توضیحات علی مطهری در مورد انتخاب کاندیدای عضو ناظر بر مطبوعات؛
اقدام کمیسیون فرهنگی خلاف اخلاق حرفه‌ای است/ هر دو کاندیدا از جبهه پایداری‌اند
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس توضیحاتی در مورد انتخاب کاندیدای عضو ناظر بر مطبوعات ارائه کرده و گفته است که اقدام کمیسیون فرهنگی خلاف قانون نبود؛ خلاف اخلاق است.
به گزارش حوزه پارلمان باشگاه خبرنگاران، علی مطهری عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در مورد روند انتخاب نماینده قوه مقننه در این هیئت در کمیسیون فرهنگی که در جلسه علنی روز چهارشنبه از سوی برخی نمایندگان مورد مناقشه قرار گرفت، توضیحاتی ارائه کرده که به شرح زیر است:
درباره اتفاق روز چهارشنبه 93.5.1 در صحن علنی مجلس در خصوص انتخاب نماینده قوه مقننه در هیئت نظارت بر مطبوعات ابهاماتی وجود دارد که لازم است توضیح داده شود.
در ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس آمده است که برای انتخاب ناظران قوه مقننه در مجامع و شوراها و هیئت‌های مختلف، کمیسیون تخصصی مربوط - که در موضوع مورد بحث، کمیسیون فرهنگی است - حداقل دو برابر تعداد مورد نیاز را به صحن علنی مجلس معرفی کند تا تعداد مورد نیاز انتخاب شوند. چون قوه مقننه یک نماینده در هیئت نظارت بر مطبوعات دارد، کمیسیون فرهنگی باید حداقل دو نفر را به صحن علنی معرفی می‌کرد که کمیسیون آقایان "رسایی" و "نبویان" را معرفی کرد و البته می‌توانست بیشتر معرفی کند.
کمیسیون فرهنگی دوازده عضو دارد که از این تعداد حداقل هشت نفر عضو جبهه پایداری هستند. در واقع کار کمیسیون فرهنگی خلاف قانون نبود بلکه به نظر من خلاف تدبیر و خلاف اخلاق حرفه‌ای بود. یعنی کمیسیون فرهنگی نباید از اکثریت خود که اختصاص به جبهه پایداری دارد استفاده نادرست می‌کرد و مجلس را برای انتخاب نماینده قوه مقننه در هیئت نظارت بر مطبوعات در تنگنا قرار می‌داد که یا باید به آقای رسایی رأی بدهید و یا به آقای نبویان که هر دو از نظر تفکر و مشی سیاسی یکی هستند و در واقع انتخابی در کار نیست. بلکه کمیسیون فرهنگی باید لااقل یک گرایش سیاسی دیگر را در این انتخابات شرکت می‌داد و دست مجلس را باز می‌گذاشت تا نماینده واقعی قوه مقننه انتخاب شود.
در شکل فعلی، نماینده‌ای که انتخاب می‌شود نماینده جبهه پایداری در هیئت نظارت بر مطبوعات است نه نماینده قوه مقننه. اقلیت ناچیز جبهه پایداری در مجلس نباید با استفاده نادرست از اختیار قانونی کمیسیون فرهنگی حق اکثریت مجلس را پایمال کند. خیلی از کارها هست که خلاف قانون نیست اما خلاف اخلاق است. مثلا پلیسی که به خودروی حامل مصدومی که در اثر خونریزی مشرف به موت است اجازه عبور از چراغ قرمز نمی‌دهد کاری خلاف قانون نکرده اما کاری خلاف اخلاق انجام داده است.
البته ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس که اختیار معرفی کاندیداها به صحن مجلس را به کمیسیون‌های تخصصی داده، در مواردی که جنبه سیاسی ندارد مثلا در مورد نماینده قوه مقننه در شورای پول و اعتبار، این مشکل را ندارد، اما در مواردی مانند هیئت نظارت بر مطبوعات و شورای نظارت بر صدا و سیما که جنبه سیاسی آن قوی است می‌تواند مورد بهره‌برداری سیاسی قرار گیرد که شاید لازم باشد این ماده اصلاح شود.
در کمیسیون فرهنگی به ترتیب آقای رسایی 8 رأی، آقای نبویان 6 رأی و اینجانب 5 رأی آوردم و آقایان هروی و کامران نیز در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. اگر این کمیسیون با توجه به این که آیین‌نامه داخلی مجلس دست او را باز گذاشته است، غیر از آقایان رسایی و نبویان یک نفر دیگر از سه نفر بعدی مثلا آقای هروی یا آقای کامران را نیز به صحن علنی معرفی می‌کرد کسی اعتراض نداشت چون انتخاب میان دو تفکر سیاسی بود و از حالت تحمیلی بودن خارج می‌شد.
