سیامک بانیانی کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران گفت: با توجه به آن که برای نمایش دادن یک اثر هنری باید عناصر‌ آن قابلیت ارائه و عرضه در بازار جهانی را داشته باشند. باید در ابتدا نمایش نامه‌ی یک اثر نمایشی این پتانسیل را در خود داشته باشد که جایگاه جهانی پیدا کند.

وی افزود: همچنین نکته دیگری که باید در این زمینه به آن اشاره کرد علاوه بر محتوا فرم است که باید شکل جهانی به خود بگیرد. 

اما متأسفانه هر دو این عناصر یعنی فرم و محتوا در آثار نقاشی قابلیت ارائه در بازار جهانی را نداشته‌اند.

بانیانی با ارائه راهکاری در این زمینه اظهار داشت: در وهله  اول باید نمایش نامه نویسان و اهالی هنر در این زمینه بدون اعمال ممیزی و مسائل و رویدادهای جاری در جامعه را با نگاهی نقادانه و به شکل دراماتیک به رشته نگارش در‌آورند.

وی ادامه داد: گام دیگر در این زمینه باز می‌گردد به حوزه‌های نمایش نامه نویسی در ایران، نمایش نامه نویسان باید با تأسی جستن از آثار ادبیات کهن و نمونه‌های شناخته شده در عرصه ادبیات (بخصوص ملی)، داستان‌های دراماتیک با استاندارد قابل قبول در این حوزه خلق کنند.

وی افزود: در مراحل دیگر کارگردانان و گروه اجرایی در عرصه فرم و با توجه به متن انتخاب شده می‌توانند با ورود به عرصه جهانی مفید قرار گیرند.

بانیانی تصریح کرد: از این جا به بعد وظیفه مدیرانی کلان فرهنگی و دست اندارکاران حوزه ‌های مختلف در جامعه است که با برقراری دیپلماسی فرهنگی شرایط را برای هنرمندان و کارکنان فعال هنری نمایش محیا کنند تا زمینه‌ی ارائه کالاهای فرهنگی خارج از مرزهای کشور برای ارائه به مخاطبان فراهم شود.

این کارگردان جوان تئاتر در پاسخ به این پرسش که به نظر شما آیا با اجرا کردن متون اصیل نمایشی می‌توانیم به جهانی شده تئاتر ایران کمک کنیم گفت: هر کشور و هر ملتی با دست مایه قرار دادن آثار اصیل ادبیات خود و فولک‌ لرهای ریشه دوانده در فرهنگ خود می‌تواند بستر مناسب را برای این عرصه فراهم کند.

 
انتهای پیام/ اس