بر اساس اين گزارش،نیروی جاذبه ماه و زمین و اثر یدک کشی بین آنها، برای کشیدن هر دوی این اجرام آسمانی کافیست،كه ما در زمین اثر این کشش را در جزر و مد دریاها مشاهده میکنیم. ماه تاثیر بسزایی بر اقیانوس های زمین دارد چرا که آب اقیانوس ها با توجه به مایع بودن و سطح گسترده شان توان جابجایی بیشتری دارند.
این اثر در ماه، جزر و مد جسم ماه نامیده می شود که رصد آن به مراتب دشوار تر از مشاهده اثر آن در زمین است. چرا که ماه حتی هسته فعال هم ندارد و انعطاف لایه های آن کمتر است. اما واقعیت این است که کشش زمین توانسته سطح نزدیک ماه را حدود 50 سانتی متر نسبت به سطح دور ماه برآمده تر کند.
به گفته ی ادوارد مازاریکو، محاسبه این تغییر شکل ماه بسیار چالش برانگیز است اما هرچه بیشتر در مورد آن بدانیم، سرنخ های بیشتری درباره درون آن بدست می آید.
روی نزدیک ماه همواره به سمت زمین است اما مرکز برآمدگی های رصد شده، در محدوده ی چند اینچی تغییر میکند. این تغییر باعث لنگ زدن ماه در مدار خود می شود.
پیش از این نیز دانشمندان توسط مدارگرد ناسا جزر و مدهای سطح ماه را رصد کرده اند و تغییرات ماه را از زمین مورد مطالعه قرار داده اند اما این اولین باری است که یک مدار گرد از اثر جزر و مد سطحی ماه تصویر برداری می کند. این یافته ها مطالعات و محاسبات پیشین دانشمندان را تایید کرده است.
انتهاي پيام/