اعتراض من در صحن علنی به این دلیل نبود که چرا اسم من اعلام نشده است بلکه حرف من این بود که چرا خلاف تدبیر و اخلاق حرفه‌ای عمل شده و دست مجلس برای انتخاب اصلح بسته شده و نمایندگان مجبورند به یک گرایش سیاسی که اکثر آنها با آن مخالف‌اند، رأی بدهند.
بسیاری از نمایندگان می‌دانند که من اساسا مایل به کاندیداتوری نبودم ولی وقتی فهمیدم آنها چنین برنامه‌ای دارند برای جلوگیری از ورود افراد تندرو به هیئت نظارت کاندیدا شدم اما ظاهرا آقایان سالک و آقاتهرانی و دوستانشان در کمیسیون فرهنگی از قبل تصمیم خودشان را گرفته‌بودند. جالب است که آقای سالک، رئیس کمیسیون، قبل از برگزاری انتخابات در کمیسیون تأکید کردند که سیاست ما این است که عضو کمیسیون فرهنگی بر غیر آن تقدم دارد و ما به او رأی می‌دهیم. ولی با انتخاب آقایان رسایی و نبویان که اولی در کمیسیون اصل نود و دومی در کمیسیون آموزش و تحقیقات است معلوم شد که این سخن ایشان واقعیت نداشته و خود ایشان هم به من رأی نداده است چون پنج نفری که به من رأی دادند مشخص هستند. به آقای سالک پیغام دادم که با این سخن خلاف واقع شما آیا روزه شما باطل نشده است؟ و اگر به این جمله اعتقاد نداشتید چه ضرورتی برای گفتن آن بود؟ شاید ناخودآگاه خواستید سرپوشی بر توافق قبلی‌تان گذاشته باشید و به اصطلاح رد گم کنید.
اما اقدام رئیس محترم مجلس در به تعویق انداختن این انتخاب و بررسی بیشتر موضوع، به نظر من اقدام درست و حکیمانه‌ای بود چون اگر این انتخاب با همان شرایط انجام می‌شد با انتقادات زیاد نمایندگان مواجه می‌شد. مؤثر دانستن نسبت فامیلی میان بنده و رئیس مجلس در این تصمیم ایشان درست نیست خصوصا که آقای لاریجانی از عدم تمایل من برای کاندیدا شدن مطلع بود.
به هر حال اگر کمیسیون فرهنگی تدبیر کند و به جز آقایان رسایی و نبویان مثلا آقای هروی را هم به عنوان کاندیدای عضویت در هیئت نظارت بر مطبوعات به صحن علنی مجلس معرفی کند، شبهه موجود میان نمایندگان برطرف خواهد شد. اما اگر به کار خود اصرار بورزد البته کار غیر قانونی نکرده ولی خلاف تدبیر و اخلاق عمل کرده است و سابقه بدی از خود در اذهان باقی خواهد گذاشت.
انتهای پیام/
درباره اتفاق روز چهارشنبه 93.5.1 در صحن علنی مجلس در خصوص انتخاب نماینده قوه مقننه در هیئت نظارت بر مطبوعات ابهاماتی وجود دارد که لازم است توضیح داده شود.
در ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس آمده است که برای انتخاب ناظران قوه مقننه در مجامع و شوراها و هیئت‌های مختلف، کمیسیون تخصصی مربوط - که در موضوع مورد بحث، کمیسیون فرهنگی است - حداقل دو برابر تعداد مورد نیاز را به صحن علنی مجلس معرفی کند تا تعداد مورد نیاز انتخاب شوند. چون قوه مقننه یک نماینده در هیئت نظارت بر مطبوعات دارد، کمیسیون فرهنگی باید حداقل دو نفر را به صحن علنی معرفی می‌کرد که کمیسیون آقایان "رسایی" و "نبویان" را معرفی کرد و البته می‌توانست بیشتر معرفی کند.
کمیسیون فرهنگی دوازده عضو دارد که از این تعداد حداقل هشت نفر عضو جبهه پایداری هستند. در واقع کار کمیسیون فرهنگی خلاف قانون نبود بلکه به نظر من خلاف تدبیر و خلاف اخلاق حرفه‌ای بود. یعنی کمیسیون فرهنگی نباید از اکثریت خود که اختصاص به جبهه پایداری دارد استفاده نادرست می‌کرد و مجلس را برای انتخاب نماینده قوه مقننه در هیئت نظارت بر مطبوعات در تنگنا قرار می‌داد که یا باید به آقای رسایی رأی بدهید و یا به آقای نبویان که هر دو از نظر تفکر و مشی سیاسی یکی هستند و در واقع انتخابی در کار نیست. بلکه کمیسیون فرهنگی باید لااقل یک گرایش سیاسی دیگر را در این انتخابات شرکت می‌داد و دست مجلس را باز می‌گذاشت تا نماینده واقعی قوه مقننه انتخاب شود.
