شهر آدم کوچولوها در دل نگین کویر:

ماخونیک خراسان جنوبی یکی از 7 روستای شگفت انگیز در جهان

روستای ماخونیک سربیشه خراسان جنوبی یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان می باشد که به شهر آدم کوچولو ها شهرت دارد.

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بیرجند ؛ روستای ماخونیک خراسان‌جنوبی از روستاهای شگفت‌انگیز جهان و جزء بخش مرکزی شهرستان سربیشه است و به لحاظ شهرت آن به شهر آدم کوچولوها، جذابیت‌های حیرت‌انگیزی دارد.

منطقه ماخونیک متشکل از ۱۲ آبادی است که روستای ماخونیک بزرگترین آنها محسوب می‌شود.

جاذبه روستا این است که در آن اهالی کوتاه قد بوده و به زحمت قدشان به ۴۰/۱ می رسیده که این موضوع مربوط به دوران گذشته است واکنون در این روستا تقریبا قدها متعادل شده است.

این روستا در فاصله ۷۸ کیلومتری شرقی شهر سربیشه در مسیر جاده سربیشه - درح قرار دارد.

این روستا شامل ماخونیک، کفاز، چاپنسر، توتک، سفال‌بند، سولابست، لجونگ (سفلی و علیا)، کلاته بلوچ، دامدامه و میش نو، خارستو و جلارو است.

اهالی این روستاها از نظر مذهب، معیشت، شیوه زندگی و اوضاع اجتماعی وجه اشتراک زیادی با یکدیگر دارند، اما غالب این روستاها اصل و نسب خود را از روستای ماخونیک می‌دانند.

برخی می‌گویند به دلیل وجود شکافی در کوه نزدیک روستا به آنجا ماده ماخونیک گفته می‌شده که به مرور زمان به ماخونیک تغییر نام یافته و در برخی اسناد قدیمی که تاریخ نگارش آنها به ۳۰۰ سال قبل می‌رسد، نام روستا مادخنیک ذکر شده که مرکب از دو جزء «ماد» و «خنیک» است که ماد در زبان پهلوی و پارسی باستان به ماه تبدیل شده که یکی از معانی آن شهر و مملکت است و در مجموع به‌نام شهر ماخونیک است.

وجود سنگ‌نگاره‌ای در نزدیکی قنات ماخونیک که نقش‌های چوپانی و بسیار قدیمی بر روی آن نقش بسته نیز گواهی بر قدمت سکونت در ماخونیک است.

شغل اصلی مردم روستا، دامداری است و در کنار آن به کشاورزی نیز مشغول هستند، علاوه بر این تعدادی از اهالی در معادن سنگ کار می‌کنند و تعداد ی دیگر نیز قالیبافی می‌کنند که این صنعت از عمده صنایع دستی روستا به شمار می‌رود.

عمده محصولات کشاورزی منطقه شامل گندم، سیر، جو، شلغم، چغندر و زردک است و مردم این منطقه به میزان محدودی به کشت گوجه فرنگی، پیاز و زعفران نیز می‌پردازند.

کاشت محصولات باغی در روستا چندان به چشم نمی‌خورد و فقط تعدادی از درختان عناب، توت، انجیر، انار، سیب، انگور و بادام در کنار جویهای آب و در نزدیکی استخر کاشته شده است.

راه روستا در سال‌های اخیر ایجاد و آسفالت شده است و علاوه بر این روستا دارای آب شرب، برق، خانه بهداشت، مدرسه ابتدایی، مکتب خانه، حمام و چندین مغازه از جمله خوار و بار فروشی، قصابی، نانوایی، تعمیرگاه موتور و جوشکاری هستند.

یکی از عمده نشانه‌های فرهنگی روستای ماخونیک، مسکن است که در نوع خود جالب و قابل توجه است و بافت مسکونی روستا در دامنه تپه و خانه‌ها به طور فشرده به هم و در گودی زمین ساخته شده‌اند ، کف خانه نیز حدود یک متر از سطح زمین پایین‌تر است و دارای یک در کوتاه چوبی است.

برای رفتن به داخل خانه باید دولا شده و به زحمت خود را داخل خانه کرد اغلب یکی، دو پله درگاهی را کف خانه متصل می‌کنند.

هر خانه دارای فضاهایی همچون کندیک (مخزن نگهداری گندم و جو)، کرشک (اجاق گلی برای طبخ غذا)، طاق و طاقچه است.

همچنین عمده مصالح به کار رفته در مسکن روستا شامل سنگ، چوب و هیزم است.

علاوه بر مسکن می‌توان به جاذبه‌های فرهنگی دیگری همچون مراسم عروسی و نامزدی، مراسم ماه رمضان و عیدفطر و عید قربان، مراسم باران خواهی و همچنین خوراک و غذاهای سنتی و پوشاک محلی منطقه اشاره کرد.

در حال حاضر گردشگران خارجی و داخلی زیادی از این روستا بازدید می‌کنند و این روستا از روستاهای گردشگر خراسان جنوبی به شمار می‌رود.

مردم ماخونیک تا ۵۰ سال پیش، چای نمی‌نوشیدند، شکار نمی‌کردند و اصلا گوشت هم نمی‌خوردند چرا که این قبیل کارها را گناه می‌دانستند.

با این حال خانه‌های مسکونی آدم کوچولوهای ایران همچنان پابرجاست و خانه‌هایی با ساخت امروزی و گاه شهری و دارای آجرنما، اگرچه قد برافراشته و خانه‌های تو سری خورده را در سایه خود قرار داده اما نتوانسته اند نگاه‌ها را از آن برگیرند.