اگر به محتوای بشقاب غذای آنها دقت کرده باشید، اغلب یک تکه متوسط گوشت همراه مقداری کلم بروکلی، هویج و ذرت‌پخته و چند برش کوچک نان به اندازه یک کف دست در آن دیده می‌شود.در واقع آنها شکم خود را با مواد پروتئینی پر می‌کنند و اگر هم سیر نشوند به میوه‌جات و سبزی‌های آبپز روی می‌آورند که هم فیبری و سیر‌کننده است و هم به دفع سموم و رفع یبوست کمک می‌کند.

مهم‌تر آن‌که سرشار از موادمغذی قابل جذب بوده و کالری کمتری دارد. اما ایرانی‌ها، اگر یک بشقاب پرهم برنج بخورند بنا به عادت نان را هم قاتق آن می‌کنند. موادی نشاسته‌ای که جز اضافه‌وزن و افزایش سریع قند و چربی خون منفعت زیادی ندارند.

برنج را کته کنید نه چلو!

اغلب خانواده‌ها از کارشناسان و متخصصان علوم تغذیه می‌پرسند اگر برنج را آبکش کنند ازمیزان نشاسته‌ آن کاسته می‌شود؟ آیا ته‌دیگ به دلیل آن‌که برشته و نشاسته آن خشک می‌شود، غذایی کم‌کالری و رژیمی به شمار می‌رود؟

حال باید بگوییم برخلاف تصورعامه که بر اثر شستن زیاد یا آبکش برنج آب شیری‌ رنگی که از آن خارج می‌شود همان مواد نشاسته‌ای موجود در برنج است و با خروج آن این محصول کم‌کالری می‌شود، این موضوع واقعیت ندارد. باید بدانید ساختار دانه برنج نشاسته‌ای است و تا وقتی دانه‌ها به چشم آیند حاوی نشاسته بوده و مصرف بیش از حد آن چاق‌کننده است.

مهم‌تر آن‌که شستن زیاد و آبکش‌کردن برنج به میزان زیادی از فیبر و ویتامین‌های گروه B آن می‌کاهد و محصول را در مقایسه با برنج کته کم‌ارزش‌تر می‌کند.خوب است بدانید مقدار این ویتامین‌ها در حین شستن دو درصد افت کرده و اگر آب پخت دور ریخته شود به حداکثر مقدار افت یعنی ۱۰ درصد می‌رسد.

به همین دلیل برای حفظ ریزمغذی‌های برنج توصیه می‌شود آن را به صورت کته پخته و هرگز آبکش نکنید. در مورد ته‌دیگ برنج هم، خشک و برشته‌شدن آن باعث کاهش مواد نشاسته‌ایش نمی‌شود و مهم‌تر آن‌که درصد زیادی از روغن غذا در ته‌دیگ نفوذ کرده و آن را پرچرب و پرکالری‌تر از پلو می‌کند.