سریا داودی، شاعر در گفتگو با خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران ضمن بیان این مطلب که تا به امروز با ادغام مضامین غنایی و اجتماعی به سمت شعرهای ساختمند رفته، افزود: شعرهای ایماژی معمولا با کلیتی با دو رکن عشق و مرگ آغاز می‌شوند.

وی گفت: گاه در اشعار ایماژی زبان شاعر کنایه‌ای و عصیان‌زا است.

داودی که در مجموعه "نان و نمک میان گیسوان تهمینه" از تم های نشان  دار استفاده کرده و با رویکردی قهرمانانه به اسطوره، افسانه و تاریخ پرداخته، اظهار داشت: کتاب "فرامن" را در جایگاه شاعری منتقد و آشنا با زیر و بم‌های زبان سروده‌ام.

وی ادامه داد: من در سرایش "فرامن" از مولفه‌های ساختاری از جذابیت بنیادی استفاده کردم.

این شاعر خاطر نشان کرد: "فرامن" شعری به شدت تصویری و توصیفی با تم‌های عاشقانه و اجتماعی بوده که سبب تقارن و پارادوکس‌های تقابلی شده است.

لازم به ذکر است که "داودی حموله" تا به امروز در حوزه شعر سپید، تحقیقات مردم شناسی و نقد و تحلیل شاعر معاصر آثاری با عناوین "اوفلیا تونیستی با گیسوانم حرف می‌زنم"، "آسمان حرفی از گیسوان لیلی بود"، "نان و نمک میان گیسوان تهمینه"، "از عصای شیکسته نیچه تا عصر مچاله لورکا"، "دانشنامه قوم بختیاری" و "کلمات بیش از آدمی رنج می‌برند" را در کارنامه ادبی خود ثبت کرده است.


انتهای پیام/ اس