از استرس مدیران تا مدیریت استرس
پیشنهاد می کنیم دو عدد ساعت مچی داشته باشید. یکی را یک ساعت عقب بکشید و آن یکی با وقت دقیق را تنها در کیف خود حمل کنید.
به گزارش گروه بازار باشگاه خبرنگاران ، استرس یا تنیدگی و بسیاری از تعابیر دیگر مانند فشار روانی؛ همگی عناوینی برای چالش ها و تنش های ذهنی انسان است که از آنها به عنوان عامل محرک نام می برند.
به عبارت دیگر هر عاملی موجب تنش روح و جسم و از دست دادن تعادل فرد شود، استرس یا تنیدگی نام دارد. بی شک همه ما تجربه این حالت ناخوشایند را داشته ایم و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از زندگی با آن همراه بوده ایم. استرس طبقه خاصی نمی شناسد و تنها میزان و جنس آن در میان افراد تفاوت هایی دارد. چنانچه برای بخش بندی استرس در زندگی روزانه خود اقدام کنیم قطعا یکی از مهمترین بخش های آن به استرس های شغلی اختصاص خواهد یافت.
استرس و فشارهای شغلی از کارمندان گرفته تا مدیران و بالاترین مراتب شغلی کیفیت و جنس متفاوتی دارد. با توجه به رویکرد مطلب حاضر، جایگاه استرس در پست مدیریت مورد توجه قرار دارد. در تحقیقات و گزارش های علمی استاندارد و بین المللی همواره بر استرس به عنوان یکی از چالش های مدیران تاکید شده است. مدیرانی که بعضا متحمل فشار روانی به اندازه افراد تحت مدیریت خود می شوند و حفظ توانایی فکری و استدلال های منطقی در چنین فشاری حقیقتا توانایی مضاعفی را طلب می کند.
از این رو دانش و علم مدیریت با اشراف بر شرایط مدیریت همواره تلاش کرده تا آموزه هایی را در اختیار مدیران قرار دهد که ذهن آنها را برای عبور از شرایط فشار و تنش آماده و قدرتمند سازد. زمانی که انسان پیش فرض هایی برای مواجهه با شرایط خاص داشته باشد، رویکردها و تصمیم گیری های منطقی تری خواهد داشت.
علم مدیریت همواره در مسیر سبک سازی برای مدیران در حرکت بوده است؛ بدین مفهوم که ساختارهایی را ارائه می دهد- که نقش فندانسیون یک ساختمان را داشته- و مدیران شخصی سازی های خود-نقشه و نمای ساختمان- را بر آن پیاده می کنند. یک بخش مهم از این پیش فرض ها ارائه توانایی کنترل ذهن و مدیریت فشار روانی برای مدیران است. حال باید دید این توان مضاعف چگونه و از چه مسیری قابل دستیابی است.
با تمرین ابتدایی ترین اصول آغاز می شود:
1.شناسایی شخصیت. مدیران در ابتدا باید تلاش کنند تا ارزیابی مناسبی از شخصیت خود داشته باشند. اگر اعصاب ضعیفی دارید باید برای تقویت آن از روش های علمی استفاده کنید. به روانپزشک مراجعه کنید، مشاوره بگیرید و با این کاستی های شخصیتی خود منطقی مواجه شوید.
2.تمرین کنترل. تلاش برای دستیابی به حد آستانه مناسب را از زندگی خصوصی آغاز کنید. مقداری مخالفت ها را تحمل کنید و سعی کنید هر روز برای خود آزمون رفتاری برگزار کنید.
3.مسابقه با زمان. پیشنهاد می کنیم دو عدد ساعت مچی داشته باشید. یکی را یک ساعت عقب بکشید و آن یکی با وقت دقیق را تنها در کیف خود حمل کنید. یک ساعت زودتر به کارهای روزانه خود برسید، استرس زمان از بین می رود. البته برای حضور در جلسات و موارد مشابه از یادآوری های منشی خود کمک بگیرید.
