به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قزوین؛حمیدرضا فراست طلب در جریان بازدید از اردوگاه کار درمانی آراسنج و زندان بویین زهرا افزود: فعالیت در حوزه اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم، امری فرابخشی است و تنها یک دستگاه به تنهایی نمی تواند در این زمینه تلاش کند.

وی اظهارکرد: تحمل حبس در زندان علاوه بر ایجاد فشارهای زیاد روحی و روانی، مشکلات بسیاری را برای مددجویان به همراه دارد.

فراست طلب، به آثار و پیامدهای ناشی از سلب آزادی در ناتوان سازی مجرمین و افزایش امنیت اجتماعی در جامعه اشاره و خاطرنشان کرد: بیشتر زندانیان از تحمل حبس در هراسند، چرا که کمتر مددجویی را در زندان می توان یافت که حبس را جایگزین آزادی کند.

به گفته وی تحمل حبس، دوری از خانواده، عدم پیگیری مسائل و مشکلات بیرون از زندان شرایط سختی را برای آنها به وجود می آورد.

فراست طلب تصریح کرد: در نظام زندانبانی جمهوری اسلامی ایران برنامه ها بر دو محور تامینی و تربیتی تبیین شده، که بر بخش اول، نگهداری زندانیان براساس اصول تعریف شده قانونی و دینی تاکید بر حفظ کرامت انسانی و حقوق مددجویان دارد و شرایط وامکانات مشابه بیرون از زندان برای همه مددجویان فراهم است.

وی بابیان اینکه هدف از نگهداری زندانیان در زندان صرفا برای بازدارندگی نیست بلکه جنبه تادیبی و تربیتی نیز دارد، گفت: در بخش تربیتی وظیفه داریم افکار مجرمانه را به بینشی مثبت برای زندگی عاری از جرم و بزه تبدیل کنیم .

به گفته وی در این حوزه سه برنامه فرهنگی و تربیتی، اشتغال و حرفه آموزی و بهداشت و درمان ویژه زندانیان طراحی واجرا می شود.

فراست طلب تاکید کرد: همه حوزه های تربیتی، برنامه محور هستند و رفتار زندانی از بدو ورود تا پس از آزادی مورد ارزیابی قرار می گیرد تا اثر بخشی، نقاط قوت و ضعف برنامه ها مشخص شوند.

وی تاکیدکرد: زمانی می توانیم ادعا کنیم در کار اصلاح و تربیت موفق عمل کرده ایم که آمار تکرار جرم در جامعه کاهش یابد، این در حالی است که شاخص کاهش تکرار جرم صرفا منوط به زندان نبوده و همه نهادهای ذیربط باید خود را مسوول دانسته و برای جلوگیری از گسترش آن اهتمام ورزند.

فراست طلب افزود: وظیفه داریم مشکلات و مسایل زندانیان را بررسی و در صورت توان سیستم، نسبت به رفع آن اقدام کنیم و اگر انتظار داریم برنامه های تربیتی در زندانیان اثرگذار است، باید از حجم فشارهای ناشی از تحمل حبس بکاهیم .