مارال دوستی تهیه کننده، سردبیر و نویسنده رادیو نمایش در خصوص سریال‌های رادیویی و محتوای داستان‌های آن‌ها در گفتگو با خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران گفت: رادیو به عنوان رسانه‌ای شنیداری با رسانه مکتوب تفاوت دارد. در رسانه مکتوب اگر مخاطب متوجه موضوعی نشود، می‌تواند به عقب برگردد، اما در رادیو قابلیت بازگشت وجود ندارد، علاوه بر آن رسانه مکتوب تصویرسازی دارد اما در رادیو تصویری وجود ندارد. باید با صدا با مخاطب ارتباط برقرار کرد.   
 
وی افزود: سعی می‌کنیم در ساخت سریال‌های رادیویی از همه نمونه قصه البته به شرط پرمحتوا بودن استفاده کنیم.   
 
دوستی عنوان کرد: در رادیو برنامه‌ای به نام «رادیو فیلم» با هدف خدمت به نابینایان وجود دارد. این برنامه علاوه بر پخش دیالوگ حتی جزئیاتی مثل راه رفتن، بازکردن در و... را به صورت شفاهی برای مخاطب توضیح می‌دهد و خوشبختانه مخاطبان زیادی را جذب کرده است.   
 
وی تصریح کرد: در رادیو نمایش هم سریال‌های روتین تولید و پخش و هم نمایش‌های از قبل ضبط شده به صورت داستانی، در چند قسمت پخش می‌شوند.   
 
دوستی در خصوص تفاوت سریال‌های تلویزیونی و رادیویی بیان کرد: در سریال‌های تلویزیونی محتوا و داستان‌ها واضح و معلوم است، اما قصه‌های رادیویی به این شکل نیستند و ما باید برای مخاطب تصویرسازی کنیم. موضوع این داستان‌ها مناسبتی (محرم، رمضان و....)، جنگ و دفاع مقدس، عاشقانه و... است که ما باید هرکدام را به بهترین شکل برای مخاطبان تصویرسازی کنیم.   
 
وی عنوان کرد: یکی از ویژگی‌های رادیو نمایش تعامل با مخاطب است. برنامه‌ای با عنوان "نان تست قجری" در رادیو نمایش تهیه شده است که با حضور عوامل برنامه پخش می‌شود و در آن از مخاطبان برای بازی در نقش‌ها استفاده می‌شوند.   
 
دوستی خاطرنشان کرد: قصه سریال‌های رادیویی نقش بسیار موثری در باورپذیری یک سریال رادیویی دارد. رادیو به خصوص رادیو نمایش قصه تصویرسازی دارد و یک رادیوی تخصصی با رویکرد رواج هرچه بیشتر سریال‌ها و داستان‌های رادیویی است.