پس از طی کردن مراحل اولیه وارد محیط کار می شویم و اینجاست که یک مدیر باید توانایی ها و آموخته های علمی خود را برای دیگران به نمایش بگذارد. از این رو به مدیران توصیه می شود:
1.الگو. باید بدانید که شما الگویی برای مجموعه تحت کنترل خود هستید، پس یک مدیر عصبی و فاقد کنترل بر اعصاب و رفتار جایگاه مناسبی در ذهن کارمندان خود ندارد و حتی این حس استرس و فضار روانی را به کارمندان (که خود نیز دارای درجات مختلفی از استرس هستند) منتقل می کند.
2.آموزه ها. بر دانش و آموخته های خود تکیه کنید. آن چیزهایی که در قالب علم مدیریت آموخته اید تنها دوره ای برای اخذ مدارک و رتبه تحصیلی نبوده اند حتی اگر لازم است بازگشتی به کتب دانشگاهی خود داشته باشید. شما یک مدیر تحصیلکرده هستید و لازم است تا توانایی خود را عملیاتی کنید.
3.مدیریت. این بند اهمیت بسیار بالایی دارد. مدیری که از همان آغاز یک جریان شغلی با نظم و رعایت تمامی جزئیات با کار روبرو شود در آینده نیز آثار این رویکرد خود را برداشت می کند. از همان ابتدا برنامه زمانبندی، گزارش های دقیق دوره ای، بودجه ذخیره و ... را همراه داشته باشید چون اینها بسیار بسیار راهگشا هستند و از استرس مدیران به میزان فوق العاده ای می کاهند. این ها از مهمترین پیش فرض های علم مدیریت هستند که در ابتدای متن اشاره کردیم. به عبارت دیگر زمانی که دانش مدیریت بر تهیه یک برنامه زمانبندی دقیق و حرفه ای برای مدیران تاکید دارد، هدف اصلی آن کاستن از مشکلات فردا و هر ج و مرج در کار و نهایتا ایجاد فشار روانی برای مدیر است.
این ها کلیاتی از توصیه های ما برای مدیران هستند اما پرداختن جزئی به این مساله مهم احتیاج به ساعت ها زمان و روزها نوشتن دارد. از این رو به مدیران پیشنهاد می شود برای مواجه با استرس تا مدیریت این چالش روانی، بیشتر بر آموزه ها و آموخته های دانش مدیریت تکیه کنند.
به عبارت دیگر هر عاملی موجب تنش روح و جسم و از دست دادن تعادل فرد شود، استرس یا تنیدگی نام دارد. بی شک همه ما تجربه این حالت ناخوشایند را داشته ایم و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از زندگی با آن همراه بوده ایم. استرس طبقه خاصی نمی شناسد و تنها میزان و جنس آن در میان افراد تفاوت هایی دارد. چنانچه برای بخش بندی استرس در زندگی روزانه خود اقدام کنیم قطعا یکی از مهمترین بخش های آن به استرس های شغلی اختصاص خواهد یافت.
استرس و فشارهای شغلی از کارمندان گرفته تا مدیران و بالاترین مراتب شغلی کیفیت و جنس متفاوتی دارد. با توجه به رویکرد مطلب حاضر، جایگاه استرس در پست مدیریت مورد توجه قرار دارد. در تحقیقات و گزارش های علمی استاندارد و بین المللی همواره بر استرس به عنوان یکی از چالش های مدیران تاکید شده است. مدیرانی که بعضا متحمل فشار روانی به اندازه افراد تحت مدیریت خود می شوند و حفظ توانایی فکری و استدلال های منطقی در چنین فشاری حقیقتا توانایی مضاعفی را طلب می کند.
از این رو دانش و علم مدیریت با اشراف بر شرایط مدیریت همواره تلاش کرده تا آموزه هایی را در اختیار مدیران قرار دهد که ذهن آنها را برای عبور از شرایط فشار و تنش آماده و قدرتمند سازد. زمانی که انسان پیش فرض هایی برای مواجهه با شرایط خاص داشته باشد، رویکردها و تصمیم گیری های منطقی تری خواهد داشت.
