به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، حَجّاج بن يوسف ثقفى پس از آن‏كه كعبه را با منجنيق خراب كرد، به بازسازى آن پرداخت و درى را كه اِبن زبير در پشت كعبه گشوده بود بست و درِ اصلى را مانند گذشته بلند‌تر از زمين قرار داد كه از آن هنگام تاكنون به‌‌ همان حال باقى مانده است. در دوران‏هاى بعد، درهاى بسيار زيبايى براى كعبه ساختند و آن را، پس از آن‏كه تزيين و مذهّب مى‏كردند، بر كعبه مى‏ نهادند.


در فعلي در سال ۱۳۵۷ شمسي از طلاي خالص ساخته و بر روي كعبه معظمه نصب شد. اين در داراى دو جدار يا دو قسمت خارجى و داخلى است. باب داخلى آن، به «باب التوبه» معروف است و از لحاظ شكل و نوع تزيين، با باب خارجى يكسان و مشابه است. وزن باب كعبه ۲۸۰ كيلوگرم مى‏باشد كه از عيار ۱۰۰٪ تهيه شده است.


طول باب كعبه ۱۰/ ۳ م‌تر، عرض آن ۹۰/ ۱ م‌تر، پهناى آن ۵۰ سانتى‏م‌تر، ارتفاع آن از كف، ۲۵/ ۲ متر است. روى در كعبه به طرز بسيار زيبايى آيات قرآن در چهار دايره و شش مربع مستطيل به خط ثلث منقوش شده است. اين در به وسيله قفلى كه آيات قرآن بر آن نقش بسته، قفل مى‏گردد. قفل موجود به جاى قفل قديم كه هفتاد سال قدمت داشته، نصب شده است.