در شکل فعلی، نماینده‌ای که انتخاب می‌شود نماینده جبهه پایداری در هیئت نظارت بر مطبوعات است نه نماینده قوه مقننه. اقلیت ناچیز جبهه پایداری در مجلس نباید با استفاده نادرست از اختیار قانونی کمیسیون فرهنگی حق اکثریت مجلس را پایمال کند. خیلی از کارها هست که خلاف قانون نیست اما خلاف اخلاق است. مثلا پلیسی که به خودروی حامل مصدومی که در اثر خونریزی مشرف به موت است اجازه عبور از چراغ قرمز نمی‌دهد کاری خلاف قانون نکرده اما کاری خلاف اخلاق انجام داده است.
البته ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس که اختیار معرفی کاندیداها به صحن مجلس را به کمیسیون‌های تخصصی داده، در مواردی که جنبه سیاسی ندارد مثلا در مورد نماینده قوه مقننه در شورای پول و اعتبار، این مشکل را ندارد، اما در مواردی مانند هیئت نظارت بر مطبوعات و شورای نظارت بر صدا و سیما که جنبه سیاسی آن قوی است می‌تواند مورد بهره‌برداری سیاسی قرار گیرد که شاید لازم باشد این ماده اصلاح شود.
در کمیسیون فرهنگی به ترتیب آقای رسایی 8 رأی، آقای نبویان 6 رأی و اینجانب 5 رأی آوردم و آقایان هروی و کامران نیز در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. اگر این کمیسیون با توجه به این که آیین‌نامه داخلی مجلس دست او را باز گذاشته است، غیر از آقایان رسایی و نبویان یک نفر دیگر از سه نفر بعدی مثلا آقای هروی یا آقای کامران را نیز به صحن علنی معرفی می‌کرد کسی اعتراض نداشت چون انتخاب میان دو تفکر سیاسی بود و از حالت تحمیلی بودن خارج می‌شد.
اعتراض من در صحن علنی به این دلیل نبود که چرا اسم من اعلام نشده است بلکه حرف من این بود که چرا خلاف تدبیر و اخلاق حرفه‌ای عمل شده و دست مجلس برای انتخاب اصلح بسته شده و نمایندگان مجبورند به یک گرایش سیاسی که اکثر آنها با آن مخالف‌اند، رأی بدهند.
بسیاری از نمایندگان می‌دانند که من اساسا مایل به کاندیداتوری نبودم ولی وقتی فهمیدم آنها چنین برنامه‌ای دارند برای جلوگیری از ورود افراد تندرو به هیئت نظارت کاندیدا شدم اما ظاهرا آقایان سالک و آقاتهرانی و دوستانشان در کمیسیون فرهنگی از قبل تصمیم خودشان را گرفته‌بودند. جالب است که آقای سالک، رئیس کمیسیون، قبل از برگزاری انتخابات در کمیسیون تأکید کردند که سیاست ما این است که عضو کمیسیون فرهنگی بر غیر آن تقدم دارد و ما به او رأی می‌دهیم. ولی با انتخاب آقایان رسایی و نبویان که اولی در کمیسیون اصل نود و دومی در کمیسیون آموزش و تحقیقات است معلوم شد که این سخن ایشان واقعیت نداشته و خود ایشان هم به من رأی نداده است چون پنج نفری که به من رأی دادند مشخص هستند. به آقای سالک پیغام دادم که با این سخن خلاف واقع شما آیا روزه شما باطل نشده است؟ و اگر به این جمله اعتقاد نداشتید چه ضرورتی برای گفتن آن بود؟ شاید ناخودآگاه خواستید سرپوشی بر توافق قبلی‌تان گذاشته باشید و به اصطلاح رد گم کنید.
اما اقدام رئیس محترم مجلس در به تعویق انداختن این انتخاب و بررسی بیشتر موضوع، به نظر من اقدام درست و حکیمانه‌ای بود چون اگر این انتخاب با همان شرایط انجام می‌شد با انتقادات زیاد نمایندگان مواجه می‌شد. مؤثر دانستن نسبت فامیلی میان بنده و رئیس مجلس در این تصمیم ایشان درست نیست خصوصا که آقای لاریجانی از عدم تمایل من برای کاندیدا شدن مطلع بود.
به هر حال اگر کمیسیون فرهنگی تدبیر کند و به جز آقایان رسایی و نبویان مثلا آقای هروی را هم به عنوان کاندیدای عضویت در هیئت نظارت بر مطبوعات به صحن علنی مجلس معرفی کند، شبهه موجود میان نمایندگان برطرف خواهد شد. اما اگر به کار خود اصرار بورزد البته کار غیر قانونی نکرده ولی خلاف تدبیر و اخلاق عمل کرده است و سابقه بدی از خود در اذهان باقی خواهد گذاشت.
انتهای پیام/