علم مدیریت همواره در مسیر سبک سازی برای مدیران در حرکت بوده است؛ بدین مفهوم که ساختارهایی را ارائه می دهد- که نقش فندانسیون یک ساختمان را داشته- و مدیران شخصی سازی های خود-نقشه و نمای ساختمان- را بر آن پیاده می کنند. یک بخش مهم از این پیش فرض ها ارائه توانایی کنترل ذهن و مدیریت فشار روانی برای مدیران است. حال باید دید این توان مضاعف چگونه و از چه مسیری قابل دستیابی است.
با تمرین ابتدایی ترین اصول آغاز می شود:
1.شناسایی شخصیت. مدیران در ابتدا باید تلاش کنند تا ارزیابی مناسبی از شخصیت خود داشته باشند. اگر اعصاب ضعیفی دارید باید برای تقویت آن از روش های علمی استفاده کنید. به روانپزشک مراجعه کنید، مشاوره بگیرید و با این کاستی های شخصیتی خود منطقی مواجه شوید.
2.تمرین کنترل. تلاش برای دستیابی به حد آستانه مناسب را از زندگی خصوصی آغاز کنید. مقداری مخالفت ها را تحمل کنید و سعی کنید هر روز برای خود آزمون رفتاری برگزار کنید.
3.مسابقه با زمان. پیشنهاد می کنیم دو عدد ساعت مچی داشته باشید. یکی را یک ساعت عقب بکشید و آن یکی با وقت دقیق را تنها در کیف خود حمل کنید. یک ساعت زودتر به کارهای روزانه خود برسید، استرس زمان از بین می رود. البته برای حضور در جلسات و موارد مشابه از یادآوری های منشی خود کمک بگیرید.
پس از طی کردن مراحل اولیه وارد محیط کار می شویم و اینجاست که یک مدیر باید توانایی ها و آموخته های علمی خود را برای دیگران به نمایش بگذارد. از این رو به مدیران توصیه می شود:
1.الگو. باید بدانید که شما الگویی برای مجموعه تحت کنترل خود هستید، پس یک مدیر عصبی و فاقد کنترل بر اعصاب و رفتار جایگاه مناسبی در ذهن کارمندان خود ندارد و حتی این حس استرس و فضار روانی را به کارمندان (که خود نیز دارای درجات مختلفی از استرس هستند) منتقل می کند.
2.آموزه ها. بر دانش و آموخته های خود تکیه کنید. آن چیزهایی که در قالب علم مدیریت آموخته اید تنها دوره ای برای اخذ مدارک و رتبه تحصیلی نبوده اند حتی اگر لازم است بازگشتی به کتب دانشگاهی خود داشته باشید. شما یک مدیر تحصیلکرده هستید و لازم است تا توانایی خود را عملیاتی کنید.
3.مدیریت. این بند اهمیت بسیار بالایی دارد. مدیری که از همان آغاز یک جریان شغلی با نظم و رعایت تمامی جزئیات با کار روبرو شود در آینده نیز آثار این رویکرد خود را برداشت می کند. از همان ابتدا برنامه زمانبندی، گزارش های دقیق دوره ای، بودجه ذخیره و ... را همراه داشته باشید چون اینها بسیار بسیار راهگشا هستند و از استرس مدیران به میزان فوق العاده ای می کاهند. این ها از مهمترین پیش فرض های علم مدیریت هستند که در ابتدای متن اشاره کردیم. به عبارت دیگر زمانی که دانش مدیریت بر تهیه یک برنامه زمانبندی دقیق و حرفه ای برای مدیران تاکید دارد، هدف اصلی آن کاستن از مشکلات فردا و هر ج و مرج در کار و نهایتا ایجاد فشار روانی برای مدیر است.
این ها کلیاتی از توصیه های ما برای مدیران هستند اما پرداختن جزئی به این مساله مهم احتیاج به ساعت ها زمان و روزها نوشتن دارد. از این رو به مدیران پیشنهاد می شود برای مواجه با استرس تا مدیریت این چالش روانی، بیشتر بر آموزه ها و آموخته های دانش مدیریت تکیه کنند.
محاکمه متهم به خاطر قتل برادرزن؛
دعوت نشدن به میهمانی خانوادگی خون به پا کرد
در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
ماجرای شبحی که دست از «مهیار عیار» بر نمیدارد!
