به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران، جعبه سیاه هواپیما ها در حقیقت یک جعبه نارنجی رنگ است که مجموعه ای از تجهیزات الکترونیکی ضبط صدا و اطلاعات پروازی را ثبت می کند.

 جعبه سیاه یا ضبط‌کننده اطلاعات پرواز، دستگاهی الکترونیکی است که اطلاعات پرواز را ضبط می‌کند تا در صورت رخداد ناگواری مانند سقوط، راهگشا شوند. عموما هر هواپیما به دو نوع ضبط‌کننده اطلاعات پرواز یا همان جعبه سیاه مجهز است.


دستگاه اول که نگارنده اطلاعات پرواز است، دستورالعمل‌های ارسالی به سیستم‌های الکترونیک هواپیما را ثبت می‌کند و دومی، موسوم به نگارنده صدای کابین خلبان، گفت‌وگوها، ارتباطات رادیویی و صداهای دیگر کابین خلبان را ضبط می‌کند. بعضا هر دو نگارنده در یک واحد قرار دارند. جعبه‌های سیاه که در حقیقت نارنجی روشن هستند، طوری طراحی شده‌اند که در برابر فشار و حرارت بالا مقاوم باشند و در اصل در دم هواپیما قرار دارند که احتمال صدمه مستقیم به آنها را به حداقل می‌رساند.
 
نگارنده ها قادر هستند سرنخ های خوبی را به راز مفقودی هواپیمای پرواز ۳۷۰، که حدود چند ماه پیش با ۲۳۹ مسافر، از مبدا کوالالامپور به مقصد بایژینگ در حرکت بود، به دست دهد. جعبه سیاه قادر است پیش از اتمام باتری، تا ۳۰ روز از عمق ۲۰ هزار فوتی (۶۰۰۰ متری) سیگنال های ردیابی زیرآبی یا پینگ از خود منتشر کند؛ ۳۰ روزی که حالادیگر تمام شده و همه امیدها برای پیدا کردن این جعبه رازگشا از بین رفته است.
 
اما پینگ های دریافتی همیشه از جعبه سیاه نیستند. موجودات دریایی مانند نهنگ ها و صدای کشتی ها نیز ممکن است به برداشت غلط مبنی بر دریافت پیام منجر شود. در ماجرای هواپیمای مالزیایی یک کشتی انگلیسی موسوم به اچ.ام.اس اکو سیگنال هایی شبیه سیگنال های جعبه سیاه دریافت کرده بود که گویا اشتباه خوانده شده بودند. فرستنده پینگ جعبه سیاه فقط چند مایل برد دارد. خود جعبه سیاه هم اندازه ای کوچک دارد و از آنجایی که در آب شناور نمی شود، پیدا کردنش کار خیلی سختی خواهد بود. نگارنده صدای پرواز فقط دو ساعت آخر پرواز را ضبط می کند و پیدا کردن نگارنده اطلاعات پرواز از آنجایی که قادر به بازسازی مسیر پرواز است رازهای فراوانی را برای محققان آشکار خواهد کرد.



انتهای پیام/