به گزارش خبرنگار فناوری‌های نوین باشگاه خبرنگاران؛ محققان با تبدیل پسماندهای گیاهی به نانولوله موفق به ارائه‌ی نانوساختاری شدند که می‌تواند برای درمان برخی بیماری‌ها مورد استفاده قرار گیرد. 

 

پژوهشگران دانشگاه فلوریدا معتقدند که می‌توان پسماندهای زیستی را تبدیل به ماده‌ای سودمند برای درمان سرطان یا رفع اختلالات ژنتیکی کرد. ویلفرد ورمیریس از دپارتمان میکروبیولوژی و علوم سلولی این دانشگاه موفق به تبدیل پسماندهای گیاهی به نانولوله شده‌ است. این نانولوله‌ها از نانولوله‌های کربنی انعطاف‌پذیرتر و مستحکم‌تر هستند. این گروه تحقیقاتی می‌گویند نانولوله‌های لیجنین که 500 مرتبه از مژه انسان باریک‌تر هستند، می‌توانند رشته‌های دی‌ان‌ای را درون هسته سلولی انسان رهاسازی کنند، بنابراین ابزار مناسبی برای اصلاحات ژنتیکی خواهند بود. 

 

ورمیریس می‌گوید: این نتایج بسیار جالب توجه است، اگر بتوانیم این اصلاحات ژنتیکی را در انسان ایجاد کنیم، قادر به درمان مشکلات ژنتیکی و جایگزینی رشته‌های دی‌ان‌ای سالم خواهیم بود. 

 

این نانولوله‌ها از جنس لیجنین بوده که از سوخت‌های زیستی به‌دست آمده است. لیجنین ماده‌ای در پوسته سلول‌های گیاهی بوده که موجب حرکت آب از ریشه به برگ‌ها می‌شود. از این ماده نمی‌توان در سوخت‌های زیستی استفاده کرد بنابراین تنها می‌توان آن را سوزاند و گرما ایجاد کرد و این گرما را برای تولید الکتریسیته به کار گرفت. لیجنین را می‌توان از گیاهان مختلف نظیر نیشکر به دست آورد. 

 

محققان در ابتدا به بررسی اثرات سمی این ماده روی انسان پرداختند؛ نتایج نشان داد که سمیت‌ آن بسیار کمتر از نانولوله‌های کربنی است، بنابراین دوز زیادتری از آن را می‌توان وارد بدن کرد.

سپس به بررسی این که آیا این ساختارها می توانند دی ان‌ای را وارد سلول کنند، پرداختند که نتایج موفقیت‌آمیز بود. در نهایت یک پلاسمید کوچک دی‌ان‌ای را که قادر به تکثیر بود، وارد سلول کردند. 

 

تن از محققان این پروژه می‌گوید: این پژوهش کار دشواری بود زیرا ما باید آزمایشات مختلفی را انجام می‌دادیم تا مطمئن شویم که نتایج به‌دست آمده صحیح هستند. 

 

این گروه نانولوله‌های حاوی یک ژن ویژه را به درون سلول‌ها تزریق کردند و این ژن به محل موردنظر رفته و پروتئینی که فقدان آن موجب بیماری شده بود را با اصلاح ژنتیکی در سلول ایجاد کرد. 

 

لازم به ذکر است که محققان معتقدند برای این که این روش برای درمان بیماری در انسان استفاده شود هنوز چند سال تحقیقات نیاز دارد.

انتهای پیام/