دربخش هایی از این گزارش آمده است:

«در میان هیاهو و غوغای دولت اسلامی عراق و شام (داعش) که راهش را به عراق باز و خلیفه ای هم تعیین کرده، چشم اندازی از برآمدن دولتی کاملاً جدید و پردوام از دل این آشفتگی دیده می شود؛ دولت کردستان مستقل در منطقۀ نیمه خودمختار کردستان در شمال عراق، شامل شهر نفت خیز کرکوک که همواره بر سر تسلط بر آن کشمکش بوده و در اولین روزهای هجوم این گروه جهادی، به کمک پیش مرگ ها نجات یافت.

رؤیای قدیمیِ استقلال، امروز یک ضرورت به نظر می رسد. کردها هم اکنون در لحظه ای تاریخی، می توانند راه خود را جدا کنند، بی آن که به ویران کردن عراق مدرن متهم شوند.

در خاورمیانه، کمتر کسی هم چون "العيزر گيزی زفرير" ( Elizeir Geizi Tsafrir) با این اشتیاق ملی کردها آشنا است. او از مأموران ارشد سابق "موساد" است که در دوران طولانی فعالیتش در مقر این سازمان در اربیل، بیروت و تهران انجام وظیفه کرده و شاهد روابط پریشان کردها با همسایگان ناثبات آن‌ها بوده است.

در 1975 و پس از آن که شاه ایران، توافق الجزایر را با صدام حسین امضا کرد و از حمایت منطقۀ کردستان عراق دست برداشت، زفرير، شبانه و در حالی که نیروهای صدام حمله‌ای علیه کردستان را آغاز کرده بودند، از آن جا گریخت.

در روزهای شکل گیری انقلاب ایران، او در مقام رییس مقر موساد در تهران، عملیات خروج هزار و 500 اسراییلی را سازماندهی کرد.

زفرير در اواخر دهۀ 60 و اوایل دهۀ 70 میلادی، یعنی زمانی که اسراییل، کردها را در مبارزه علیه دولت مرکزیِ عراق یاری می کرد، در این کشور حضور داشت. در آن روزها، او رابطه ای شخصی با "ملا مصطفی بارزانی" رهبر کردها و دو پسرش، ادریس و "مسعود" رهبر فعلی منطقۀ کردستان آغاز کرد. عکس هایی از آن روزها که زفریر اجازۀ انتشارشان را برای اولین بار به ایران وایر داد، نمایان‌گر رابطه ای تاریخی بین اسراییل و کردها است.

این عکس ها نشان می دهند که رهبران کرد در خانه خود چه احساسی نسبت به سیاستمداران و سران نظامی و اطلاعاتی اسراییل داشته اند.»