به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ دانشمندان با بررسی تصاویر و داده‌های کاوشگر کاسینی که از تیتان قمر زحل ثبت کرده بود، به شواهدی از وجود ابرهایی غول آسا و سمی بر فراز قطب جنوب این قمر اسرار آمیز دست یافتند.

 
رکو لیدن رئیس رصدخانه SRON هلند و سرپرست این مطالعات به مجله نیچر گفت: این کشف نشان می دهد که جو نیمکره جنوبی تیتان بیش از آنچه تصور می کردیم بسیار سریع سرد و خنک می شود. از سوی دیگر دمای ۲۰۰ درجه زیر صفر تیتان، دریاچه‌های یخی حاوی هیدروکربن مایع و متان را در آن پدید آورده است و این نشان می‌دهد تقریبا این قمر ۱۰ برابر از زمین سردتر میباشد.

تیتان همانند زمین تغییر فصل دارد و در مداری ۲۹ ساله به همراه زحل چرخشش به دور خورشید را تکمیل می کند. هر یک فصل تیتان هفت سال زمینی طول می‌کشد. در تعویض فصلی اخیر در تیتان در سال ۲۰۰۹ رخ داد، در آن سال، زمستان در نیمکره‌ی شمالی این قمر به پایان رسید و بهار جایش را گرفت، همان گونه هم در نیمکره ی جنوبی آن، تابستان جای خود را به پاییز داد.
 
وی افزود: در سال ۲۰۱۲، تصاویر کاسینی نشان می داد که ابر چرخشی عظیم به اندازه‌ی چند صد کیلومتر در قطب جنوب این قمر در حال شکل گیری است. به نظر می‌رسد این گرداب های قطبی و طوفانی در اثر تغییر فصل ایجاد می‌شوند، جزئیات گیج کننده در مورد این ابرهای چرخشی نشان می‌دهد که ارتفاع آنها، حدود ۳۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح تیتان جریان دارد. دانشمندان فکر می‌کردند این ابرها بیش از حد گرم می‌باشند، اما پس از بررسی‌های دقیق تر، به سرنخ مهمی در طیف نور خورشید که از جو تیتان ساطع شده بود، دست یافتند. در واقع محققان با بررسی و تجزیه طیف نور رنگ های تشکیل دهنده این ابرهای گردابی یک اثر آشکار از عناصر و مولکول های هیدروژن سیانید منجمد را تشخیص دادند.

 
تیتان به دلیل تفاوت‌های ساختاری چشمگیر و اتمسفر با وجود گازهای متان، اتان و نیتروژن از دیرباز موضوع تحقیق دانشمندان بود اما کشف ابرهای محتوی سیانید، ماده‌ای مرگبار در زمین، احتمال امکان حیات را در این قمر را با هاله‌ای از ابهام مواجه کرد. به گفته دانشمندان به احتمال زیاد این قمر اقیانوسی زیرسطحی و لایه‌ای مایع محتوی ترکیباتی از آب و آمونیاک دارد که در عمق ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتری این قمر قرار دارند.
 
قمر تیتان جهانی مملو از دریاها و دریاچه‌هاست و به دلیل وجود باد و باران‌هایی از جنس متان و اتان که منجر به ظهور چشم‌اندازهای مشابه زمین شده‌، به کره خاکی ما بسیار شبیه است. کاوشگر کاسینی در سال ۱۹۹۷ به سمت زحل پرتاب شد، این فضاپیما در سال ۲۰۰۴ به سیاره زحل رسید و قسمتی از آن با نام فضا‌پیمای هویگنس(Huygens) از آن جدا شده و در سطح تیتان بزرگترین قمر آن فرود آمد و به کاوش پرداخت. دانشمندان امیدوراند تا زمان اتمام ماموریت کاسینی در سال ۲۰۱۷ به داده های بیشتری در این منظومه ی سیاره ای دست یابند.



انتهای پیام/