ابراهیمی مقدم روانشناس در گفتگو باخبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: وجه مشترک اکثر خانواده‌ها در گذشته، وجود نظام پدر سالار و یا مادر تبار بود ودر صورتی که حریم بزرگتر‌ها به هر طریق کلامی یا رفتاری نقص می‌شد فرد به شدت مورد نکوهش قرار می‌گرفت ، به  تدریج به دلیل عموامل متعددی چون تهاجم فرهنگی،‌فرزند سالاری که جزئی از اهداف آنها بود به عنوان یک اپیدمی در خانواده‌های ایرانی مطرح شد به گونه‌ای که کاملا می‌بینیم فرزندان خود را محق انجام هر کاری می‌دانند.

وی در ادامه تصریح کرد: ما بر این باور هستیم که نه پدرسالاری و مادرتباری و نه فرآیند کودک سالاری،‌ هیچ کدام در دنیای امروز جایگاه مناسبی ندارد و به نظر می‌رسد که هر دو طیف این ماجرا،‌ والدین و فرزندان ضرر می‌کنند، در صورتی که والدین از همان کودکی با فرزندان خود ارتباط عاطفی مناسبی برقرار کنند می‌توان توقع داشت که جوانان نه تنها آنها را به عنوان دوست خود درنظر بگیرد و تمام مسائلش را با والدین خود مطرح کند، بلکه در کنار آن،‌ رفتار محبت آمیز با آنان را سر لوحه کار خود قرار بدهد.

ابراهیمی مقدم در ادامه به نقش والدین در برخورد درست جوانان پرداخت و گفت: بزرگترین معلم فرزندان، خود والدین هستند، در صورتی که آنها از رفتار صحیح، معاشرت و کلام درست برخوردار باشند، می‌توان توقع داشت که فرزندان هم از همین الگو تبعیت کنند، از طرفی جوانان‌ترها عمدتا تحت تاثیر گروه دوستان قرار دارند والدین می‌بایست اصول دوست یابی  درست را به آنان آموزش دهند.

این کارشناس همچنین به چگونگی برخورد با تند خویی جوان اشاره کرد وگفت: بهتر است در مرحله اول برای اینکه قبح قضیه از بین نرود نسبت به رفتار نادرست جوان خاموشی نشان دهیم،‌ مرحله بعدی تقویت رفتار‌های متضاد است، یعنی مورد توجه قرار دادن و تقویت کردن اخلاق‌های شایسته جوان علی رغم وجود برخی رفتارهای ناشایست از طرف او. در صورتی که موارد فوق مؤثر واقع نشد می‌توان از روش صحبت کردن با جوان، توصیه ویا آوردن دلیل بهره جست. همچنین در مراحل بعدی راهکار‌های جریمه‌ای و یا "اختلال‌ سلوک "  را نزد مشاور مورد بررسی قرار داد.

وی در پایان یادآور شد: با توجه به پیشرفت دانش وتکنولوژی احتمال دارد که جوانان درزمینه‌هایی همچون رایانه نسبت به پدر و مادر سالمند خود از مهارت و توانمندی بیشتری برخوردار باشند.
اما لازم به یادآوری است که اولا والدین او  در چه تاریخی وبا چه امکاناتی می‌زیستند و ثانیا تجربه‌ها و محبت‌های والدین چقدر بسیار است.

ضمنا با نگاهی به گذشته خود که موجود ناتوانی بودیم و همچنین پدر و مادر با لطف الهی به رشد ما کمک کرده‌اند، می‌توانیم تا حدود بیشتری به ارزش و جایگاه والدین پی برد و در جهت احترام بیشتر آنان تلاش کرد.

انتهای پیام/