به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، در جامعه افرادی را می‌بینیم بویژه جوانان و نوجوانان که کم کم از نماز فاصله گرفته و به جرگه غافلان در می‌آیند.
 
در بررسی نظرات و دیدگاه‌های روان‌شناسی به تعاریف از دوره جوانی و نوجوانی بر می‌خوریم، مجموع یافته‌های تعاریف نشان می‌دهد که نوجوانی و جوانی از دیدگاه روان‌شناسان دوره‌هایی است که فرد در آنها دارای جنبه‌های افراطی و اغراق‌آمیز در سلوک رفتار، طوفان و فشار جسمانی بحرانی‌ترین دوران زندگی و دگرگونی ژرف شخصیتی نابسامانی در ساختار فیزیولوژیکی بحران خودشناسی شکل اجتماعی شدن مسئله جنسی بیماری‌های روانی و مانند آنهاست.
 
اسلام نیز این دوره را سکر الشباب تعبیر می‌کند که بیانگر درهم بودن اندیشه‌ها و عقاید زمان قدرت نیروی بدنی شور و توان است.
 
عوامل متعددی در باور مسندی جوانان نقش بازندارنده اقامه نماز دارد که ناشی از چند عامل عمده است، از جمله نقش منفی محیط خانواده و عدم هماهنگی گفتار و کردار بزرگسالان و بی‌توجهی والدین،همچنین نقش منفی محیط آموزشی و مربیان دینی و پرورشی که از مهمترین عوامل بازدارنده نقش منفی گروه همسالان است، بسیاری از غفلت‌های مسائل مذهبی ناشی از مجالست با افراد غافل است، نقش گروه همسالان آنقدر جدی است که گاهی می‌تواند اندیشه‌ای را واژگون کند و چه بسیارند افرادی که بر اثر مباشرت‌های گروه دوستان به بیراهه و فساد کشانده شده‌اند.
 
با آموزش صحیح به فرزندان و قراردادن آنها در محیط‌های مذهبی و معنوی از همان ابتدا می‌توان بذر محبت نماز را در دل جوان‌ها قرار دهیم.
 
انتهای پیام/