قبل از خرید کیف و کفش مدرسه، این مطلب را بخوانید!
کیف یا کوله‌پشتی همراه همیشگی کودکان در طول سال تحصیلی است و در صورت غیراستاندارد بودن می‌تواند مشکلات جبران ناپذیری را به ستون فقرات دانش آموزان وارد کند.
به گزارش خبرنگار کلینیک باشگاه خبرنگاران، کوله‌پشتی بهترین نوع کیف برای دانش آموزان است چون وزن را به دو قسمت تقسیم می‌کند و کوله‌هایی که یک دور کمری دارند مناسب‌ترند چون موجب می‌شود کمر دانش‌آموز فشار کمتری را تحمل کند.
از اختلالات شایع ستون مهره‌ها در دانش‌آموزان می‌توان به قوز اشاره کرد که باعث خمیدگی غیرطبیعی و بیش از اندازه ستون مهره پشت به طرف عقب شده که در صورت شدید بودن این حالت ریه تحت فشار قرار می گیرد و اختلال در تنفس را به وجود می‌آورد.
حمل کیف و کوله پشتی‌های سنگین از علل اصلی مشکلات کودکان در طرز نشستن و ایستادن و دفورمیتی اندام‌هاست زیرا وقتی کوله پشتی سنگین باشد به قوس کمر فشار وارد می‌شود.
این فیزیوتراپ حمل کوله پشتی‌های یک طرفه را عاملی عنوان کرد که باعث می شود کودک برای جبران وزن اضافی آن به طرف مقابل خم شود و این امر منجر به کشش عضلات در ناحیه شانه و گردن می‌شود.
کوله‌پشتی‌هایی که دارای بند باریک هستند کاهش جریان خون را به دنبال خواهند داشت که در نهایت باعث ایجاد ضعف و گزگز در اندام های فوقانی می‌شوند.
کوله‌پشتی باید اندازه متناسب با سن و قد دانش آموز داشته و بندهای آن قابل تنظیم بوده و دارای پدهایی در ناحیه شانه، پشت و کمربندهای اضافی (کمربند سینه ای و لگنی) باشد تا هم حمایت اضافی ایجاد کند و هم وزن شایع را از شانه و کمر به لگن انتقال دهد.
کیف باید از سبک‌ترین جنس انتخاب شود و بالای کوله پشتی نباید بالاتر از شانه‌ها قرار گیرد و نوار کوله‌پشتی که روی شانه‌ها قرار می گیرد باید پهنایی به قطر 5 سانتیمتر داشته باشد.
برای اجتناب از صدمه به ستون فقرات باید هر دو بند کوله پشتی را بر دوش انداخت وحداکثر زمان برای حمل کوله پشتی 30 دقیقه است. در صورت حمل کوله پشتی به مدت فراوان باید از جنس سبک استفاده شود.
کوله پشتی باید درست در وسط کمر و نیز پایین‌تر از دور کمر قرار گیرد و بندهای کوله‌پشتی باید حالتی آزاد داشته باشند.کفشی مناسب است که راحت بوده و عملکرد مناسب پا را تامین کند. دانش آموزان باید از پوشیدن کفش‌های نوک تیز و پاشنه‌دار اجتناب کنند.
کفش باید از وسط خم شود، کف کفش باید قوس‌های طولی و عرضی وسط پا را پوشش داده و انعطاف داشته باشد. دانش‌آموزان نباید کفش‌های بسیار تنگ بپوشند.
کفش‌هایی که برای مدارس انتخاب می‌شود باید راحت بوده و حداکثر 2 تا 3 سانتیمتر پاشنه داشته باشند. بهتر است جنس پاشنه کفش از اسفنج فشرده و تا حدی قابل انعطاف باشد و از کفش‌هایی استفاده کنند که پشت بسته و پنجه هایی پهن داشته باشند و در نهایت در هنگام خرید، کفشی را خریداری کنند که انگشتان پا فضای خالی را برای تکان دادن داشته باشند.
از اختلالات شایع ستون مهره‌ها در دانش‌آموزان می‌توان به قوز اشاره کرد که باعث خمیدگی غیرطبیعی و بیش از اندازه ستون مهره پشت به طرف عقب شده که در صورت شدید بودن این حالت ریه تحت فشار قرار می گیرد و اختلال در تنفس را به وجود می‌آورد.
حمل کیف و کوله پشتی‌های سنگین از علل اصلی مشکلات کودکان در طرز نشستن و ایستادن و دفورمیتی اندام‌هاست زیرا وقتی کوله پشتی سنگین باشد به قوس کمر فشار وارد می‌شود.
این فیزیوتراپ حمل کوله پشتی‌های یک طرفه را عاملی عنوان کرد که باعث می شود کودک برای جبران وزن اضافی آن به طرف مقابل خم شود و این امر منجر به کشش عضلات در ناحیه شانه و گردن می‌شود.
کوله‌پشتی‌هایی که دارای بند باریک هستند کاهش جریان خون را به دنبال خواهند داشت که در نهایت باعث ایجاد ضعف و گزگز در اندام های فوقانی می‌شوند.
کوله‌پشتی باید اندازه متناسب با سن و قد دانش آموز داشته و بندهای آن قابل تنظیم بوده و دارای پدهایی در ناحیه شانه، پشت و کمربندهای اضافی (کمربند سینه ای و لگنی) باشد تا هم حمایت اضافی ایجاد کند و هم وزن شایع را از شانه و کمر به لگن انتقال دهد.
کیف باید از سبک‌ترین جنس انتخاب شود و بالای کوله پشتی نباید بالاتر از شانه‌ها قرار گیرد و نوار کوله‌پشتی که روی شانه‌ها قرار می گیرد باید پهنایی به قطر 5 سانتیمتر داشته باشد.
برای اجتناب از صدمه به ستون فقرات باید هر دو بند کوله پشتی را بر دوش انداخت وحداکثر زمان برای حمل کوله پشتی 30 دقیقه است. در صورت حمل کوله پشتی به مدت فراوان باید از جنس سبک استفاده شود.
کوله پشتی باید درست در وسط کمر و نیز پایین‌تر از دور کمر قرار گیرد و بندهای کوله‌پشتی باید حالتی آزاد داشته باشند.کفشی مناسب است که راحت بوده و عملکرد مناسب پا را تامین کند. دانش آموزان باید از پوشیدن کفش‌های نوک تیز و پاشنه‌دار اجتناب کنند.
کفش باید از وسط خم شود، کف کفش باید قوس‌های طولی و عرضی وسط پا را پوشش داده و انعطاف داشته باشد. دانش‌آموزان نباید کفش‌های بسیار تنگ بپوشند.
کفش‌هایی که برای مدارس انتخاب می‌شود باید راحت بوده و حداکثر 2 تا 3 سانتیمتر پاشنه داشته باشند. بهتر است جنس پاشنه کفش از اسفنج فشرده و تا حدی قابل انعطاف باشد و از کفش‌هایی استفاده کنند که پشت بسته و پنجه هایی پهن داشته باشند و در نهایت در هنگام خرید، کفشی را خریداری کنند که انگشتان پا فضای خالی را برای تکان دادن داشته باشند.
- منبع: بیتوته
