتر به کشورهای دیگر از جمله کشورهای آسیایی توزیع می‌شوند اما خود کروات‌ها از یک مربی جوان استفاده می‌کنند که تا همین دو سه سال پیش برای کرواسی بازی می‌کرد. جدا از این، حضور دو کروات آلمانی تبار که در برلین بزرگ شده‌اند روی نیمکت کرواسی جالب به نظر می‌رسد بخصوص که برادر بزرگتر دستیار برادر کوچکتر است.

دنی و دالی بلیند

این‌بار خبری از لاله‌های نارنجی نبود. لباس سرمه‌ای زیبا مقابل یکسری اسپانیایی سفیدپوش که روی هم رفته ترکیبی ناآشنا را پیش رویت می‌گذاشت. با این همه در تیم هلند می‌شد یک چهره آشنا را پیدا کرد. دالی بلیند بال چپ نارنجی‌ها به شدت آشنا به نظر می‌رسید. نه، خودش نبود. خودش روی نیمکت نشسته بود. دنی بلیند را می‌گوییم؛ کاپیتان مقتدر و نمونه آژاکس با آن شماره 5 معروف که هیچ وقت در تیم ملی هلند ندیدیمش یا اگر هم بود در حد ستاره ندرخشید تا اینکه کنار رفت.

 اینجا اما پسر کاپیتان استثنایی آژاکس در ترکیب اصلی تیم ملی کشورش به میدان رفته بود. از دور ظاهر او شباهت زیادی به پدرش داشت اما از نزدیک خوش‌تیپ‌تر و خوش استایل‌تر به نظر می‌رسید. با تماشای نمایش 90 دقیقه‌ای او در پست غیرتخصصی می‌شد یک تفاوت دیگر را هم بین پدر و پسر نوشت. اینکه انگار دالی بازیکن کارآمدتری برای تیم ملی خواهد بود.

زیگوبرت و الکس سانگ

در تیم ملی کامرون یک رابطه خونی جالب وجود دارد. اگر مسابقه کامرون – مکزیک را زیر باران خوب تماشا می‌کردید یک مرد سیاهپوست با موهای بافته با کت و شلوار و کراواتی شیک را روی نیمکت این تیم می‌دیدید که ظاهرا جزو مدیران تیم و افراد کنار دستی فولکر فینکه در کادر فنی کشورش به حساب می‌آید.

 ریگوبرت سانگ که در دوران بازیگری با مدل موها و ریش‌های عجیبش و البته خشونت وحشتناک فوتبالش مشهور شد 138 بازی ملی برای کامرون انجام داده و 4 جام جهانی را هم تجربه کرده اما حالا او از روی نیمکت بازی‌های برادرزاده‌اش الکس سانگ را می‌بیند. الکس بعد از حضور موفق در آرسنال نتوانست در بارسا موفق باشد و شاید از این تیم جدا شود.

یحیی و کولو توره

در تیم ساحل عاج، یحیی توره یک بازیکن همه کاره و لیدر تمام عیار است که حالا دیگر دروگبا را کنار زده و جدا از اینکه بهترین بازیکن آفریقا به حساب می‌آید در بین بهترین بازیکنان دنیا یک انتخاب قطعی است. یحیی توره که با قهرمانی من سیتی به جام جهانی آمد در این جام جهانی هم برادر بزرگترش کولو را کنار خود می‌بیند. کولوی 33 ساله با شماره 4 در قلب دفاع بازی می‌کند و البته حالا ذخیره است اما یحیی با قد و قامتی بلند‌تر و توانایی بیشتر شماره 19 را می‌پوشد و در میانه میدان بازوبند کاپیتانی را در غیاب دروگبا می‌بندد دو سال از کولو کوچکتر است.

جری، جانی و ویلسون پالاسیوز

جری، جانی و ویلسون پالاسیوز 3 برادری بودند که با حضور همزمان در تیم ملی فوتبال هندوراس در جام جهانی 2010 نام خود را در تاریخ ثبت کردند. هندوراس در این دوره نیز به جام جهانی صعود کرده اما بر خلاف دوره گذشته یکی از این سه برادر حضور نخواهد داشت و جری و ویلسون بدون جانی باید به برزیل بروند.

کوین پرینس و جرومه بوآتنگ

در تمام این روابط خونی یکی در این جام جهانی بیشتر از همه به چشم می‌آید. برادرانی که نه کنار هم بلکه روبه‌روی هم می‌جنگند و باید برای شکست دیگری تلاش کنند. کوین پرنس بواتنگ ستاره جنجالی تیم شالکه برای بازی‌های ملی غنا را انتخاب کرد اما برادرش جروم بواتنگ با آلمان قهرمانان جوانان اروپا شد بعد از آن به تیم ملی بزرگسالان رسید.

 بواتنگ‌ها 4 سال پیش در آفریقای جنوبی هم در مرحله گروهی و در مقابل بازیکن تیم‌های ملی غنا و آلمان روبه‌روی هم قرار گرفتند؛ اتفاقی که قرار است امسال در برزیل هم تکرار شود. برخورد چهار سال قبل دو برادر البته طبیعی و بیش از اندازه معمولی بود اما حتما در بازی آینده دو تیم همه منتظرند تا از چشم در چشم شدن‌های این دو برادر تصویری به یادگار بردارند.